Ik ben een echt familiemens. Gezellig met zijn allen praten en lachen, lekkere dingen eten. Ooit waren de kerstdagen een zorgeloze tijd van genieten, maar dat is nu wel net iets anders. Kerstavond bracht ik door in het bed van mijn vriend. Zonder hem, welteverstaan.

Ik hoorde de familie grapjes maken en verhalen vertellen. Ik hoorde ons kleine nichtje rondstampen en gillen van plezier. Ik hoorde het smakelijk klinken van bestek op borden, het scheuren van het inpakpapier van de cadeautjes.

Ik huilde omdat ik er zo graag bij wou zitten, maar het ging weer niet. Meestal probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat door de migraine heen te bijten. Ik hou vol, koppig ingaand tegen de wensen van mijn lichaam. Maar deze keer was het te erg. Ik kon mijn hoofd niet bewegen van de pijn, mijn maag was te misselijk om er ook maar één kroketje in te proppen.

Oh ironie toen die kleine spruit van een jaar en negen maanden in haar bedje werd gelegd in de kamer naast mij. Jaja, tantes moeten ook vroeg in bed! Het is te zeggen, dit bouwvallige exemplaar dan toch.

Toch nam ik de tijd (ik kon toch niks anders doen dan liggen te liggen) om te bedenken hoe blij ik ook ben met mijn schoonfamilie. Ze stelden zelf al voor om me even af te zonderen van de drukte als het teveel werd. Ik kreeg geen rotopmerkingen omdat ik niet mee aan tafel bleef zitten. Aan het eind van de avond kwamen ze me een dikke kus geven om me een prettige kerst te wensen. Mijn vriend zelf kwam regelmatig een kijkje nemen om te checken of ik iets nodig had. Ik voel me er echt thuis. Des te meer jammer vind ik het dat ik niet bij hen kon zijn op dit familiemoment.

Het feestgedruis was natuurlijk nog niet gedaan. Op kerstdag stond er ons nog een etentje te wachten, dit keer bij mijn ouders thuis. De migraine was nog steeds niet weg. Ik nam maar weer een pijnstiller (waarom ik de moeite nog doe weet ik niet, meestal helpen ze toch niet) en hoopte op het beste.

Gelukkig viel het die dag iets beter mee. Ik kon blijven zitten. De gesprekken kon ik dan weer niet volgen, maar dat gaf niet zo. Ik genoot ervan om omringd te zijn met mijn familie. Ik hoefde niet in bed te kruipen en daar was ik dankbaar voor.

Helaas moest ik mezelf, mijn vriend en het andere deel van zijn familie teleurstellen. Een blitzbezoek aan hun kerstfeest ‘s avonds kon ik niet meer aan. Ik voelde me zo rot dat hij alleen moest gaan. Maar ik zit al ver over de grens. De rekening is nu al bijna onbetaalbaar. Ik wil zo graag, maar ik kan niet alles doen. Ik kan alleen maar hopen dat de mensen die me nauw aan het hart liggen, daar begrip voor blijven opbrengen.

Ik heb het weer overleefd, die kerstdagen. Op naar de volgende bergbeklimming!
Prettige feestdagen iedereen!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

3 Comments

  1. Ik begrijp je stil verdriet in bed als geen ander. Ik besef vaak niet dat ik niet de enige ben die zo lijdt onder de drukte van de kerst. Cadeautjes onder de boom en tranen in bed. Laten we samen hopen dat het volgend jaar beter gaat zijn. Kerst is toch vooral een tijd van hoop en dromen…, dat mogen we niet vergeten.

  2. Ik sluit me volledig bij esther aan! ik wou nog even achter de pc om wat 'erkenning'te vinden na deze dagen. Dat heb ik nu gevonden en nu voel ik me niet meer zo alleen. Sterkte meis! voor meer woorden heb ik nu geen puf meer.
    Truste 🙂

  3. Dat mogen we inderdaad niet vergeten! Ik bedenk net dat we op die momenten ook altijd vergelijken met de wel gezonde mensen die lekker aan het feesten zijn. Logisch natuurlijk dat we ons daarmee vergelijken. Ik ga proberen om vanaf nu meer aan jullie te denken 🙂 Als ik zielig in bed lig, zal ik mezelf voorstellen hoe jullie ook zo liggen, en hoe we allemaal hetzelfde voelen.
    Volgend jaar is dat hopelijk niet meer nodig!
    Nu eerst nieuwjaar weer overleven…
    Bedankt allebei!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.