Soms ben ik het zo beu. De pilletjes, drankjes, druppeltjes. De spuiten ook, maar die heb ik een dik jaar geleden al de deur uit gezwierd. Na jaren en jaren braaf nemen wat me wordt gezegd, komt af en toe de rebel in mij naar boven. Niet eens omdat ik al die vrolijk gekleurde capsules niet wil slikken. Het is soms gewoon te veel. Te veel gedoe. Te veel moeite. Te veel energie zelfs, hoe banaal dat ook klinkt.
Waarom de pilletjes soms blijven staan
Je hebt allereerst het praktische aspect. Opstaan en eerst allerlei pilletjes moeten nemen. Druppeltjes maken. Wachten voor ik mag eten. In het midden van de dag stoppen waar je mee bezig bent (ook al is dat iets onbenulligs als een Netflix-marathon of saai als een lange afwas), en een potje bovenhalen. Instructies krijgen als ‘niet nemen twee uur voor of na eten’. Zitten er dan zoveel uren in een dag?
Veel te vaak vergeet ik ook mijn medicatie te nemen. Honderden reminders in de vorm van briefjes, pillenpotjes die in het zicht staan, en gsm-alarmen ten spijt. Ik moet alles laten vallen en NU die druppels nemen, of het komt er niet meer van. Floep, en het verdwijnt weer uit mijn hoofd.
Die druppels brengen overigens nog een moeilijkheid met zich mee. Herxheimer-reacties. Door het afsterven van bacteriën ga je je eerst slechter voelen. Vergiftigd. Tot niets in staat. Al snel wordt het heel verleidelijk om op belangrijke dagen de druppels aan de kant te laten. Alleen, op den duur is elke dag wel een belangrijke dag.
De oplossing
Door dit -al dan niet bewust- vergeten van mijn medicatie was ik de laatste tijd eigenlijk heel onregelmatig bezig met mijn behandeling. Ik nam mijn Lyme-killende druppels nog maar één, twee – of zelfs geen – keer per dag, in plaats van drie. Ook de rest van mijn supplementen bleven te vaak onaangeroerd op de tafel staan. En dat is niet goed. Ik heb mijn leven dus gebeterd.
Ik kocht een tijd geleden een pillendoos, groot genoeg om bijna al mijn supplementen in te bewaren voor een hele week. Voorsorteren, en zo de moeite om de pillen daadwerkelijk te slikken, tot een minimum beperken. Hetzelfde met de druppeltjes: ik heb een paar glazen opgeofferd, schreef er in vette, rode letters ‘ochtend’, ‘middag’, ‘avond’ op. Zo heb ik bijna geen kans meer om mijn druppels te vergeten. En vooral: geen excuus om ze over te slaan.
Nu is het eerste werk als ik opsta: pilletje voor mijn hart nemen, druppels voor heel de dag klaarzetten. Vervolgens de niet zo smakelijke detox-vloeistof (glutathion, ter info) uit de koelkast innemen. Even wachten. Druppels opdrinken. Even wachten. En eindelijk ontbijten.
Niet perfect
Ik moet zeggen dat ik terug goed bezig ben nu. De trucjes lijken voorlopig te helpen. Alleen, nu ik terug zo consequent mijn behandeling volg, slaagt die Herxheimer meteen weer hard toe. Ik zit op de laagst mogelijke dosis, en toch ben ik Zo. Ongelofelijk. Uitgeput. Maar ik ben blij dat ik weer op het goede pad ben.
Ik zou me nu heel schuldig kunnen voelen dat ik af en toe de pilletjes liet staan. In de plaats daarvan geef ik mezelf een schouderklopje, en iedereen die dit herkent met mij. Omdat ik al zo lang mijn best doe met alle mogelijke behandelingen, om mijn leven terug te krijgen. Af en toe laat ik daarin een steekje vallen, maar ik kom er wel weer. Ik ben tenslotte ook niet perfect.
Hebben jullie ook soms moeite om het nemen van medicatie vol te houden?
Zo’n pillendozen bieden mij niet de “hulp” die ik nodig heb. Op een heldere dag heb ik een schema (spreadsheet) gemaakt waarop ik duidelijk zie wanneer ik welke pillen/supplementen ed moet nemen en hoeveel. Het “protocol” vd Peruviaanse druppels vond ik zó moeilijk te ontcijferen en mijn hoofd kon ook niet bijhouden hoe ver ik zat. Iedere dag opnieuw moest ik proberen de tekst te snappen. Op een ander helder moment heb ik dat ook in een spreadsheet kunnen gieten. Nu moet ik alleen nog aflezen en ik streep af om zeker te weten dat ik ze genomen heb. Op mijn gsm heb ik kalendernotificaties aangemaakt voor de dingen die niét dagelijks zijn OF niét voor-tijdens-na eten komen: iedere maandag: gcmaf uit vriezer halen. Ma.&do: verpleging komt spuiten geven. Iedere dag ’s morgens en ’s avonds ruim vóór mijn etenstijd (die wachttijden na de druppels!!): druppeltjes! Iedere dag s avonds laat: rivotril en mutflor. Ma.,do.&za.: diflucan. Het heeft me veel moeite gekost maar ik pluk er nu dagelijks de vruchten van omdat ik niks meer moet ontcijferen en niks kan vergeten/verkeerd innemen.