Naast een manier om je vrije tijd mee op te vullen zijn social media voor veel mensen een keiharde business. En zelfs zij die hun kanalen enkel gebruiken voor de lol, lijken vaak bezig om een bepaald imago van zichzelf neer te zetten. Ik lees soms dat mensen er uren over doen om een foto te delen waar ze tevreden mee zijn. Een perfect beeld op social media, is dat wel nodig?

Filters om er mooier uit te zien

Toen ik ontdekte dat er op een bepaald sociaal medium filters zitten die je heel snel en makkelijk “mooier” doen lijken, was ik stomverbaasd. De filter maakt je huid egaal en je gezicht smal.

Dat modellen in magazines standaard worden bijgewerkt om een onrealistisch schoonheidsideaal te benaderen, is algemeen geweten. Wat ik niet wist, is dat er dus apps bestaan waarmee je ook makkelijk je eigen foto’s van een nieuw laagje kan voorzien. Een beetje dunner en strakker, of een ronding extra? Die pukkel maar even bijwerken? Je haar wat blonder en je ogen wat blauwer? Klik en klaar!

Wat ik nog minder wist, is dat zoveel mensen deze apps ook echt gebruiken. Kleurenfilters, tot daar aan toe. Maar hele metamorfoses op jezelf toepassen? Echt?

Blijkbaar wel. Wanneer de optie voor live video’s gelanceerd werd, gaf iemand de opmerking dat plots niemand nog herkenbaar was. Door de vele filters die ze normaal over hun selfies gooien – en het feit dat dit bij live beelden niet kan – zag iedereen er opeens heel anders uit.

Goed voor je zelfbeeld?

Ik had hier dus niet bij stilgestaan. Waarschijnlijk komt dat doordat ik er zelf niet zo mee bezig ben. Selfies zijn op mijn accounts duidelijk in de minderheid. Natuurlijk lette ik er wel op, als ik dan eens een foto van mezelf online gooide, dat het om een ietwat flatterend beeld ging. Maar verder dan een kleurtje aanpassen ging dat nooit.

Toen ik de afslankende-en-stralende-huid-filter ontdekte, testte ik hem een paar keer uit. En ja, het is fijn om opeens een huid te hebben zo glad als een babypoepje (het Vlaamse babypoepje hé, niet het Nederlandse). Online kreeg ik allemaal likes omdat ik er zo goed uitzag. Maar als ik in de spiegel keek, zag ik alleen maar die drie pukkels op mijn kin.

perfecte beeld op social media

Goed voor je zelfvertrouwen zijn ze dan niet, die likes. Ik zou liever hebben dat ik een dikke vette like kreeg op een foto waar ook die dikke vette pukkel zichtbaar is. Dat mensen me leuk vinden, gewoon hoe ik ben, met minpuntjes en al. Dat ik geen honderd filters nodig heb om me goed te kunnen voelen over mezelf. En vooral, dat mijn zelfbeeld sowieso al niet afhangt van een paar virtuele klikken.

Ik wil niet meegaan in een wereld waar alles perfect moet zijn. Zo’n bijgewerkt beeld is niet realistisch. Intussen zit er aan de andere kant van het scherm misschien een meisje met óók die pukkels op haar kin. Zij voelt zich door mijn oh zo perfecte foto misschien erg slecht over zichzelf. Om dat te compenseren, gaat zij zich ook aanpassen. En zo zijn we vertrokken voor een vicieuze cirkel van foto’s en tranen en filters en likes.

De perfecte feed

Ook als het niet om selfies gaat, bestaat er een ideaalbeeld. Veel mensen voelen blijkbaar de druk om een perfecte Instagramfeed te creëren. Alweer was ik verbaasd, want met foto’s die allemaal bij elkaar passen qua kleuren en stijlen ben ik dus niet bezig. Oeps, dacht ik, ik gooi er zomaar wat op.

Veel social mediakanalen lijken op een goednieuwsshow. Er worden vooral foto’s gepost van ‘kijk hoe tof wat ik meemaak’. Perfecte outfits, gelukkige uitstapjes en luxueuze hotelkamers, het komt allemaal voorbij. In restaurants of in het fitnesscentrum: overal wordt ingecheckt om te tonen dat we iets interessants doen.

We zijn allemaal #happy en #healthy en #fitgirls zijn hot. De momenten dat diezelfde fitgirl al bingewatchend in de zetel hangt met de chipskruimels nog op haar slobbertrui, krijg je natuurlijk niet te zien. Dat past niet in het plaatje. Begrijp me niet verkeerd: ik heb echt niets tegen zetelhangen en lekkers vreten (en ook niet tegen fitgirls an sich, for that matter). Maar als intussen iedereen online alleen maar laat zien hoe bijzonder zijn leven is, dan voel ik mij in mijn zetel wel heel saai en nietsbetekenend. Leuke en inspirerende dingen willen delen, dat begrijp ik best. Dat doe ik ook. Maar dat hoeft niet het enige beeld te zijn dat we creëren.

Cijfers als graadmeter voor succes

Het posten op social media lijkt vaak een race naar zoveel mogelijk likes door het perfecte verhaal te delen. Ook in de blogwereld zie ik vaak bepaalde apps en trucs terugkeren, bedoeld om snel meer volgers te krijgen. Er zijn zelfs mensen die betalen voor valse likes of views. Zo snel mogelijk zo veel mogelijk cijfertjes binnenhalen, is dat de norm geworden?

perfect beeld op social media

Ik snap het ergens wel, want ik zie mijn cijfers ook graag stijgen. Niet alle lezers reageren persoonlijk, dus die cijfers zijn soms de enige tastbare “waardering” voor je blog. Bloggen is fantastisch leuk maar ook hard werken. Ik verdien er niets mee, en het is dus gewoon fijn als je weet dat je niet tegen muren praat, maar dat mensen er iets aan hebben.

Maar mijn cijfers doen stijgen, gewoon om er meer succesvol uit te zien? Nee. Voor mij wordt succes niet alleen maar bepaald door die cijfertjes. De kwaliteit van wat ik schrijf is minstens even belangrijk, daar wil ik trots op kunnen zijn. Ik waardeer elke reactie en elke volger die ik erbij krijg. Het is geweldig dat zoveel mensen überhaupt geïnteresseerd zijn in wat ik hier te vertellen heb. Wat heb je aan die snelle cijfertjes als ze kunstmatig behaald zijn? Ik groei veel liever traag en gestaag, dankzij mensen die oprecht appreciatie tonen voor mijn schrijfsels. Dat vind ik superleuk, dus dank jullie wel!

Moet het allemaal zo perfect?

Ik vraag me af: moet het zo perfect? Is het echt nodig om online zo’n perfect wereldje te creëren, zodat we tegelijk ook met zijn allen onzeker worden door te vergelijken? Bij die ander lijkt het immers allemaal leuker en vlotter te gaan. Moeten we onszelf de druk opleggen alles altijd picture perfect te maken? Misschien is het net fijn en geruststellend om wat vaker echtheid te zien, of kwetsbaarheid zelfs.

Ik geef toe dat ik af en toe meega in de waanzin. Om dan achteraf te denken: waar ben ik mee bezig? Als ik op andere blogs van die perfecte zelfgemaakte foto’s zie, dan voel ik de druk om dat ook te kunnen.

Het is oké

Moet ik wel meegaan in een alsmaar groter streven naar dat perfecte beeld, die perfecte blogpost? Ik denk van niet. Ik wil mezelf blijven, en mezelf, dat is niet perfect. Dat is soms een beetje proberen en experimenteren. Dat is dingen ook “goed genoeg” kunnen vinden. En dat is oké!

Ik gooi zomaar wat bij elkaar op Instagram. En dat is oké! Mijn Tweets zijn meestal ronduit oninteressant te noemen, en ze reflecteren geen bijzonder intellectuele capaciteiten of uitzonderlijk gevoel voor humor. Dat is oké. Ik wil liever mezelf zijn dan een geforceerd beeld neerzetten. Mijn oprechtheid bewaren, dat is belangrijk. Ik wil dat mensen het gevoel krijgen dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat ze ook eens kunnen denken, ‘hé, daar gaat het ook allemaal niet vanzelf’. Zij ziet er ook niet uit zoals in de boekskes. Het is oké. Ik ben oké.

Bron foto’s: Unsplash

 

Zou jij graag de online perfectie loslaten? Of is het juist een leuke uitdaging?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

33 Comments

  1. “Ik zou liever hebben dat ik een dikke vette like kreeg op een foto waar ook die dikke vette pukkel zichtbaar is.”

    Hahaha, wat moest ik hier om lachen! Maar je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Eigenlijk ben ik wel blij om te horen dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Je durft bijna niet meer een blog of een pagina te beginnen omdat het allemaal maar zo perfect moet zijn. Omdat mijn blog meer een themablog is met een vleugje lifestyle, probeer ik het kijk-mij-eens-perfect-zijn ook echt buiten de deur te houden. Natuurlijk ben ook ik perfectionistisch in de inhoud van mijn blog, maar dan eerder met het oog op een kloppend verhaal dan op het perfecte plaatje.

    Ik vind dat je het dilemma van perfectie op sociale media echt heel mooi omschreven hebt. Ik hoop dat je post veel mensen inspireert om er eens over na te denken.

    1. Dankjewel Josephine. Jouw blog is in elk geval echt uniek en blijft hangen, ook al doe je dan niet mee met het perfecte plaatje. Ik vind je artikels overigens wel perfect geschreven moet ik zeggen (en dat bedoel ik dan als complimentje hé ;-))

  2. Herkenbaar en zo waar. Ik heb me ook al laten meeslepen door picture perfect en uiteindelijk postte ik bijna niets meer. Nu vind ik mezelf zijn belangrijker.
    Op mijn instagram zie jè ook veel leuke dingen, want die deel ik liever dan de minder leuke dingen, maar sommige mensen vinden mijn boekenposts ook vast saai…
    Op mijn blog daarentegen is er veel ruimte voor minder goede dingen en daarmee leren omgaan.

    1. Wat jammer dat het dan zo’n invloed kan hebben dat je het plezier in het bloggen op zich verliest hé? Zoals bij jou dat je dan niets meer postte. Ik ben blij dat je terug veel post hoor, ik kom graag bij je lezen en ik voel duidelijk een echt en oprecht persoon achter jouw blog en Instagram, dat is echt fijn!
      Oh ja, ik post ook meestal de leuke dingen. Het zit ook wat in onze natuur om leuke dingen te willen delen misschien? Dus ik snap dat hééél goed. Maar soms wil je ook zo eens iets minder goed delen en dan zou ik het zo jammer vinden als we dat niet konden om het perfecte imago te behouden. Jij hebt je in je artikels zeker ook al kwetsbaar opgesteld en dat vind ik echt een meerwaarde.

  3. Mooi geschreven, je heb helemaal gelijk! Zelf stapte ik van sociale media af omdat mijn zelfvertrouwen eronder leed. Ik voel me veel beter nu: ik heb geen drang meer om mezelf te vergelijken met picture-perfect-leventjes en ook geen drang meer om me anders voor te doen dan ik ben. En da’s een enorme bevrijding 🙂

    1. Wauw, dat je zo’n stap zette, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik haal gelukkig ook veel positieve dingen uit social media. Als je er alleen maar ongelukkig van wordt en zelfs je zelfvertrouwen verliest dan is het de beste beslissing die je kon maken denk ik! Ik denk wel dat je in elk geval veel minder tijd verspilt dan mij op die manier, haha.

  4. Ik denk niet dat ik er erg veel last van heb. Ik gooi meestal wel een filtertje over m’n foto’s maar ik zal echt NOOIT mijn gezicht of mijn lijf bewerken om er dunner uit te zien. Ik snap dat ook nooit zo goed. Waarom? Mensen die je kennen weten toch dat je er zo niet uit ziet en al die andere mensen kennen je niet dus wat maakt het uit? Ik ben ook niet zo bezig met m’n Instagramfeed die er perfect uit moet zien. Ik wil wel gewoon de foto’s posten die ik wil. Moet wel toegeven dat het ook vooral positief is. Al laat ik in de stories vaker ook pukkels en co zien. Haha. Of m’n mascara onder m’n ogen omdat ik onhandig ben. Het hoeft niet allemaal perfect. Maar iedereen doet natuurlijk gewoon wat ie zelf wil 🙂 ’t Is alleen jammer dat je je dingen zou ontzeggen omdat het er niet uit ziet ofzo.

    1. Ja, die filtertjes zijn nog onschuldig hé. Ik schrok vooral van die “cosmetische” filters. (en liet me ook vangen door ze eens 1 of 2 keer te testen, vooral voor mijn huid dan die meestal niet zo prachtig is). Maar dat wil ik dus niet meer. Want dat ben ik niet meer dan hé.
      Iedereen doet inderdaad zeker wat ie wil. Ik hoop dan ook dat ik niemand nu voor de borst stuit maar dit is hoe ik het aanvoel voor mezelf. Dat ik inderdaad gewoon wil doen en delen wat ik wil zonder me zorgen te maken over reacties 😉

  5. Je hebt helemaal gelijk en je hebt het ook prachtig verwoord.. en ik word er ook in meegesleurd kan ik je zeggen. Ik heb een blog en youtube kanaal maar daarnaast ook een goed bekeken insta en snapchat account.

    Je wilt tegenwoordig zoveel dingen ernaast doen en er goed in zijn.. lastig

    1. Dankjewel Rachel! Het is inderdaad soms zo makkelijk om je te laten meesleuren… Er moeten vandaag de dag zoveel dingen. En ik kan me voorstellen als je eenmaal heel veel volgers hebt dat de druk soms nog groter voelt om het allemaal goed te doen en te voldoen aan bepaalde verwachtingen.

  6. Wat leuk om te lezen! Het is inderdaad een vicieuze cirkel waarin je vast zit. Als iedereen perfecte selfies plaatst dan is de drempel om een lelijke selfie te plaatsen hoog. Of nouja, een minder charmante 😉 Persoonlijk heb ik daarom ook een aantal Instagram mensen ontvolgd omdat die perfectie me allemaal een beetje teveel werd haha. Op mijn Instagram Stories deel ik wel imperfecties want die zijn na 24 uur weg. Maar een foto op mijn Feed is toch voor eeuwig haha.

    1. Ja, klopt van die drempel, dat heb je goed verwoord! Dan ben ik bang dat op de duur minder en minder mensen zichzelf durven zijn, zou zo jammer zijn! Gelukkig zijn er ook nog superveel mensen die er lak aan hebben en het allemaal niet zo nauw nemen 😉

  7. Wat een fijn artikel om te lezen. Ik denk dat veel mensen hiermee worstelen. Ik heb mij weg er ook in moeten vinden. Onlangs heb ik mijn instagram helemaal omgegooid. Alles in het Engels en veel gericht op spiritualiteit. Heeft me flink wat volgers gekost en ik krijg veel minder likes, maar oooooh wat maakt het mij gelukkig. Uiteindelijk is dat toch wel waar het om draait; je eigen geluk vinden en dat is niet altijd makkelijk in de online wereld.

    1. Dat is inderdaad niet makkelijk, zeker in die wereld waar alles zo vluchtig is en er niet meer echt tijd wordt genomen voor een praatje, het contact met heel veel mensen verloopt enkel via hartjes en likes 🙂 Fijn natuurlijk, maar ook weer snel aan voorbijgegaan. Ik vind je insta nog steeds leuk, en zo lang jij er gelukkig mee bent is het goed!

  8. Wat een ontzettend goed artikel! Dit is een van de redenen dat ik vorige week schreef over de zogenaamde perfecte Instagram-feed. Ik vind het leuk om bezig te zijn met foto’s die bij elkaar passen, maar zo’n huidfilter gebruiken of mijn gezicht slanker maken? Nee, dat gaat me echt veel en veel te ver! Ik ben onzeker, maar plaats dan maar liever met enige schaamte over mijn gezicht en lichaam een foto dan dat ik mezelf volledig photoshop. Ik probeer altijd een balans te vinden tussen mezelf kwetsbaar opstellen en een positief beeld van mezelf neerzetten en ik geloof dat dat me redelijk goed afgaat. Maar lastig blijft het! Goed om hier eens bij stil te staan!

    1. Dankjewel Romy! Ja, ik moest al een beetje aan jou denken toen ik het schreef over die perfecte feeds. Wat goed dat je ondanks je onzekerheid toch foto’s van de echte jij post. Ik snap je onzekerheid heel goed. (is trouwens niet nodig hoor!) Ik lees bij jou inderdaad ook kwetsbaarheid terug, in een mooie mix met positiviteit, vind ik fijn!

  9. Mooi gezegd. Ook ik betrap mijzelf erop dat ik voornamelijk de leuke dingen deel. Zonder speciale filters omdat ik ze niet ken en er ook geen nood aan heb. Toen ik het zelf wat moeilijker had had ik veel moeite met al die leuke dingen die mensen op facebook plaatsten en heb ik mezelf een korte facebookban opgelegd. Nu helpt het dat ik weet dat anderen hun leven ook niet perfect is, ook al delen ze alleen de leuke dingen.

    1. Het kan inderdaad ook al een opluchting zijn als je beseft dat het online beeld niet wil zeggen dat alles zo perfect gaat. Daarom vind ik het zo fijn om af en toe eens een nuance te lezen. Het is toch jammer dat mensen zich slecht kunnen voelen hierdoor, en dat je jezelf dan een facebookban moet opleggen (wel goed dat je het deed, mooi voorbeeldje van zelfbescherming!)

  10. Goed geschreven! Ik moet eerlijk toegeven dat ik die druk voelde om ook een perfecte feed te hebben. Dat was vooral omdat ik dan bijna alleen mensen volgde die ook zo’n mooie feed hadden. Nu probeer ik er wel vanaf te stappen en vind ik het wel prima. Ik vind een ‘minder’ perfecte feed ook fijner en persoonlijker eerlijk gezegd. In het echte leven kun je ook geen filters gebruiken.

  11. Wat een fijn artikel heb je geschreven! Ik blog zelf nog niet zo lang, maar ik volg al wel heel lang blogs. Voor mijn gevoel moet je tegenwoordig ‘voldoen’ aan bepaalde eisen. Vooral de perfecte foto. Maar wat is perfect? Ik verbaas me oprecht dat er apps zijn om je gezicht slanker te maken en om je pukkels weg te halen. Ik gebruik soms wel een filter over mijn foto heen hoor, maar dat is omdat ik me daar zelf wat fijner bij voel. En perfect gestylde foto’s met alle bijpassende voorwerpen en mooie ontbijtjes. Nee, dat doe ik niet. Ik gooi mijn yoghurt, banaan en muslie in een bak en het ziet er niet uit. Ik heb zelf ook niet de behoefte om mijn ontbijt mooi ‘aan te kleden’ voor de foto. Maar iedereen moet natuurlijk doen waar diegene zich fijn bij voelt en dat respecteer ik. Zo lang je maar jezelf blijft!

    1. Klopt, ik vind het ook moeilijk en onnatuurlijk om een hele scene na te bouwen voor een foto. Maar het is zoals je zegt, ieder zijn ding. Jezelf blijven is wel belangrijk, en het niet op die manier doen “omdat het moet”.

  12. Ik zie liever ook wat kwetsbaarheid; een compleet persoon in plaats van een bepaald beeld van die persoon. Mijn Instagramfeed is ook een allegaartje, van dingen die ik leuk vind en die ik meemaak. Tja, het zal me niet snel veel volgers opleveren, maar misschien wel veel volgers die echt geïnteresseerd zijn in mij.

  13. Wat een top artikel. Zelf hou ik het meest van blogs die echt zijn, dus dan maar zonder perfecte foto’s, maar wel met “echte” mensen, zonder filtertjes of perfecte gestylde feed / foto’s.

  14. Mooi artikel, en herkenbaar ook wel. Afgelopen lente en zomer zag ik – terwijl ik binnen moest plat liggen wegens complicaties in mijn zwangerschap, en terwijl de eerste zware weken met (huil)baby – alleen maar perfecte plaatjes van mensen die op reis waren, op terras zaten, de perfect aangeklede baby hadden. Wat had ik zo graag foto’s gedeeld van een krijsende baby, of hoe alles er helemaal niet perfect aan toe ging… Maar nu deel ik graag foto’s van ons prutsje, en ik merk dat ik vooral leuke dingen deel. En natuurlijk ben ik ook blij als ik nieuwe volgers heb. Dubbel…

    1. Ik kan me voorstellen dat het inderdaad met kinderfoto’s net zo is. Je deelt automatisch de leuke en mooie momenten (dat is normaal hoor, ik denk dat dat ook in onze natuur zit om leuke dingen te willen delen met elkaar), terwijl elke mama misschien ook momenten heeft van HELP… Het zou dan deugd doen om elkaars mindere verhalen ook te zien denk ik. Er zijn wel meer en meer van die eerlijke verhalen die de ronde gaan heb ik de indruk, op sommige mamablogs.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.