Mijn vriend en ik gaan samenwonen! We hebben een appartementje gevonden waar we ons echt al zien wonen, een gezellige buurt, genoeg ruimte, een plekje om buiten te zitten,…
Het is nieuw en onbekend voor ons beiden. We kijken er naar uit, maar weten ook nog niet precies wat ons allemaal te wachten staat. Toch zijn we er allebei echt van overtuigd. We gaan ons eigen plekje maken, een nieuwe stap naar de toekomst. Het kibbelen over de inrichting kan beginnen!

samenwonen

Een beetje kopzorgen

Uiteraard bekruipen me soms ook zorgelijke gedachten. We zitten niet in een normale situatie. Ik kan niet werken, voorlopig. Ik hoop dat het ooit wel kan, maar daar mogen we niet van uit gaan. We zullen het dus moeten doen met één inkomen. In deze tijd is dat een moeilijke opgave. We weten dat we luxe zullen moeten opgeven en dat we niet meer zomaar alles kunnen kopen of doen waar we zin in hebben. We zullen heel hard op ons geld moeten letten. Het zal lang duren voor we genoeg gespaard hebben om eventueel een huisje te kopen.

Verder rijst de vraag: zal ik het huishouden kunnen runnen, zoals ik het wil? Ik zal een evenwicht moeten zoeken tussen schoonmaken, koken en studeren. Het zal niet makkelijk zijn. Maar met vallen en opstaan zal ik leren wat ik aankan en hoeveel ik moet rusten tussendoor. De studie zal waarschijnlijk wat vertraging oplopen.

Blij en dankbaar

Maar als ik bedenk wat ik ervoor in de plaats zal krijgen, dan weet ik dat we een stap in de goede richting zetten samen. De energie die uit liefde te halen valt, is niet te onderschatten. De kracht, het doorzettingsvermogen en de troost die ik ervan krijg, doen mij verder strijden. Het maakt mijn strijd wat minder eenzaam.
Ik ben enorm dankbaar dat ik deze kans krijg, en dat we de kans samen grijpen. Het geeft me een extra doel, het geeft mijn leven nog meer nut en diepte.

Ik zal het hier thuis ook missen: de goede zorgen van mijn ouders, de steun en de leuke momenten met broer en zus. Gelukkig wonen we niet te ver! Aan de andere kant krijgen zij nu eindelijk ook wat meer vrijheid. Want hoe je het ook draait of keert, mijn ziekte legt een bepaalde last op een gezinsleven. Mijn mama zal nu niet meer ontelbare aparte kookpotjes moeten maken, aangepast aan mijn dieet. Ze zal niet meer met haar handen in het haar zitten om recepten te vinden waarbij ik alle ingrediënten mag eten.

Ze zullen met zijn allen niet meer moeten fluisteren aan tafel als ik weer eens koppijn heb. Ze zullen lawaai mogen maken na tien uur ’s avonds. Met momenten leek het namelijk alsof hier een avondklok inging, omdat ik te kapot was om de avond langer vol te houden.
Ze zullen op restaurant kunnen gaan zoveel ze willen, zonder zich rot te voelen omdat ik thuis moet blijven. Ze zullen rustig kunnen klagen over kleine kwaaltjes zonder zich schuldig te voelen naar mij toe. Ze zullen parfums, luchtverfrissers en schoonmaakmiddelen vrijuit kunnen gebruiken zonder mij een migraine-aanval te bezorgen. Ze zullen naar hartenlust kunnen discussiëren zonder dat ik mijn oren toe duw omdat het te luid en te druk is. Er zal meer plaats zijn in de zetels omdat ik niet meer plat moet liggen daar.

Nieuwe huisgenoot

Al die dingen volgen mij naar mijn nieuwe thuis. Arme nieuwe huisgenoot. Nu zal hij degene zijn die me ’s avonds vindt, uitgeteld op de zetel, tot niets meer in staat.
(Ben je nog steeds zeker, liefje?)

Ik ben er van overtuigd. Het gaat lukken. We gaan het maken. Het wordt super!

 

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

11 Comments

  1. Gefeliciteerd Sophie,

    Wat een heerlijk nieuws. De liefde geeft zoveel vitamine L, dat er een wederopstanding mogelijk is ;-). De vrijheid om ziek te zijn zonder schuldgevoel kan verlichtend werken. Geniet van alles en maak niet te veel ruzie over het interieur.

    Liefs,
    Esther

  2. ♦Natuurlijk zie ik het zitten. Anders waren we niet op het punt waar we nu zouden zijn. We hebben elkaar en samen gaan we ervoor. Er komen moeilijke tijden maar bij wie is dit niet, misschien zijn ze bij ons wat zwaarder dan bij iemand anders maar we krijgen zoveel terug door bijeen te kunnen zijn.
    Er zijn geen dingen die onoverkomelijk zijn en we hebben er beiden genoeg over nagedacht.
    We vinden ONS evenwicht en dat gaat super zijn.
    Ik ben blij dat jij er bent en dat ik je ken.
    Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen zonder jou.
    ik kijk al uit naar de moment dat we echt samen in ons appartementje zitten.
    Veel liefs jouw nieuwe huisgenootje en vriend.
    Kus

  3. @ Catryn: bedankt!
    @ Kirsten: heb je gemaild.

    @ nieuwe huisgenootje: Bedankt voor je lieve berichtje, nu ben ik NOG zekerder 🙂 Ik kijk er ook naar uit. Nog twee weken en we kunnen er aan beginnen! Tot straks! kus!

  4. Proficiat! Veel geluk saampies! Zoals ik het lees, komen jullie er wel… Liefde kan een hele hoop overwinnen, dus ook deze vreselijke ziekte!

    Liefs,
    Faith (www.levenmetmecvs.nl)

  5. een laaaaate reactie van mij ….maar wat een nieuws!!!! Proficiat!!!
    Echt helemaal leuk voor je! En wat een lieve vriend heb jij zo te lezen ;). hij scoort punten hoor,haha.
    Ik hoop dat je er ontzettend van gaat genieten en wat rust krijgt. Dat het schuldgevoel lekker mag oplossen, want dat ken ik maar al te goed. En dat jullie saampje heel erg gelukkig gaan worden! Echt supernieuws! geniet ervan!
    Liefs

  6. Bedankt Anneke!
    Haha, ik zal het hem zeggen dat hij punten gescoord heeft bij jou 😉

    Dat genieten zal wel lukken, de rust daar vrees ik voor! Zeker binnenkort als we alles gaan schoonmaken/inrichten, dan zal ik waarschijnlijk weer te veel willen doen! Maarja, ik kijk er toch naar uit!

    Als ik erover nadenk dan verhuizen we allebei op een korte tijd hé, jij en ik. Allebei een nieuwe start!

  7. Hej Sofie, heb eindelijk eens een goed moment gevonden om je blog rustig te lezen. Ik vind het een heel mooi initiatief dat je mensen wil inlichten over hoe je je voelt. Het is niet alleen dat we ons zo beter kunnen 'inleven', maar het werkt denk ik ook voor jou dat je vrijuit je gedachten kan neerschrijven, erg sterk dat je dat wil delen met iedereen.
    Ik ben heel erg benieuwd naar je appartementje en wil binnenkort eens langskomen. Ivm de inrichting en kostenplaatje, ik ben een topper in meubeltjes vinden in allerlei hoekjes en wil heel graag helpen zoeken en dat geheel in jullie interesse-stijl ;).
    Ook wil ik graag binnenkort eens langskomen, ik ben altijd zondag en maandag vrij en kan die dagen dan overdag langskomen en anders savonds vanaf 19u. Ik stel voor dat jij me belt/smst op de dag zelf, als je nog een lepeltje of twee over hebt en zin hebt om er één aan mij af te staan :).
    Als jij eens een paar receptjes aan mij doorstuurt van wat je graag zou eten als ik op visite kom, dan maak ik dat klaar en breng het mee. Lijkt je dat wat? daaag x carolinaa

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.