Een maand later vind ik het toch dringend tijd voor een update van mijn blog. De verhuisperikelen hebben ervoor gezorgd dat het lijkt alsof ik een aantal maanden van de wereld ben geweest. Ik moet bekennen dat het pas enkele dagen geleden tot me doordrong dat we al in het jaar 2011 beland zijn. Ik heb de voorbije periode héél veel van mijn lichaam gevraagd (en het niet zomaar gekregen). De nodige forceertechnieken zijn toegepast. Doorgaan, zo weinig mogelijk nadenken over de gevolgen, pilletje hier, pilletje daar. Dat kan niet ongestraft, dus nu betaal ik mijn schuld terug, met een vette interest!

Niet voor niets

Gelukkig zijn de inspanningen niet voor niets geweest. Ons appartementje is gezellig en naar onze smaak ingericht. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, en niet te vergeten handenvol geld en hulp van de familie, maar het resultaat is een plek waar we ons goed voelen. Natuurlijk staan er nog steeds te veel dozen her en der, en hebben allerlei spulletjes hun vaste plek nog niet gevonden.

Er wachten ons nog een paar stevige to do- en to buy- lijstjes. De elektricien moet nog langskomen en de nieuwe douchecabine laat ook nog op zich wachten. Het is dus nog niet helemaal af, maar het kan alleen nog maar beter worden. Rome is toch ook niet op één dag gebouwd zeggen ze toch altijd hé.

Tevreden met wat ik heb

Ik ben nu een beetje huismoedertje (zonder kleine kinderen, om alle misverstanden meteen uit de wereld te helpen) tussen het studeren door. Ik moet zeggen dat die rol me best meevalt. Ik heb natuurlijk geen keuze, want gaan werken of buitenshuis studeren kan ik niet. Het zou best kunnen dat ik over een paar weken toch een beetje eenzaam ben overdag. Maar dat zien we dan wel weer. Het evenwicht tussen huishoudelijke taken en het werken voor school in combinatie met wat ik fysiek aankan moet ik nog zoeken, maar ik weet zeker dat het me gaat lukken.

Ik zou ook kunnen piekeren over al de dingen die ik niet kan, over het steeds maar binnen zitten en het feit dat het weer heel wat doorzettingsvermogen vraagt allemaal. Maar ik wil proberen om dat niet te veel te doen. Ik wil tevreden zijn met wat ik heb, er gewoon het allerbeste van maken, ook al heb ik niet de kansen en mogelijkheden die anderen wel hebben.
Wat ik wel heb weet ik maar al te goed, want een eigen plekje en vooral een fantastische partner in life zijn dingen waar ik alvast heel gelukkig om mag zijn!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

6 Comments

  1. Wat fijn weer een blog van je te lezen! en wat fijn te horen dat het eigenlijk best goed gaat.
    Balans zal even zoeken zijn, maar die ga je vast wel vinden.
    Knap dat je de afgelopen maanden bent doorgekomen en dat je met zoveel positiviteit en liefde de toekomst in gaat.
    Van harte gefeliciteerd met jullie stulpje! geniet ervan!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.