En zo belanden we dan in 2012. Kramakkelig zoals steeds – eigenlijk nog wat erger dan anders door de drukke periode – maar blij dat ik alle feestdagen heb volgehouden!
Waar was ik gebleven vorige keer? Ohja, ik dacht toen stilaan terug tot leven te komen, maar was dat even fout gedacht! Vrijwel meteen na die post zakte ik terug in als een pudding en zag ik het nieuwjaarsweekend in gedachten al in het water vallen. Maar dan kennen ze mij nog niet, ik laat die vuile virussen niet winnen!
Bij de rest horen?
Hoewel ik dus op oudejaarsdag opstond met een megamigraine, heb ik op één of andere manier toch nog een familiebijeenkomst, een romantisch etentje met mijn lief, het vuurwerk én een feestje bij een vriendin thuis kunnen afwerken. Ik heb voor een keer dus eens niet nagedacht over de gevolgen. Ik wou gewoon eens bij de rest horen! Niet dat ik dat gevoel ooit écht heb, want het blijft een overlevingsmissie waarbij je belabberd tussen allemaal vrolijk kwetterende en zorgeloze mensen zit. Maar ik zat toch maar mooi ertussen en heb er ook van genoten!
De dagen erna dan weer wat minder, ahum, maar goed, ik wist waar ik aan begon…
Er volgde dus weer een week van liggen en proberen bij te komen want ook het afgelopen weekend stonden er nog nieuwjaarsbijeenkomsten (één met vrienden, één met schoonfamilie) op de planning. Het is een wonder maar ik heb het gehaald, en daarmee zijn de feestdagen nu volledig afgewerkt, over en uit, hoera, ik heb het overleefd!!
Helaas hang ik nu dus weer in stukken en brokken aaneen, maar toch zit ik niet meer in het allerdiepste dal. Met dank aan de haat-liefde-relatie met de zetel.
Studie weer oppakken: master?
Ik hoop dus één der dagen stilletjes mijn studie weer op te pakken, die ik noodgedwongen (en ook doktersgedwongen: die gaf mij naar mijn voeten omdat ik dringend meer moest rusten) even stopzette om de decembermaand door te komen. Maar mijn bacheloreinde is in zicht dus ik wil graag verder om ook die mijlpaal achter me te kunnen laten.
Of ik nog doorga met de master is voorlopig nog een raadsel. Thuis studeren op eigen tempo is één ding, maar een stage lopen, dat kan ik met de beste wil van de wereld niet aan. Een andere optie is misschien nog een onderzoeksstage: de masterthesis die heel erg wordt uitgebreid waardoor ook je stage in de thesis gaat zitten. Dat kan ik dan met heel veel geluk ook van thuis uit doen. Maar eerlijk, daar ligt mijn interesse niet echt. En mijn lichaam en geest snakken zo naar rust.
Ik zou zo graag eens echt kunnen rusten zonder altijd die studieboeken die liggen te wachten. Of eens iets doen dat ik leuk vind met mijn enige beetje kracht in plaats van altijd voorrang te moeten geven aan het studeren.
Dat nog buiten beschouwing gelaten, zal ik voorlopig niets kunnen aanvangen met zo’n masterdiploma vermits werken helaas een utopie is. Ooit echt in de praktijk kunnen uitvoeren wat ik nu allemaal in de boeken lees, dat zal waarschijnlijk altijd een droom blijven. En daar komt dan ook nog eens bij dat het Nederlandse masterdiploma psychologie niet gelijkgeschakeld wordt met het Vlaamse: daarvoor moet je eerst nog allerlei aanvullende vakken doen aan een Vlaamse unief. Uitgesloten voor mij, anders was ik in de eerste plaats natuurlijk niet overgestapt naar het afstandsonderwijs van de Open Universiteit.
Bovendien ben ik het constant thuis zitten studeren na al die jaren ook wel grondig beu.
Maar ik zou wel willen…
Aan de andere kant staat opgeven niet in mijn woordenboek en wil een deel van mij dus ook nog wel het hele traject afmaken. Maar dat is dan ook de enige pro van de lijst. Nu ja, het gevoel van een examen halen ondanks alles en het idee van toch met iets nuttigs de tijd te verdrijven tussen mijn vier muren, is ook niet te onderschatten. Plus dat de drie mastervakken die ik al in huis heb, misschien wel de meest interessante stof bevatten die ik in mijn hele studentencarrière al heb mogen doorploeteren.
Dilemma’s dus, zoals zo vaak met deze ziekte. Ach, we zien wel. Eerst die bachelor eens afwerken. Dat op zich is als je erover nadenkt, als zieke student die meer dood dan levend is, al een hele prestatie. Dat mag ik mezelf niet vergeten te vertellen, af en toe.
Gelukkig nieuwjaar iedereen!
Hoera, je leeft nog!! Goed te horen 🙂
Feestdagen zijn dodelijk voor ons, maar gelukkig net niet helemaal 😉
ik snap heel goed dat je zulke dilemma's ervaart over je studie. Ik heb er veel respect voor dat je het nu al die tijd al volhoudt.
Vaak snak ik ook weer naar een studie. Ik wil zo graag, ik vind zoveel interessant, het 'hoort'zo…..en tegelijk ben ik blij dat ik het nu niet heb. Het is een hele opluchting voor me geweest om te stoppen 1,5 jaar geleden (ook al was het noodgedwongen,het ging echt niet meer). maar het voelt nu ook fijn om mijn energie die ik heb te stoppen in leuke dingen zonder verplichtingen, dat levert weer wet nieuwe energie op. Al blijft de studie-issue altijd knagen, en zal ik er (denk ik) altijd naar blijven verlangen….
Ik ben benieuwd wat je keuzes gaan worden.
Maar het is precies zoals je zegt; eerst maar eens je bachelor, en dan een voorzichtig feestje vieren voor die MEGA-prestatie!! En dat mag je jezelf (vaker dan af en toe) wel vertellen hoor! En anders kom ik het wel even doen 😉