Schaap

Ik heb weer teveel gewild. Ik wil ik wil ik wil. Ik kan geen maat houden. Ik kan niet 1 klein ding doen en mij daarbij neerleggen. Ik wil meer, altijd meer. Maar can you blame me? Ik ben 24 jaar, ik zou de mooiste tijd van mijn leven moeten hebben, de wereld aan mijn voeten. Alles wat ik vandaag wou was een wandelingetje maken in de zon. Maar zelfs dat is teveel gevraagd. Want daarvoor had ik ook nog moeten opstaan, ontbijt klaarmaken en opruimen, douchen, daarvan bekomen, een dik uurtje voor de unief werken, het bed toedekken, de was sorteren en opzetten, middageten en de was ophangen.

Zeldzame traktatie

Toegegeven, als je het zo zwart op wit ziet staan heb ik weer veel te veel van mijn lijfje gevraagd. Maar come on, de gemiddelde twintiger besteedt zijn dagen toch net iets uitdagender dan dit. De paar dingen die van mij ergens nog een normaal – weliswaar kluizenaarachtig – mens maken, wil ik niet laten vallen. Ik wil mezelf kunnen wassen, voeden en als het kan liefst nog een minimum bijdragen aan ons huishouden.

Een ommetje door de buurt met de zon op mijn gezicht leek me een zeldzame traktatie, passend in mijn plan om dit jaar toch ieeeets van beweging te proberen uitoefenen. (De huisarts heeft namelijk vastgesteld dat er van mijn spieren niet veel meer overblijft dan slappe pap, dus binnenkort kan mijn lichaam me helemaal niet meer dragen als ik niet af en toe een wandelingetje blijf maken).

Maar dat is dus blijkbaar nog te veel, als je kijkt naar het zielige hoopje lappenpop dat nu dit bericht typt. Mijn armen en benen zijn een uitgesmeerde brij, hoofd staat op ontploffen, de vertrouwde pijnlijke rasperigheid van mijn keel is aanwezig en de koortskop kon ook niet achterblijven natuurlijk.
Ohja, en elke keer als ik opsta wankel ik van duizeligheid zodat ik het niet in mijn hoofd moet halen om meer dan een paar stappen te doen. Gelukkig is ons appartement niet zo groot.

Toch ook trots

Toch ben ik ook een beetje trots (buiten op het feit dat ik weer moest overdrijven en me niet kon beperken tot letterlijk één blokje rond) dat ik de moed heb verzameld om überhaupt naar buiten te gaan, de wijde wereld in. Ok, het wijde dorp dan. Als een idioot liep ik weer schaapachtig te glimlachen naar iedereen en niemand, gewoon door het pure genot van eens buiten de alom bekende muren te treden. Jaja mensen uit de straat, ik kan ook nog iets zonder de wielen van mama, papa of vriend. Het is echter een zeldzaamheid, dus prent dit historische moment in jullie geheugen.

Zo ging ik vorige keer trouwens HELEMAAL ALLEEN iets drinken in de stad, om daarna NIET te telefoneren voor een lift zoals voor de heenrit, maar ZELFSTANDIG naar de GB te gaan én de tram naar huis te nemen. Daar stond ik dan, tussen al die carrièrevrouwen en -mannen die na hun drukke werkdag nog snel de dagelijkse boodschappen gingen doen. Ik paste helemaal in het plaatje, de ietwat wankelende en zigzaggende tred buiten beschouwing gelaten. En nee, ook de gelukzalige schaaplach is niet echt zo courant bij de meeste mensen. Jammer eigenlijk.

Soit, gewoonweg een zaligheid was het, eens te kunnen proeven van een tikkeltje zelfstandigheid. Mijn god, dit klinkt zielig, maar ik ben oprecht trots op mezelf!

Mijn zwakte, maar ook mijn kracht

Maar goed, de wandeling daarstraks ging dus geweldig. Alleen, deze keer was de inspanningsintolerantie verraderlijk… Ongemerkt sloop het gif van de inspanning door mijn lichaam om pas toen ik de voordeur weer achter me dicht liet vallen, pijnlijk toe te slaan.
En zo belandde ik dus op mijn vertrouwde zetel, bedenkend dat ik nu toch niet veel vraag voor een jongere vol levenslust?

Tsja, en toch is het te veel, dat is wel weer duidelijk. Maar leren van mijn fouten en mijn herhaaldelijke overschattingen van mijn kunnen? Nee hoor, ik ben te koppig en zal dit nog duizenden keren opnieuw doen. Hoewel ik mezelf toch meer rust gun nu mijn vriend me dagelijks streng toespreekt als ik weer te veel wil. De schat.
Forceren en volhouden, het is mijn zwakte, maar ook mijn kracht. Ik moet alleen dringend leren doseren. Is het al te laat voor nog een nieuwjaarsvoornemen?