Zoals je kan zien op mijn ultracoole zelfgemaakte aftelkalender, compleet met kwaadaardige spirocheten, is vandaag de 26ste dag van de behandeling aangebroken. Bijna een maand bezig dus! De eerste twee maanden zouden het zwaarst zijn aldus de dokter, dus laat ons hopen dat ik in de helft zit en dat het vanaf dan alleen maar beter gaat!

lymebehandelingMomenteel is het echt, zoals verschillende andere lymies het ook al beschreven, als een rit op de rollercoaster. Het ene moment heb ik gigantische krampen, dan weer moet ik snel een emmertje gaan halen voor de opkomende misselijkheid. Daarna heb ik enorme pijn in mijn handen of armen, vervolgens komt er hoofdpijn opzetten. De symptomen wisselen in sneltempo af.

Ik ben nog steeds continu heel duizelig, en mijn hart maakt weer overuren, sinds ik de bètablokkers heb afgebouwd. Wat ook een constante is, is dat ik nog slapper ben dan anders. Alles is te veel. Vanaf dat ik iets doe (dat ik daarvoor wel kon, met moeite, maar toch) voel ik heel mijn klachtenpatroon erger worden. Mijn armen wegen lood en mijn benen zijn wiebelig. Mijn arme lief staat dus weer continu alleen af te wassen. Het doet pijn dat hij het huishouden weer volledig moet overnemen, terwijl ik alleen maar kan toekijken vanuit de zetel. Maar ik probeer mezelf voor ogen te houden, dat ik dit doe als investering. Zodat ik over X aantal maanden zélf alleen de afwas kan doen.

Zolang ik mezelf dus aan een absoluut minimum aan activiteit hou, kan ik het volhouden. Mijn mama blijft mij elke ochtend ophalen, zodat ik overdag niet voor mezelf hoef te zorgen. ’s Avonds pikt mijn vriend me daar op, zodat ik ook ’s avonds niet alleen ben. De symptomen zijn niet mild. Maar ik moet eerlijkheidshalve zeggen, dat ik me had verwacht aan een nog veel zwaardere achteruitgang. De scenario’s van banklegerig zijn, amper kunnen rondstappen in de woonkamer en me nooit zelfstandig kunnen wassen, zoals ze zich vorig voorjaar voordeden, daar had ik me aan verwacht. Dus dan valt dit mee. Tussen aanhalingstekens.

Het is heel zwaar, en ik voel me echt like sh*t. Zeker na de kerstdagen. Dapper heb ik de familiefeestjes doorstaan. Jammer te moeten melden, dat ik daarvan nog steeds niet gerecupereerd ben. Maar ik tel af, ga door, en blijf nog een tijdje toekijken van uit de zetel. De wereld draait door, en ik hoop dat ik er dit jaar ook weer een stukje meer deel van mag uitmaken. Dat is mijn nieuwjaarswens!

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

3 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.