Mensen stellen me vaak de vraag: ‘Wauw, heel de dag thuis zitten, wat doe jij dan allemaal?’. Of: ‘Waarmee hou je je zoal bezig? Misschien kan je dit of dat als hobby doen?’. Ik doe dan mijn uiterste best om iets interessants te bedenken om te zeggen. Wanneer ik de vraag simpelweg zou beantwoorden met ‘Niets, eigenlijk’, zou het gesprek snel afgelopen zijn, en zou ik me weer de saaiheid zelve voelen.
Wat doe jij als je ziek bent?
Maar niets, dat is wel de waarheid. Of nee, eigenlijk doe ik wel iets. Namelijk, opstaan. Mijn ontbijt maken. Het opeten. Me douchen en aankleden. En dat is het dan wel weer voor die dag. Oh ja, ’s avonds probeer ik wel nog een beetje een aangename gesprekspartner te zijn voor mijn lief. Maar dat lukt niet altijd, wegens concentratiegebrek, of overweldigende hoofdpijn, om maar iets te noemen.
Eigenlijk zou ik aan de vraagsteller moeten zeggen: ‘Wat doe jij dan als je ziek bent?’. Ok, je hebt ziek en ziek. Maar, wat doe jij als je, laat ons zeggen, twee serieuze griepen en een dikke vette kater tezamen te verwerken hebt? Volgens mij is het antwoord dan dat je in bed blijft, of je hoogstens in pyjama of andere gemakkelijke kledij in de zetel ploft. Dan is het van mezelf eigenlijk een hele prestatie dat ik in tien jaar van die griep-kater-en-nog-veel-meer-toestanden, nog maar één keer een joggingbroek heb aangetrokken. Dat was nog maar een paar weken geleden trouwens, tijdens een hele erge lyme-behandelingsdag. Dus, eigenlijk doe ik best veel: ik maak mezelf zo presentabel mogelijk als het gaat met een ziek lijf. Ook wel weer een beetje om ’s avonds nog een aangename gesprekspartner te kunnen zijn voor mijn lief.
Maar goed, mensen trekken al gauw rare ogen als je zoiets zou antwoorden. Of er valt een ongemakkelijke stilte, waarin je niet weet wat die ander nu precies denkt. Vindt hij mij nu zielig? Denkt hij: stel je niet zo aan? Of weet de persoon gewoon niet hoe te reageren op zo’n niet alledaags antwoord?
Als ik al die dingen kon, zat ik natuurlijk niet thuis
Wat graag zou ik dus kunnen zeggen: ‘Oh, ik kan dan wel niet uit werken, maar dan los ik dat maar op door het huishouden te doen. Daarnaast hou ik me bezig met een cursus fotografie, en een wandelingetje in het dorp hoort er natuurlijk ook bij; een mens kan niet altijd binnenzitten hé!’
Ja, als ik dat kon, dan zat ik in de eerste plaats natuurlijk niet thuis. Het huishouden, dat wordt gedaan door de poetshulp, mijn lief en ja, ook mijn mama. Gisteren las ik welgeteld twee bladzijden in de handleiding van ons nieuwe fototoestel. Ook maakte ik een klein rondje door de achtertuin. Meteen erna en vandaag en waarschijnlijk ook de volgende dagen betaal ik een zware prijs voor dat “uitje”.
Aan plannen ontbreekt het mij duidelijk niet, vandaar de aankoop afgelopen weekend van een deftige fotocamera, het afprinten van de 200 bladzijden tellende handleiding, het klaarzetten van de online cursus fotografie. Of de stapel knutselspullen die hier al een paar maanden klaarligt om plakboeken mee te maken, het boek met instructies om Pilates te gaan leren om mijn spieren weer wat op te bouwen, en ga zo maar door. Alleen houdt de realiteit me steeds maar tegen.
En dus kan ik, in plaats van al deze interessante antwoorden te geven, alleen maar denken: ‘Wat doe jij dan, als je ziek bent?’
Auw, wat herkenbaar geschreven Sofie. Ook het feit dat je 's avonds als je lief thuiskomt je nog energie over wilt hebben om een leuke gesprekspartner te zijn.
Heel mooi geschreven en ook zeer herkenbaar.
heel herkenbaar sofie!!
als mensen mij dat vragen dan repliceer ik intussen wel met/wat doe jij als je ziek bent?
of ziek zijn, en de dag proberen door te komen.
en dan valt er een lastige stilte, maar ze denken wel even na, je ziet dan oei, ja, misschien een stomme vraag, die is echt wel ziek..
ik maak ze geen praatjes meer wijs,op een vriendelijke manier wel,maar dat ze maar beseffen hoe zwaar het is voor ons allemaal..
liefs xxx tinnie
Hoi Sofie,
Ik las je reactie op mijn blog en kwam zo op jouw blog terecht. Helaas ben je een no-reply blogger, dus ik kon je geen email terug sturen, vandaar dat ik hier maar even een berichtje achterlaat. Geen probleem als je me aan je bloglijstje toevoegt. Als je het leuk vindt kun je me ook emailen om verder te praten!
Groetjes,
Hannah
Ik moest maar es proberen om je antwoord te onthouden, Sofie!
Ik ben laatst een week thuis gebleven wegens een zware bronchitis en inderdaad, ik deed helemaal niets want de koorts had me bij mijn pietje, om het zo maar uit te drukken. Je moet je niets aantrekken van wat de anderen zeggen of denken, zij weten immers niet hoe jij je voelt.