Nieuw dieptepunt

Jep, ik heb een nieuw dieptepunt bereikt de afgelopen periode. M’n uiterlijke zorgen van de vorige post waren nog niets in vergelijking met die van nu.

Wat eerst een lastige, maar normale acne leek, begon toch wel verdacht gruwelijk te worden. In plaats van puistjes kreeg ik serieuze bulten, blaren, zweren, ik weet niet hoe ik het het best beschrijf. Feit is dat er gigantische, lelijke, paarse letsels ontstonden op mijn wangen, op mijn kaaklijn, op mijn voorhoofd. Mijn gezicht deed verschrikkelijk veel pijn. En het jeukte. Ik maakte dus toch maar eens een afspraak met een dermatoloog, want dit kon zo niet doorgaan. Spijtig genoeg hebben specialisten zo’n wachtlijsten, dat ik er niet meteen terechtkon.

Met mijn huid naar spoed

Ik probeerde geduldig af te wachten, tot ik drie weken geleden plots opstond met pijnlijke, gezwollen hamsterwangen. Ik kon niet meer lachen of praten of het deed pijn, ik kon niet slapen want liggen deed pijn. De hele dag door waren de letsels aan het bloeden, telkens opnieuw. Ik voelde me ook rillerig en koortsig. Dit was écht niet meer normaal, dus ik ging naar de huisarts. Die zette grote ogen op, zei dat ze van haar leven nog niet zo’n erge acne gezien had. Dit vond zij ook niet normaal, dus stuurde ze me stante pede via spoed.

Ik had bloedwaarden die duidden op een infectie, er werd een bacterie gevonden die er niet echt thuishoort, maar de dermatoloog concludeerde toch dat het geen relevante infectie was. Hij vindt het toch een normale acne, het enige dat niet in het plaatje past is het feit dat ik afgelopen jaar continu antibiotica heb geslikt die normaal ook gegeven worden voor acne, en dat die dus niet geholpen hebben, integendeel. Dat deel wijst er toch op dat het niet helemaal normaal is.

De huisarts vond mijn bloedwaarden wél relevant en duidelijk wijzend op infectie. Enfin, infectie of niet, ik zit er maar mee. Hypothese twee is: mijn lever die moeilijkheden heeft na een jaar antibiotica voor de lyme. En de darmflora. Hypothese drie: een reactie op een bepaalde soort medicatie. En ja, deze bijwerking van de medicatie die ik de afgelopen tijd nam, lijkt wel op wat er gebeurde: “severe skin reaction — fever, sore throat, swelling in your face or tongue, burning in your eyes, skin pain, followed by a red or purple skin rash that spreads (especially in the face or upper body) and causes blistering and peeling.”

Horrorgezicht

Ik heb van de dermatoloog een antibiotica- en hydrocortisonezalf gekregen, en een kuur antibioticapillen. Yep, meer antibiotica… Het is dan ook nog een zware soort, in een flinke dosering, en ik ben er doodziek van. Nog zieker dan anders, en zelfvertrouwen diep onder nul. Nee, ik heb niet bepaald de tijd van mijn leven momenteel. Ik blijf zoveel mogelijk binnen om make-up te vermijden, zodat de zalf de kans krijgt om zijn werk te doen. En omdat ik me gewoon te slecht voel om buiten te gaan. Ik ben nu een week bezig met deze nieuwe antibiotica en er zit nog niet echt vooruitgang in…

Ik hoop dat ik tegen de feestdagen toch weer iet of wat mezelf herken in de spiegel, zodat ik me hier geen zorgen meer om moet maken. De feestdagen zijn al moeilijk genoeg voor een chronisch zieke. Ik heb al genoeg op mijn bordje, dit is echt teveel om te dragen. Mijn eeuwige optimisme is momenteel dus even ver te zoeken.

Ohja, mijn haar valt ook nog steeds met bosjes uit. ROTlyme!

Bewaren