Shoppen is topsport

Goed nieuws voor shopaddicts. Onafhankelijk onderzoek door mij heeft uitgewezen dat shoppen als een echte sport aanzien kan worden. Vermits mijn spiermassa zo goed als onbestaande is, en mijn conditie niet opgebouwd kan worden, ben ik de uitgelezen persoon voor deze test. Kleine inspanningen laten mij erg goed voelen waar in mijn lichaam de spieren zich (zouden moeten) bevinden. Grote inspanningen… Wel, die tonen aan wat de echte workouts zijn.

Gisteren ging ik met mama wat winkels doen. Ik had dringend een warme trui nodig. Er hing namelijk maar 1 exemplaar in mijn kast. Dat komt ervan als je niet zo vaak buiten kan. Of als je veel liever zomerspullen koopt!
De lente laat helaas nog op zich wachten ondanks vele aanmoedigingen van mijn kant. Het is natuurlijk ook nog altijd maar januari. Maar toch, Kerstmis is voorbij. Dan heb ik altijd zoiets van: ok jongens, het is goed geweest. Laat de zon maar schijnen en de blaadjes groeien! Helaas, het lijkt nu pas echt koud te worden. Op zoek naar een extra trui dus.

Deel 1: krachttraining

In de eerste winkel was het al zover. Pure fitnesspraktijken, zo’n kledingrekken die boven je hoofd hangen. Zeker in de solden. Armen gestrekt omhoog, en stuk voor stuk de truien, shirts en rokjes opzij proberen duwen. Er mag geen enkel stuk gemist worden. Waarom proppen ze die rekken zo vol?

Met wat geluk zie je toch enkele fijne kledingstukken die gepast moeten worden. Of veel. Heel veel. Zo belanden we meteen ook bij oefening nummer twee. Kilo’s gewicht over die linkerarm hangen. Wanneer deze te veel pijn doet, wisselen naar rechts. Dat shopt toch niet zo makkelijk, dus weer naar links die boel.

Oefening drie. De paskamer. Voor iemand die al veel energie verliest bij het aankleden ’s ochtends, is het passen van een berg kleding in een veel te klein hokje een echte uitdaging. Vergeet ook niet het zich strekken in alle richtingen om de nieuwe tenue uit alle hoeken te aanschouwen. We gooien er ook nog wat fijne motoriek tegenaan bij het weer ophangen op veel te kleine kapstokjes.

Je snapt het al. Tegen dat het lunchtijd was, bleek het eten met mes en vork niet meer zo vanzelfsprekend. Mijn armen hingen als slappe palingen op de grond. Hebben ze het plastic bestek van de Sbarro veranderd? Zwaarder gemaakt, misschien? Onhandiger?

Deel 2: uithouding

Natuurlijk werd ook mijn uithoudingsvermogen flink op de proef gesteld. Zeker als je nooit kan winkelen volgens het traject A-B-C-D-… Bij mij is het eerder C-A-D-C-B-Z-C-C-M-C-… En C is hier trouwens geen winkel. Het zijn de toiletten van het shoppingcenter.

Ik ben ook niet zo iemand die één winkel kan binnenlopen en daar alles vinden: klaar. Het is passen, twijfelen, nog eens verder kijken, en toch maar kopen. Soms hoort er achteraf nog terugbrengen bij, want opnieuw twijfelen, dat heb ik ook.

Het was dus weer een hele marathon. The day after voel ik elk spiertje in mijn lichaam. Ik ben nog steeds buiten adem. En mijn normale dosis bètablokker is niet voldoende om mijn hart te kalmeren vandaag. Ik zei het toch. Topsport.

Trouwens, nu we er toch waren heb ik meteen maar wat meer gekocht dan alleen een warme trui. Dat had ik wel verdiend na zo’n workout. Toch?