Al te vaak moet ik hem gebruiken: de overleefmodus! Deze modus gaat op wanneer ik over mijn grenzen ga. Soms voor mijn plezier, omdat ik graag toch een beetje wil leven, soms wanneer ik gewoon niet in de mogelijkheid ben om ziek te zijn. Ja, die momenten bestaan: soms moet je door periodes heen, ziek of niet, hoe absurd dat ook klinkt. Ongekende krachten treden op, en sleuren me erdoor. Doorgaan, en signalen negeren. Helaas, dit gebeurt nooit ongestraft: ik gebruik zo al mijn reserves op, waarna de welbekende crash volgt.
Een periode op overleefmodus
De verbouwing is een voorbeeld van zo’n periode. Overlegmomenten op de werf, keuzes die gemaakt moeten worden, dingen die vragen om opvolging. De aannemers gaan niet wachten op mij, wanneer ik een slechte dag heb. Ik moet even meedraaien in de wereld van gezonde mensen. Er moet ook verf worden gekozen, en tegels, en verlichting, en dat kan je nu eenmaal niet vanuit je zetel thuis.
Nu ja, natuurlijk zou het wel kunnen. Als ik mijn vriend continu alleen op pad zou sturen. Als hij in zijn eentje voor de rijen en rijen laminaat zou staan, en er maar een kleurtje moest uitkiezen. Maar leuk is dat niet. En ik wil graag alles leuk hebben. Ik ben ziek, maar ik wil me ook nog graag een beetje normaal voelen. Heel soms. Als het kan. En dus wil ik als een normaal koppel samen naar de Ikea, en naar de bouwhandel. En wil ik ook kunnen genieten van het proces, van samen ons huisje aankleden. Het zien groeien, dag na dag. En als dat betekent dat ik mezelf elke dag naar de auto moet slepen, om even heel gelukkig te zijn als ik zie dat de gekozen terrasklinkers supermooi zijn, dan doe ik dat. Maar dat betekent wel dat ik op sommige momenten al mijn reserves moet aanspreken. En dat andere dingen zullen moeten blijven liggen.
Hittegolf
Ik heb met de voorbije hittegolf erg veel last gehad. Van mijn ademhaling, en mijn hart. Ik hou van de zon, en de warmte, maar als je zelfs in de slaapkamer niet kan ontsnappen aan 30 graden, dan is dat toch wat van het goede te veel. Draag ik er nu de gevolgen van? Ik weet het niet. Feit is dat ik, ook nu de hitte voorbij is, me weer extreem duizelig voel. Mijn dagelijkse hoofdpijn is terug. En onze weekends worden redelijk druk: dit is de periode waarin we op pad zullen gaan om onder andere de kleurtjes voor de muren te kiezen. Ik verwacht me aan veel kijken, vergelijken, twijfelen, en nog eens kijken. En wie weet, af en toe wat bekvechten tussendoor ;-).
De overleefmodus kan ik dus wel gebruiken, maar ik wil graag mijn best doen om toch een soort van evenwicht te bewaren. Door de week is het dus uitrusten, wat rommelen in huis, en het bloggen… Dat komt wanneer het komt!
Ik was even door mijn blog aan het lezen, en ik las een reactie van je! Shame on me, maar het is zo lang geleden dat ik bij jou kwam lezen. Inmiddels volg ik je wel via Bloglovin’.
Ik hoop dat je spoedig kan genieten van al het noeste werk dat aan je huisje gedaan is, en dat je weer een iets rustiger leefritme kan aanhouden. Ik vind het wel moedig van je, dat je ondanks alles, zoveel mogelijk samen met je vriend wilt doen. Ik hoop dat hij dat apprecieert!
Ik kijk elke keer weer of je al een bwrichtje hebt geplaatst! Helaas….
Maar hoe is het nu met je?
Mar
Hoi Mar,
Wat lief dat je hier nog eens komt kijken! Zoals je ziet is het hier nog steeds heel erg druk. Over een maand verhuizen we en er moet nog heel veel gebeuren. Ik kan dus even echt geen tijd in mijn blog steken, en dat vind ik zo jammer, maar ik merk dat ik te vaak over mijn grenzen ga. Nog even doorbijten dus… Liefs!