Eindelijk! Na vier maanden wondzorg is de wonde die ik overhield aan de operatie in oktober nu bijna dicht! Het was even spannend, want nadat in het begin alles erg goed ging, wat extra uitdagingen niet meegerekend, viel de groei van nieuw weefsel enkele weken voor Kerst stil. We waren van zo’n 20 centimeter diepte vlotjes geëvolueerd naar 2 centimeter. Maar toen… niets meer. De vooropgestelde zes tot acht weken verzorging werden er meer en meer, zonder resultaat.
Toch herstel
Hoe dit kwam? Daar is niet echt een verklaring voor. Mijn huisarts liet wel weten dat ze dit vaker ziet bij mensen met immuunproblemen, dus verder hoeven we waarschijnlijk niet te zoeken in mijn geval.
Na een tijdje afwachten heeft de chirurg opnieuw een laagje van het nieuw gevormde weefsel afgeschraapt om één en ander terug te proberen activeren. Gelukkig bleek dit de oplossing: momenteel is mijn wonde nog maar 4 millimeter diep! Vanaf nu hoef ik dus geen dagelijkse verpleging meer over de vloer te krijgen en mag de natuur volledig haar gang gaan voor de laatste groeispurt. HOERA! Niet dat ik te klagen had over mijn team verpleegkundigen. Deze lieve dames hebben alleszins mijn sociale contacten met 500% opgekrikt de afgelopen maanden ;-).
Toch ben ik wel erg opgelucht, want het wachten op de verzorging, de elke tien dagen doktersconsulten en het geknoei met loszittende kompressen, plakkeruitslag en wieken die spoorloos verdwijnen is nu voorbij!
En de mooiste bonus: ik kan uitkijken naar het dragen van mijn trouwjurk zonder verbanden eronder, jippieeeee!
Super dat het ‘maar’ 4 mm meer is! Het komt nog goed, inderdaad, dat van die trouwjurk is wel het beste nieuws!
Haha, true!