Deze week keek ik naar de aflevering van Pano over alcoholgebruik bij jongeren. Confronterend, als je bedenkt dat wekelijks twintig 17-jarigen op spoed belanden met een alcoholvergiftiging. De jongeren die zich zo laveloos zuipen zijn ook steeds jonger. En diegenen die in het ziekenhuis belanden, zijn natuurlijk maar een klein topje van de ijsberg. Vandaag leg ik je uit waarom ik persoonlijk geen alcohol drink.
10 procent bingedrinkers
Jongeren drinken steeds meer, en ze drinken ook alsmaar meer sterke drank. Voor een fuif spreken ze eerst af om al dronken te worden, zodat ze “gezellig” naar het feestje kunnen vertrekken.
Natuurlijk zijn er ook die het niet zo ver laat komen, maar tien procent van de 17- en 18-jarigen die wekelijks bingedrinkt: dat is erg veel. Overmatig drinken kan hersenschade veroorzaken, maar daar staan tieners niet zo snel bij stil. Het is vooral erg stoer om alcohol te drinken. En makkelijk, want alle jongeren geraken er aan. Bij het beleid in België naar jongeren toe worden in de reportage van Pano dan ook vraagtekens gezet.
En wij als volwassenen?
Wat ik echter even belangrijk vind, is dat we als volwassenen ook eens naar onszelf kijken. Alcohol is alomtegenwoordig, en kinderen zijn dit al van jongs af gewend. Kleintje geboren? We drinken er eentje op. Verjaardagen, feestdagen, een speciale gelegenheid of gewoon een lekkere maaltijd? Er lijkt altijd en overal alcohol bij te horen, en iedereen vindt dit de normaalste zaak van de wereld. Terwijl af en toe een glaasje onschuldig kan zijn (of lijken), evolueert dit glaasje bij veel mensen al te vaak naar standaard dronken zijn. Ze gaan op zoek naar de roes, naar de leukigheid, want het is allemaal zo gezellig en grappig. En bij sommigen gaat het nog verder. Zij kunnen niet meer zonder, en zij en hun omgeving moeten dealen met de zware gevolgen van alcoholverslaving en -misbruik. En hoeveel mensen kruipen niet met een ‘onschuldig’ glaasje teveel op achter het stuur?
Je lichaam vergiftigen
Ooit was ik net zoals die jongeren uit de reportage. Drinken leek stoer en leuk, en het hoorde erbij om het samen met je vrienden te doen. Voor ik ziek werd, had ik nog de kans om een klein beetje van het uitgaansleven te proeven. Ik was een jaar of 15 en was op een fuif voor het eerst dronken. Dat bleef bij mij nog redelijk onschuldig: een black-out heb ik nooit gehad. Het ermee gepaard gaande zieke gevoel wel. En zelfs dat vinden mensen eigenlijk grappig. Met een dubbele tong praten, overgeven, niet meer weten wat je doet, omvallen, en de dag erna een kater. Ik bekijk het nu heel anders. Wat al die dingen zijn, zijn gewoon tekenen van vergiftiging. Je vergiftigt je eigen lichaam, en dat is niet zonder risico. In de reportage van Pano getuigde een moeder dat haar zoon bijna dood was gegaan. En toch blijft iedereen het grappig en normaal vinden. Want “Het hoort erbij”.
Waarom ik geen alcohol drink
Toen ik ziek werd op mijn zestiende, besloot ik om geen alcohol meer te drinken. Ik wou mijn lichaam niet nog meer belasten. Op een moment dat mijn vrienden steeds meer gingen ontdekken, feesten en drinken, was dat niet zo leuk. Voor mijn gezondheid kiezen was voor mij de enige reden. Ik vond het toen nog jammer, dat ik niet kon meedoen met de rest.
Nu is dat helemaal veranderd. Ik vind het niet meer jammer. Al bijna dertien jaar heb ik geen alcohol gedronken, en dat vind ik niet erg. Ik vind het een verrijking dat ik heb ingezien dat alcohol eigenlijk voor niets nodig is. Het hoeft voor mij niet. Niet om gezellig te doen, ook niet om me beter te amuseren op een feestje, en ook niet om gewoon te genieten. Ik mis het niet. Net zoals ik het niet mis dat ik geen suiker eet. Ik haal mijn plezier wel uit andere leuke dingen of mensen, waarbij het niet nodig is om mijn gezondheid op de proef te stellen.
Vervelend
Wat wel soms vervelend blijft, is om nuchter te zijn als anderen dat niet zijn. Maar nu wens ik niet meer dat ik met hen mee kon doen. En ook daarin valt op hoe normaal we het allemaal vinden, hoe het er zit ingebakken. Glazen worden telkens maar bijgevuld zonder vragen. Als je zegt dat je niet drinkt, krijg je vaak flauwe opmerkingen. Of medeleven. Maar ik sta stevig in mijn schoenen. Ik weet wat gezondheid waard is, net omdat ik ze niet meer heb.
Ieder zijn eigen keuze, maar ik ben blij met de mijne.
Het enige jammere voor mij persoonlijk? Ik krijg nog steeds katers als ik een avondje iets leuks heb gedaan. Alleen zijn ze bij mij niet van de alcohol.
Alcohol is inderdaad zo alomtegenwoordig en zo normaal in onze samenleving. Ik heb er met mijn Lief ook wel eens discussie over, omdat ik er een andere mening op nahoud. Ik ben gestopt met alcohol zodra ik zwanger was en ik heb er niet zoveel problemen mee. Soms heb ik wel zin in een gin tonic of een glaasje wijn, maar voor mij is thee of water ook al snel goed 🙂
Het wisselt inderdaad per persoon. Ik ken zwangeren die niet konden wachten tot ze terug iets konden drinken, en anderen waar het eigenlijk niet veel uitmaakte.
Zo herkenbaar wat je schrijft, ik vind het heerlijk om en wijntje in te schenken maar zonder is het voor mij niet anders, vaak zelfs leuker ;-))
Vaak word je als “saai” bekeken als je zegt dat je niet drinkt. Leuk dus dat het voor sommige mensen toch ook zonder kan en ze daar niet rouwig om zijn 🙂
Goed dat je hierover schrijft. Geen alcohol drinken is toch niet echt de norm. Zelf drink ik ook niet, maar kook wel met wijn af en toe.
Het meeste stoor ik me aan mensen die zeggen dat een feestje zonder alcohol niet gezellig is. Heb je dan geen gezellige vrienden? – vraag ik me dan af. 😉
Hopelijk draagt jouw post bij aan een bewuster alcoholgebruik.
Klopt, dat herken ik ook! Of mensen die het flauw vinden dat je niet meedoet. Alsof alcohol de enige reden is dat een feestje leuk is! Ik heb het in elk geval niet nodig, ben van mezelf al gek genoeg 😉
Hé ik heb er ook een post over in m’n concepten staan! Ik drink helemaal geen alcohol. Eigenlijk vooral omdat ik het niet lekker vind maar door de jaren heen is mijn mening erover ook veel sterker geworden.
Dat herken ik ja, dat je mening sterker wordt 🙂