Een menstruatiecup testen: het schrikte me wat af, ook al is het zowat de meest groene keuze die je qua menstruatieproducten kan maken. Ik was al best tevreden met mijn overstap naar duurzamer maandverband. Maar toen ik een cup aangeboden kreeg van groene webshop Tante Rosa, heb ik toch de stap gewaagd.

Eigenlijk wilde ik pas een review delen als ik het gebruik helemaal onder de knie had. Maar omdat ik een voorliefde heb voor niet-zo-perfecte verhalen, herkenbaarheid en een flinke portie zelfrelativering, krijgen jullie nu al een verslag. Dat mijn eerste ervaring met een menstruatiecup niet perfect was, kan ik je alvast verklappen.

Wat is een menstruatiecup?

Een menstruatiecup is een soort bekertje dat je vaginaal inbrengt. In plaats van dat het menstruatiebloed wordt geabsorbeerd, vangt de cup het op. Nadat je de cup leeggiet, kan je hem omspoelen en opnieuw inbrengen. Geen enkel afval, dus superduurzaam!

De eerste kennismaking

Eerlijk is eerlijk: toen ik de cup voor het eerst uit zijn doosje haalde, kon ik me moeilijk voorstellen dat ik dit ding ooit met gemak in mijn ladyparts zou krijgen. In vergelijking met een tampon is een menstruatiecup een heeeeel pak breder. Ok, een vagina is normaal gezien wel in staat om er een mini-mens doorheen te loodsen. En eerst nog om zo’n mini-mens te maken. Ergens wist ik dus wel dat het mogelijk was. Maar toch. Ik keek er niet echt naar uit.

Gelukkig is het niet de bedoeling om de cup zomaar in zijn volle glorie naar binnen te stompen. Online zijn er honderden instructiefoto’s en -filmpjes te vinden die je uitleggen hoe het moet. In het begin lijkt het wel alsof er minstens evenveel technieken zijn om het ding op te vouwen alvorens het klein genoeg is om comfortabel in te brengen. Ik maakte een keuze op basis van het filmpje van een meid met een Australisch accent, die het naar eigen zeggen ook niet zo makkelijk vond. Al snel ontdekte ik dat de cup klein opvouwen relatief is, maar als duizenden vrouwen wereldwijd erin slagen, dan ik ook!

Pannetje menstruatiecup op het vuur

Alvorens je een menstruatiecup voor de eerste keer inbrengt (en ook na elke cyclus), moet je hem steriliseren. Yep, zoals babypapflessen. Het voelde net iets raarder om een pannetje water op het vuur te hebben staan met daarin een menstruatiecup, maar soit. Ik heb bij deze dus ook één van onze pannen gereserveerd voor de maandelijkse kook, en dit duidelijk gecommuniceerd aan mijn man: stel je voor dat hij op een dag zijn bekertje chocolademelk klaarmaakt in mijn menstruatiepot.

menstruatiecup ervaring
De Superjennie cup

Menstruatiecup ervaring: Poging één, twee en drie

Om bloederige taferelen op de badkamervloer te vermijden – ik had meteen visioenen van de poetshulp die zich al schrobbend afvroeg wat zich hier in ’s hemelsnaam had afgespeeld – nam ik mijn cup voor het eerst mee onder de douche. Het testen kon beginnen!

Het vouwtechniekje had ik al snel onder de knie. Alleen was ik niet voorbereid op het feit dat je maar beter goed je best doet om de cup ook stevig opgevouwen te houden tot hij veilig binnen is. Door de flexibiliteit heeft het ding best wat kracht bij het openspringen, en dat heb ik geweten. Auwch.

Krampachtig hield ik de cup dus bij de tweede poging bij elkaar. Bleek echter dat ik toch nog een paar dingen kon leren over mijn eigen anatomie. De eerste geslaagde poging om de cup in te brengen, bleek niet zo efficiënt: hij zat met de opening opzij. Hoe ik het heb gedaan is me een raadsel, maar bloed opvangen ging niet lukken op deze manier. Het voelde ook niet bepaald aangenaam, zo’n dwarse cup in mijn geboortekanaal. Mission aborted.

Derde keer goede keer. Dacht ik. Hoe weet je in godsnaam of je het juist hebt gedaan? Ik voelde in elk geval geen pijn, ik voelde hem niet zitten. Voelde hem… niet meer. HELP! Waar is die cup naartoe? Mijn hand was inmiddels zo verkrampt dat ik het maar zou afwachten. ’s Avonds zou ik wel merken of de cup zijn werk had gedaan. En of ik hem ooit nog terug kon vinden.

What goes up, must come down

Tja. Ik heb de cup nu in totaal twee keer verwijderd en ik kan niet zeggen dat dat een aangename bezigheid was. Het inbrengen ging op dag twee al een pak vlotter. Maar het eruit halen? De eerste keer duurde het erg lang voor ik genoeg grip kreeg op de cup en trilden mijn spieren achteraf als een rietje. Ik had net heel stoer de langste fietstocht in 14 jaar gemaakt, maar het simpelweg verwijderen van een menstruatiecup nekte mij. Heel stoer hoor.

Op dag twee ging het vlotter, tot de cup zich leek vast te zuigen op een plek waar dat niet hoorde. Het scheelde maar een haar of ik had luidkeels gegild dat mijn man mij moest komen redden. Ik besloot gelukkig net op tijd dat ik die grens nog niet wilde overschrijden, ook al zijn we intussen dan al een half jaar getrouwd. Soms is er gewoon zoiets als Too Much Information (hoewel dit blogbericht ook in die categorie zou kunnen vallen).

Laat ons zeggen dat mijn intieme zone nogal gevoelig was achteraf, waarop ik begon te Googlen als een malle. Ik weet het. Altijd een slecht idee. In de zoekresultaten popt steevast een horrorverhaal op dat je op zo’n moment echt niet kan gebruiken.

Het feit dat ik de cup niet kon lossen zonder dat mijn lichaam hem weer leek te verzwelgen, was wellicht een goede aanwijzing geweest dat ik het vacuum niet voldoende had gebroken. Op dat moment dacht ik niet zo ver na en gebruikte ik pers- en trekwerk om de cup te bevrijden. Ja, ik ben letterlijk een beetje bevallen van een menstruatiecup, lach maar. Achteraf gezien viel het allemaal goed mee, echt!

menstruatiecup ervaring

De overweldigende voordelen

Ik heb intussen al een nieuwe verwijdertactiek gevonden op Youtube, om volgende keer mee te oefenen. En ook al had ik knoeimomenten: ik zie al veel potentieel in de menstruatiecup. Ondanks dat het even wat oefening vraagt (al vond ik dat het al bij al nog redelijk vlot ging, gezien dat ene gênante verhaal dat ik vond op Google) merkte ik heel wat voordelen:

  • Het is helemaal geen bloederige bedoening: al het bloed zit netjes in de cup. Eigenlijk vond ik het veel properder dan enig ander product dat ik ooit heb gebruikt.
  • Het is op termijn veel goedkoper (maandverband is dúúr)
  • Nooit meer volle vuilbakjes in de badkamer: het bespaart een enorme hoop afval
  • Geen chemische geuren of stoffen
  • Je moet er veel minder vaak naar omkijken (de meeste vrouwen legen hem twee keer per dag, heb ik begrepen)

Dus dames, voor wie nog twijfelt, of de cup na een mislukte poging aan de kant schoof: als ik het kan, kunnen jullie het ook. En we worden er vast nog veel beter in. Binnenkort lukt het in één-twee-drie!

Deze blogpost bevat een product dat ik heb gekregen, maar ik geef altijd mijn eerlijke mening!

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

41 Comments

  1. Schitterend eerlijk hoe je schrijft, Sofie!!
    Heb wel een bedenking, uit welk soort materiaal is zo’n cup gemaakt?
    Ooit werd mij verteld dat voor het zacht maken van ‘kunststoffen’ bepaalde hormonen worden gebruikt. Ik weet niet of dit zo is maar als het zo is …
    lieve groet

    1. Dankjewel. De cup die ik heb (en de meeste kwaliteitscups) zijn gemaakt uit medische siliconen, zonder bpa of weekmakers. Er zijn inderdaad ook goedkope cups op de markt die ik persoonlijk liever niet zou gebruiken omwille van het materiaal.

  2. Door je verhaal over je avonturen met de cup, is mijn dag alvast vrolijk gestart, Sofie 🙂
    Ik vind het zeker een interessante keuze en moest ik het nog nodig hebben, zou ik het ook uitproberen.
    Nog veel succes ermee!

  3. Haha, wat een geweldig eerlijke en fijne review heb je ervan gemaakt! Je beschrijft het zo heerlijk nuchter en ik kan me dat geklungel bij mezelf ook al helemaal voor me zien. Fijn dat het alsnog toch is gelukt en dat je goede hoop hebt voor de volgende keren inbrengen! Ik twijfel zelf nog een beetje, maar denk dat ik het toch nog even bij tampons houd. Maar wie weet ooit!

    1. Hihi, dankjewel. Ik snap de twijfel. Toch ben ik blij dat ik het geprobeerd heb en je ziet, ik geef het nog niet op ;-). Wie weet ooit inderdaad, en dan hou je maar in je achterhoofd dat er nog klungelaars zijn!

  4. Hahaha, echt leuk geschreven! Geweldig dat je dat op zo’n leuke manier wilt vertellen! Het klinkt als een goed idee, maar ik ben niet van plan om het zelf te proberen. Ik ben namelijk ongelofelijk onhandig in dat soort gepriegel. 😛

    1. Dankjewel, ik moest even de mentale drempel over bij het besef wie hier allemaal meeleest maar alles voor de goede zaak (aka, niet alles gaat meteen vanzelf ;-)).

  5. Oh dit klinkt zo herkenbaar, hilarisch! Mijn eerste ervaring ging ook ongeveer zo, ik kreeg dat ding er met geen mogelijkheid meer uit. Gelukkig kwam ik toen op het goede idee om een minder stugge cup te proberen (in plaats van het meteen op te geven), en daar ben ik echt heel tevreden mee. Die gaat een stuk makkelijker! Voor iedereen die op wil geven dus de tip: probeer nog een andere cup, er zijn er echt heel veel verschillende, net als dat het lichaam van iedere vrouw anders is, dus het is heel persoonlijk welke cup fijn is voor je.

  6. Het is inderdaad even oefenen in het begin, maar zou echt niet meer anders willen. Heb uiteindelijk twee soorten cups moeten proberen om de juiste te vinden, dus dat was in het begin een investering, maar denk dat ik hem nu wel terug heb verdiend en het voelt altijd fijn om te weten dat je ‘groen’ bezig bent 🙂

  7. Hahaha, ik weet dat het klinkt als leedvermaak (helemaal niet zo bedoeld, trouwens) maar ik heb me echt kapot gelachen met dit bericht! Zo heerlijk onverbloemd! Ik ben al een tijd een mooncup aan het overwegen, maar omdat ik het gevoel heb dat ik er vrijwel net zo handig mee zal zijn als jij, durf ik het niet. En ook: 9 van de 10 keer dat ik in Ohne mijn noten in bokalen aan het doen ben, komt er wel een vrouw binnen met een verhaal over vacuüm gezogen of oninbrengbare mooncups. Niet meteen motiverend…

    1. Haha nee hoor, ik kan er ook om lachen. Wat bijzonder dat je zo onrechtstreeks hoort dat het niet altijd heel makkelijk gaat! Omdat online bijna altijd zo’n supervlotte ervaringen te lezen zijn vond ik het wel tijd om ook wat nuance te brengen en om de boodschap uit te sturen dat het niet erg is als het niet meteen zo vlot gaat – maar dat het wel lukt met wat oefening 😉

  8. Ik ben sinds een paar maanden ook overgestapt op een menstruatiecup en ben volledig verkocht! In het begin wat moeilijk met inbrengen enzo, maar nu geen probleem meer mee, en vind het veel fijner dan enig ander middel dat ik voordien heb geprobeerd! 🙂 Leuk om dit berichtje te lezen 🙂

  9. Wat een heerlijk eerlijk verhaal! Voorlopig ben ik nog even van menstruatie perikelen bespaard, maar ik denk er toch stilaan over om ook eens zo’n ding te proberen…

  10. Leuk om zo’n eerlijk verslag te lezen! Ik heb het ook een paar keer geprobeerd maar bleef hem voelen zitten en kreeg er echt krampen van, en toen werd ik weer zwanger en had ik geen oefenmomenten meer en nu heb ik een spiraaltje: probleem opgelost 🙂

  11. Hier sinds een paar maanden ook overgestapt, in mijn geval op de mooncup. Ik vond het kiezen welke cup te bestellen nog het lastigste…. Maar. Hij zat vanaf het begin goed en het idee dat er niks geabsorbeerd wordt maar gewoon opgevangen vind ik heel prettig. Bij één cyclus ging het inbrengen bij de start van de menstruatie wat lastig. Toen bezig gebleven en dat leverde gevoeligheid op. Achteraf bezien had ik gewoon even moeten wachten. Sindsdien nooit problemen en nog nooit lekkage gehad. Was ik maar jaren eerder overgestapt…

  12. Ha, toeval, ik schreef ook net over mijn cupervaring! Herkenbare taferelen schets je hier 😉 Ik zou intussen echt niet meer zonder mijn cup willen/kunnen. Het is echt de beste aanschaf die ik maakte sinds jaaaaren! Ondanks het geklungel in het begin 😉

  13. Haha 🙂
    Ik heb dat ding er de eerste keer ook hurkend op de badkamervloer uit moeten persen. Net een bevalling. Maar ik zou mijn Divacup nu – een jaar later – nooit meer willen missen!

  14. Hahaha oh Sofie wat heerlijk dat je hier gewoon eerlijk over bent. Ik ben blij dat het geen perfect ‘oh de menstruatiecup is geweldig’ verhaal is, maar gewoon hoe het werkelijk is. Ik weet ook wel dat zo’n cup niet in je baarmoeder kan verdwijnen maar toch ben ik gek genoeg bang dat ik hem nooit meer zou tegenkomen haha. Tof dat je dit deelt <3

  15. Leuk dat je er over schrijft! De eerste keer dat ik hem uithaalde was het ook een gedoe tot en met (en sindsdien durfde ik niet echt meer want dat zie ik mij niet op school, in de bib, … doen 😛 ). Volgende maand doe ik nog eens een oefening 😉

  16. Haha, ik heb flink gelachen om sommige stukjes. Zo herkenbaar!
    Ik denk er zelf over om ook een review erover te schrijven – maar mijn mannelijke familie leden lezen trouw mijn blog en euh, ja… ik weet ’t niet.
    Maar ik heb dus ook zo’n cup en ik herken je begin struggles helemaal! Misschien fijn om te weten dat ik er helemaal gewend aan ben en ook geen gekke dingen meer mee maak. Wel heb ik een hele heftige menstruatie waardoor ik soms 6x dat ding moet legen – da’s wat minder…

    1. Haha, die overweging heb ik ook gemaakt! Mannelijke familie, buren, collega’s van bekenden… Maar ik heb mij helemaal over het taboe gezet, haha! Wel heftig inderdaad als je het zes keer per dag moet legen, dan raak je wel snel geoefend natuurlijk!

  17. Het is in het begin inderdaad wat raar. Ik heb gemerkt dat de jonge meisjes op YouTube de beste uitleg geven. Lijkt mij dat de jeugd minder moeite heeft met het kennen van hun lichaam.
    Uitnemen lukt het best wanneer je doet alsof je gaat plassen en vervolgens langs één kant de cup plat duwt, dan verbreekt het vacuum en kan je gemakkelijk aan het stokje trekken. Dit mag je natuurlijk niet doen wanneer je blaas vol is, anders heb je opnieuw een stuntelig lachmomentje.
    Ik gebruik hem thuis altijd, maar daarbuiten kies ik nog steeds voor een tampon, altijd een flesje meesleuren om de cup te reinigen en het gebrek aan een wastafel in de meeste toiletten is daar een drempel voor me.

    Groetjes

    1. Je moet inderdaad wel niet verlegen zijn met je lichaam, dat klopt. Ik snap inderdaad goed dat je het voor onderweg maar niets vind. Daar zou ik ook moeite mee hebben.

  18. Ik heb er ook ooit eens eentje geprobeerd. Het erin brengen was geen probleem, maar het er weer uit halen! Bij mij zat er geen stokje of ander uitstulpinkje aan. Het zag er zo simpel uit op de instructietekening: met je nagel de rand vast’grijpen’ en dan komt-ie er uit. Mooi niet dus en het heeft mij echt wel tien minuten geduurd eer ik ‘m eruit had. Gelukkig ben ik lenig 😉
    En dan heb ik het nog niet eens over het bloederige tafereel achteraf. Alsof ik een schaap had vermoord. Dat was dus eens maar niet weer. En nu heb ik niets meer nodig. Ook makkelijk….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.