Starten van een onderneming: update

Gisteren had ik een zware dag. Nu ja, het was vooral een zware avond. Ik had een afspraak bij een boekhouder om af te toetsen of ik de plannen voor mijn onderneming een beetje correct had ingeschat. Voor wie nog niet op de hoogte was: ik denk erover om zelfstandige te worden en (in beperkte mate) op die manier wat geld te verdienen. Zonder inkomen zijn alle beetjes welkom, maar ik ben vooral gemotiveerd om mezelf nuttig te maken en om mijn grenzen te verleggen. Om te groeien. En om mijn geliefde blog in de lucht te houden. Het starten van een onderneming als chronisch zieke zal een uitdaging zijn. Ik hou jullie dus graag op de hoogte van de vorderingen.

Hoe zit het nu met het examen bedrijfsbeheer?

Vorige keer kondigde ik aan dat ik als eerste stap een attest bedrijfsbeheer moest behalen. Ik zou dus aan het studeren gaan. Toen ik van een lezer een vraag kreeg over de voorwaarden van een bijberoep, zocht ik de info even opnieuw op. En opeens ging er een belletje rinkelen. Eén van de voorwaarden om te mogen starten als zelfstandige, is dat je de kennis van bedrijfsbeheer kan aantonen. Dat kan door een attest, maar ook door een diploma dat je al hebt. Alle diploma’s van hoger onderwijs in België worden aanvaard.

Hoe kon ik zo stom zijn om over het hoofd te zien dat ik al voldoe aan die voorwaarde? Ik heb zo gezwoegd om het in mijn eentje te behalen: het diploma van de Open Universiteit. Omdat ik door mijn ziekte uiteindelijk niet kon doorstromen naar de masteropleiding, ging ik er eigenlijk van uit dat ik nooit iets met mijn diploma zou kunnen doen. Maar ik mag niet vergeten dat ik mezelf wél een Bachelor of Science in Psychology mag noemen. En kijk, nu blijkt het toch zijn nut te hebben. Schouderklopje voor mezelf!

Nu heb ik wel een diploma psychologie, maar dat wil niet zeggen dat ik ook maar iets ken van het runnen van een bedrijf. De cursus bedrijfskunde heb ik dus niet meteen aan de kant gegooid. Ik ben toch begonnen met het doornemen van de stof, en ga dat ook nog verder afmaken. Het is, vind ik, namelijk wel belangrijk dat ik op zijn minst een idee heb van hoe de wereld van een zelfstandige in elkaar zit. Maar het examen, dat laat ik lekker vallen. En daarvoor doe ik toch wel een vreugdedansje. Met dank aan die nieuwsgierige lezer!

De volgende stap: een boekhouder

Met die ene hindernis uit de weg was het tijd voor een volgende stap: een gesprek met een boekhouder. De dagen voor de afspraak heb ik veel tijd gestoken in het ordenen van alles wat ik de voorbije maanden heb geleerd. Bij mij lopen de dingen nooit op de standaard manier, en dat is hier ook weer het geval. Het is in mijn specifieke situatie niet zo eenvoudig en ik moet gebruik maken van uitzonderingen, die weer gepaard gaan met extra regeltjes.

Ik heb inmiddels dus al heel veel uitgezocht over hoe ik toch een zaak zou kunnen starten. Tegelijk heb ik ook zo’n enorme hoeveelheid algemene bedrijfskundige info verwerkt, dat ik alles even concreet op een rijtje moest zetten. Als ik ergens verder advies ga vragen, wil ik namelijk het liefst wel kunnen meepraten, en weten waarover het gaat. Met mijn concentratievermogen vraagt dat altijd een extra inspanning, wil ik de boel niet helemaal laten kortsluiten in mijn hoofd. Een hulpmiddel daarbij is dus een overzicht op papier.

Het wierp zijn vruchten af, want het gesprek met de boekhouder is goed gegaan. Ik ben in elk geval trots dat ik zo goed voorbereid was: ik begreep alles wat er is verteld en ik had de dingen inderdaad correct ingeschat. Natuurlijk heb ik ook nog wat dingen bijgeleerd. Nu is het aan mij om nog wat te rekenen en uiteindelijk te beslissen of alle moeite en kosten die ik in mijn bedrijfje wil steken, het wel waard zullen zijn.

Knetterende hersenen

Ik heb meer dan anderhalf uur in uiterste concentratie gepraat, geluisterd en vragen gesteld gisterenavond. Chronisch zieke lotgenoten kunnen zich waarschijnlijk wel voorstellen wat voor een immense inspanning dit was. En hoe hard je hersenen daarna kunnen knetteren. Bij mij is het gevolg van veel praten en luisteren altijd dat ik zo overprikkeld ben dat ik de hele nacht wakker lig. Zo ging het dus ook vannacht. De warmte van de vorige dagen hing nog in huis, er trok een hevig onweer voorbij en er rammelde ergens een deur. Maar het was toch vooral mijn te volle hoofd dat ervoor zorgde dat ik geen oog dicht deed.

Vandaag wordt dus een dag van zo veel mogelijk liggen en herstellen. En jullie even deze update geven. Wordt vervolgd!

Bron afbeelding: Unsplash