Tja, een bucketlist: ik heb het niet. Als dat wel zo zou zijn, dan kon ik nu “in plassen stampen met rubberen laarzen” met een dikke stift afstrepen. Onlangs leerde ik nog maar eens dat luisteren naar dat kinderstemmetje in je hoofd, heel erg leuk en bevrijdend kan zijn. En dat ik echt niet veel nodig heb om geluk te ervaren, dat ook.

Waarom altijd de platgetreden paadjes?

Van nature heb ik altijd de neiging om net zoals de meeste mensen, naar buiten te gaan bij mooi weer. En als het te somber en koud is, of pijpenstelen regent, kies ik er altijd voor om onder een dekentje te kruipen en te wachten op betere tijden om die wandeling te kunnen maken. Waarom eigenlijk? Wie zegt dat een wandeling tijdens een regenbui niet ook heel gezellig kan zijn? Af en toe mezelf uitdagen en eens van de platgetreden paadjes afgaan: misschien is dat ook wel heel fijn.

Laatst trok ik dus tijdens een enorme regenbui mijn regenlaarzen aan voor een wandeling in de buurt. De afwatering werkt in ons dorp niet overal even goed, en daardoor ontstonden er heerlijk diepe plassen. Jullie begrijpen (of jullie begrijpen het juist helemaal niet) dat ik zo’n kans niet aan me voorbij kon laten gaan. Ik zigzagde vrolijk van plas naar plas om er eens goed in te plenzen met mijn botjes met luipaardmotief.

Niet aantrekken wat anderen van me denken

Daar moet ik dus 29 jaar voor zijn geworden. Letterlijk misschien, want ik weet niet of ik dit vroeger had gedurfd. Wie mij goed kent, weet dat ik soms best onzeker kan zijn. Ik maak me wel eens zorgen over wat andere mensen van mij vinden. Het clichรฉ zegt dat dat met het ouder worden minder wordt, en volgens mij is dat wel waar. Als tiener maakte alleen al de gedachte aan het potentiรซle oordeel van andere (groepjes) jongeren, dat ik soms wel in de grond kon zakken van verlegenheid.

En ja, ik geef toe dat het ook nu nog een beetje awkward was toen er, terwijl ik luid lachend tot mijn met rubber bedekte enkels in het modderige water stond te stampen, enkele voorbijgangers langs kwamen. Hun vreemde blik verbaasde me niet helemaal hoor, ik begreep het. Maar eventjes voelde ik me weer dat onzekere meisje dat bang was dat andere mensen haar belachelijk zouden vinden. Wat nu wel anders is dan vroeger: ik ga er bewust tegenin.

Soms de zot uithangen maakt me vrolijk

Als ik blij word van dansen in de keuken op nostalgische liedjes van pakweg The Backstreet Boys, dan moet ik dat vooral doen, vind ik. Ook al hoort dat misschien niet meer. En als bij een plotse regenbui de eerste gedachte die door mijn hoofd flitst is: ‘Wat zou het leuk zijn om nu keihard in de plassen te gaan stampen’, vind ik dat ik best naar dat stemmetje mag luisteren. Ik wil doen waar ik blij van word, zonder dat ik me afvraag wat een ander daarvan denkt. En soms is dat dus heel erg de zot uithangen.

Jense keek me trouwens tijdens het hele gebeuren lachend en gespeeld spottend aan. Natuurlijk zag zijn vrouw er uit als een volslagen idioot. Dat weet ik ook. Maar volgens mij – misschien beeld ik het me in hoor – vond hij mijn onbezonnen gekheid van dat moment ook wel mooi.

Voor herhaling vatbaar

Het kind in mezelf loslaten, niet achter gesloten deuren, maar gewoon op straat: ik vond het eigenlijk echt geweldig. Wat mij betreft zou de wereld een pak vrolijker kunnen zijn op momenten dat we allemaal wat minder nadenken over hoe we overkomen. Gewoon eens gek doen als je daar zin in hebt: waarom eigenlijk niet?

In plassen stampen was al een goed begin. Als ik ooit de kans krijg, wil ik ook heel graag nog eens:

  • in een ballenbad springen
  • me uitleven op een springkasteel
  • getuige zijn van een flashmob op straat en spontaan meedoen
  • vooruit getrokken worden op een slee
  • met mijn kinderen naar de Samson en Gert-show (hopelijk houdt Gertje het nog even vol, wil ik dat nog kunnen waarmaken)
  • alle glijbanen in het zwembad uitproberen
  • over de golven springen aan zee (CHECK! Dit deed ik afgelopen weekend :-))

Laat jij af en toe het kind in jezelf naar buiten?

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

19 Comments

  1. Leuk!! En doe maar lekker zonder je wat aan te trekken wat omstaanders van je denken (ik geloof dat de afkeuring komt van stiekeme jaloezie voor je durf). Ik was onlangs nog eens op een springkasteel, en blijkbaar zijn kinderen echt een brok energie, want dat was verrassend vermoeiend!

  2. Dat kan echt plezant zijn hรฉ! Mijn favoriete bezigheid is in de herfst op alle krokante blaadjes stappen. Ofwel door een groot pak herfstbladeren lopen ๐Ÿ˜€ Kijk er nu al naar uit!
    Wij gingen deze week naar de Efteling en werden helemaal enthousiast van het sprookjesbos. We konden het niet laten om een muntje te vangen bij Ezeltje Strekje en hebben de longen uit ons lijf getierd op de rollercoasters. Zalig om soms eens niet volwassen hoeven te zijn ๐Ÿ™‚

    1. Ooooh ja, op de krokante blaadjes stappen doe ik ook, haha. Of in de voetgangerstunnel in Antwerpen niet op de lijnen stappen ๐Ÿ˜‰
      De Efteling is ook een goeie. Omdat ik fysiek niet meer tegen de wilde attracties kan, hebben wij alle rustige kinderdingen tien keer opnieuw gedaan :-). Inclusief Land van Laaf monorail en vijf keer de droomvlucht. Heeeeerlijk haha.

  3. Haha, erg leuk hoor! Ik zou dat ook doen hoor, en ik ben 33. Voort getrokken worden op een sleetje – check! En als er ergens een schommel staat, wil ik hem altijd even proberen. En vorige week ging ik met mijn neefje in een speeltoestel van hout. Mijn man moest me er wel uit helpen… Ahum… ๐Ÿ˜‰

    1. Haha, heerlijk! Ja, met kinderen erbij durf ik het nog veel meer, dan heb je toch een soort “excuus” om het allemaal mee te doen ;-).
      Ik had dat wel willen zien, dat je man er uit moest helpen!

  4. Oooh een springkasteel en een ballenbad wil ik ook een keer doen! ๐Ÿ˜€ Wandelen in de regen onder een paraplu vind ik super gezellig. Maar ik moet meestal fietsen in de regen (of ja, ik bedoel dat ik, als het regent, vaak moet fietsen :p) en dat is minder gezellig. M’n kap waait heel de tijd van m’n hoofd en m’n jeans wordt er gigantisch koud en plakkerig van. Krijg er wel zin van om een wandelingetje te maken in de regen!

    1. hmm ja, als je moet fietsen is het weer wat anders, en zeker als je het niet gewoon doet voor de leuk, maar als je ergens moet zijn ofzo. Dan kan het gewoon balen zijn!!

  5. ๐Ÿ˜€ Natuurlijk moet dat kunnen! Je kan er maar van genieten. ๐Ÿ™‚ Ik hou zelf op een regenachtige dag meer van die oude tekenfilmpjes zoals Tom & Jerry, Yogi Bear, de Jetsons,… Sommige heb ik al honderd keer gezien, maar ik blijf ze grappig vinden. ๐Ÿ™‚

  6. Superleuk! Dat heb ik vorige maand op een festival in Tsjechรฏe ook nog gedaan. Iedereen probeerde de modderpoelen te ontwijken, ik liep er doelbewust op af. Alleen hebben mijn botjes zo geen leuk printje, hihi.
    Ik kijk uit naar de herfst en het vallen van de bladeren; dan kan ik weer heerlijk door die opgehoopte blaadjesbergen lopen. Oh, en naar de winter, wanneer het hopelijk sneeuwt. Ik maak met plezier een bocht doorheen de sneeuw waar nog geen voetafdrukken in staan. โ™ฅ Dan kijken de mensen maar raar, IDGAF. ๐Ÿ˜‰

  7. Wat een ontzettend leuke en vrolijke blog en een heel leuk onderwerp! Yay voor het kind in jezelf even loslaten. Het is geweldig om je soms weer even dat kleine meisje te voelen en zonder gรชne in de plassen te stampen, gek te dansen of leuke tekenfilmseries te kijken. Ik ben zelf ook groot voorstander van het kleine kind in mij soms een beetje zijn gang laten gaan ๐Ÿ˜‰

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.