Van nature kan ik soms een echte twijfelaar zijn. Sinds ik ziek ben geworden, is dat alleen maar verergerd. De dilemma’s tussen hart (wat ik graag wil doen) en verstand (wat mijn beperkte fysieke capaciteit me oplegt) zijn soms echt verscheurend. Het is enorm moeilijk om in je hoofd heel veel te willen, en ook vol optimisme te denken dat je het kan, en dan weer met beide voeten op de grond gesmakt te worden door de realiteit. Ook bij het nadenken over mijn onderneming heb ik geworsteld met deze keuze. Waarom? Dat leg ik je uit.

Geïnspireerd door het bloggen

Ergens zat het plan al lang in mijn achterhoofd. Toen ik weer intensiever kon bloggen, merkte ik dat ik fysiek toch wat procenten gewonnen had. Ik kon soms de hele dag actief aan mijn laptop zitten en haalde er ook veel voldoening uit. Lezen over inspirerende mensen zoals Iris, Sophie, Deisy of Lisanne, die van hun blog hun werk hebben gemaakt, deed me dromen van een kans die ik een paar jaar geleden nooit op mijn pad had gezien. Wat als ik toch een job zou kunnen uitoefenen? Niet de job die ik me vroeger had voorgesteld, maar iets dat óók helemaal bij me past, en nog meer: waar ik misschien wel toe in staat zou zijn ondanks mijn beperkingen?

Mijn blog is nog lang niet groot genoeg om er echt mijn werk van te maken, die illusie heb ik me nooit gemaakt. Maar misschien kon ik er wel een kleinigheid bijverdienen met mijn blog, in combinatie met ander freelance werk?

Starten met een onderneming: waar zou ik aan beginnen?

Ik heb, voor ik de knoop doorhakte, heel erg lang nagedacht. Deels had dat er ook mee te maken dat ik totaal niet wist waar ik aan zou beginnen. Wat kwam er allemaal kijken bij het starten van een onderneming? Welke verplichtingen zou ik hebben? Wat voor kosten zijn er mee gemoeid?

Maandenlang heb ik me, naast het bloggen, beziggehouden met het uitzoeken van al deze aspecten. Google was mijn beste vriend en ik leerde heel veel bij. Ik begon zelfs aan een zelfstudie bedrijfsbeheer, maar was wel erg opgelucht toen bleek dat ik dankzij mijn diploma van de Open Universiteit, geen examen hoefde af te leggen. Uiteindelijk ging ik ten rade bij een boekhouder om af te toetsen of alles wat ik had geleerd, strookte met de realiteit. Dat deed het. Er stond mij in principe niets meer in de weg om er voor te gaan.

Twijfels op verschillende vlakken

En toch bleef ik twijfelen. Er waren verschillende factoren die me ergens nog tegenhielden om de stap naar een onderneming te zetten.

Verantwoordelijkheid

Een onderneming beginnen, dat is geen spelletje dat je zomaar even uitprobeert. Als ik aan iets begin, wil ik dat ook op een correcte manier kunnen doen. Zou ik, zonder enige ervaring, alle verantwoordelijkheden en regeltjes die komen kijken bij het Belgische zelfstandigenbestaan de baas kunnen? Gelukkig heb ik uiteindelijk besloten om te investeren in de hulp van een boekhouder. Hij zou me helpen om met alle regelgevingen in orde te zijn. Maar dat was eigenlijk niet mijn grootste struikelblok.

Een rollercoaster-gezondheid

Met deze ziekte weet je nooit. De ene dag gaat het goed, terwijl je de volgende weer van ellende in de zetel ligt. Ik zat in een betere periode, maar zou dat ook zo blijven de komende tijd? Niemand die me het kon vertellen. Zou ik het risico durven nemen? Wat als ik alle moeite zou doen om een onderneming op te starten, om dan misschien weer achteruit te gaan en het boeltje te moeten afblazen?

Zou ik een balans vinden tussen werk en rust?

Ik ken mezelf. Als ik ergens voor ga, dan doe ik het goed en vol passie. Zeker als ik het leuk vind, kan ik helemaal opgezogen worden in een activiteit, project of plan. Dat was zo toen ik nog heel veel tijd stak in het maken van persoonlijke cadeautjes. Het was zo tijdens onze verbouwingen en bij het plannen en voorbereiden van ons huwelijk. Ik kan er enorm van genieten om gefocust bezig te zijn. Maar zou ik op tijd mijn rust kunnen (en willen) pakken als ik betaald werk kreeg?

Blijft er nog ruimte voor andere dingen?

Ik was dan wel verbeterd qua gezondheid: dat is niet hetzelfde als genezen. Ik moest nog steeds zien om te gaan met een heel beperkte inspanningscapaciteit. De verbetering maakte dat ik meer kansen had om leuke dingen te doen, zoals bloggen, maar ook om wat extra uitstapjes te maken of te wandelen in de buurt. Zou ik dat allemaal nog wel kunnen doen, als ik besliste om een onderneming te beginnen? Zou ik de vrijheid die ik net een klein stukje terug had gevonden, en waar ik na al die jaren eindelijk een beetje van kon proeven, weer opgeven? En wat met huishoudelijke taken?

Zal het financieel wel de moeite waard zijn?

Doordat ik geen inkomen – en ook geen uitkering – had, kregen wij dankzij het systeem van het huwelijksquotiënt een extra deeltje van het inkomen van mijn man terug van de belastingen. Wanneer ik wel inkomsten heb, dan verdwijnt dat belastingvoordeel. Als ik maar een beetje verdien, wat ook het geval is, dan komen mijn verdiensten zo goed als overeen met het belastingvoordeel dat we anders sowieso hadden gehad. Daarbij kost een onderneming opstarten en behouden ook geld.

Ik wist dat ik met een paar uur werk per week maar héél weinig zou verdienen. Zou ik uiteindelijk wel iets overhouden van al mijn inspanningen? En zou het dan wel al mijn moeite (en energie die ik dus niet meer in andere dingen kan steken) waard zijn?

Hoe ik de twijfels van me afschudde en ervoor ging

Dat eeuwige getwijfel, gemijmer en gereken bracht me geen stap vooruit. Feit was dat ik op voorhand niet kon weten of het de moeite waard zou zijn, of ik fysiek stabiel zou blijven en of ik ook nog voldoende rust zou kunnen nemen.

Een lang gesprek (één van de vele, sorry liefje ;-)) met Jense bracht me tot de conclusie dat, als ik het niet probeerde, ik het ook nooit zou weten. Ik besefte dat ik er voor mezelf onbewust van uit ging dat, als ik eenmaal de moeite zou doen om alles op te starten, ik het dan ook waar zou moeten maken. Terwijl ik ook kon uitgaan van het feit: stoppen kan altijd. Hoewel dat helaas ook weer geld zou kosten, maar dat terzijde.

Ik kon gewoon springen, en gaandeweg zien hoe het ging. En dat deed ik dus.

ik ben zelfstandig ondernemer

Een leerproces

Als blijkt dat ondernemen niets voor mij is, of dat het toch te veel van me vraagt, dan sluit ik de boel gewoon weer af. Ik ben niemand iets verplicht, ook mezelf niet. Als het tegenvalt, dan is dat oké. Maar dan heb ik dat tenminste geleerd. Dan wéét ik dat.

Ik heb de stap gezet. En ik ben er vandaag nog steeds erg blij om. Het is een leerproces, en er zijn dingen waar ik aan moet werken. Maar ik heb het gedaan, ik heb het tenminste geprobeerd. Als ik dat niet had gedaan, had ik me waarschijnlijk altijd afgevraagd of ik een kans had gemist. Nu heb ik ze gegrepen. Met beide handen, en met heel veel dankbaarheid. En we zien wel waar het me brengt.

Foto: Trent Erwin on Unsplash

Bewaren

Bewaren

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

30 Comments

  1. Wat een prachtig verhaal, hoe jij je toch, ondanks je ziekte, een weg durft af te leggen naar een ondernemerschap. Bij een eigen onderneming komen heel veel dingen bij kijken. Ik denk vaak: ‘als je je bij de kamer van koophandel inschrijft, kun je beginnen’. Maar over een boekhouder bijvoorbeeld heb ik nooit eerder over nagedacht. Ik blijf nog maar fijn dromen van een eigen ondernemin

    1. Dankjewel lieve Aneta! Er komt inderdaad heel wat bij kijken. In Nederland is de situatie ook weer nog anders, als jullie iets zouden willen bijverdienen met je blog bijvoorbeeld, dan kan dat ook zonder een onderneming te moeten opzetten. Bij ons niet… En ik geloof dat jullie ook wel wat minder regeltjes hebben. Maar het fijne weet ik er niet van :-).

  2. Fijn om zo’n inkijkje te krijgen in alle gedachtes die achter het ondernemerschap schuilgaan bij jou. Het is niet zomaar eventjes iets opzetten inderdaad, maar je moet er heel goed over nadenken. En met een ziekte is dat natuurlijk extra eng en risicovol. Maar super dat je toch de stap hebt gezet en ervoor hebt gekozen te willen leren! Of het nu lukt of niet, die ervaring kan niemand je afpakken <3

    1. Ja, precies, van die gedachte probeer ik nu uit te gaan. Ik doe het op mijn gemakje en als het toch niet bij mij past, dan hoef ik me daar niet schuldig over te voelen. Dankjewel!

  3. Ik ben blij dat jij ook blij bent met de sprong 🙂 Een deel van de twijfels herken ik en net zoals jij vind ik het gewoon zo leuk om iets nieuw te proberen, een nieuw doel te hebben waar ik volledig achtersta. Nu mijn website af is wordt het ook allemaal echt concreet.

  4. Hoera Sofie, ik vind het zó goed dat je je hart hebt gevolgd en er voor gaat! Ik ben heel benieuwd wat het je allemaal gaat brengen, maar als je al zo’n positieve instelling hebt zoals jij dan moet het je, wat voor dan ook, resultaat gaan opleveren.
    Ik vind het trouwens wel straf dat jij geen uitkering krijgt! Je bent toch chronisch ziek?!
    (en ik heb morgen dat bewuste examen bedrijfsbeheer…)

    1. Als het zo simpel maar eens was in de wondere wereld van de chronisch zieken… 🙂
      Inmiddels ben ik een paar maanden bezig en ik heb het me nog niet beklaagd (de onderneming dan hé). Ik wens je ook heel veel succes met je examen!

    1. Tja, na er zo lang mee bezig geweest te zijn zou het aan de andere kant ook wel wat een domper geweest zijn als ik het niet had geprobeerd… Maar dan nog. Het is een sprongetje geweest ;-). En nu zie ik wel wat er gebeurt! Voorlopig vind ik het nog erg tof!

    1. Ik begrijp het! Ik heb ook enorm getwijfeld. Maar ik heb ook niet zo veel risico’s omdat het maar een bijberoep is. Een hoofdberoep zou ik zeker niet aandurven/aankunnen. Maar dat is ook doordat ik mijn gezondheidssituatie te wankel vind, ik weet niet wat jou situatie is ;-).

  5. Door te durven zet je iedere dag weer stappen! Ik volg je blog nu een aantal maanden en vind het echt knap wat je allemaal verwezenlijkt! Zou je de cursus bedrijfsbeheer standaard aanraden? Ikzelf heb ook een diploma in de Psychologie en vind het ietwat vreemd dat dat me hier in ons landje het ‘recht’ geeft te ondernemen 🙂
    Verder lijkt me jouw idee van ‘we zien wel’ perfect: een open houding voor alle mooie dingen die kunnen gebeuren, ook hetgeen je misschien niet verwacht 🙂

    1. Hoi Liese, dankjewel!! Wat leuk dat je een vaste volger bent trouwens.
      Haha, ik herken het ja, ik vind het ook maar raar dat ik door dat diploma zogezegd in staat ben om een bedrijf te beheren ;-).
      Nu, ik moet toegeven dat veel van in de cursus bedrijfsbeheer die ik heb gelezen, ook al online te vinden was. (Die cursus staat trouwens gratis online, op de website van de overheid. Ik kan je hem wel eens doormailen als je me een mailtje stuurt.)
      Ik zou niet per sé die cursus keihard aanraden, maar wel je goed inlezen over alles wat er bij een bedrijf komt kijken. Maar uiteindelijk zou het ook perfect zonder enige kennis gaan, omdat de boekhouder dus voor alles kan zorgen. Hij heeft voor mij de opstart geregeld, en gaat mijn belastingaangifte doen, zorgen dat ik in orde ben met dingen als btw-regeltjes enzo. Ik moet alleen zien dat ik mijn facturen ordelijk binnenbreng en op tijd de rekeningen betaal. Ik ben blij dat ik dat examen en dat echte studeren dus niet heb moeten doen daarvoor ;-).
      Maar ik vind het wel belangrijk dat ik de structuur van een bedrijf hebben enzo wel snap.

      1. Wauw dankjewel voor je uitgebreid antwoord! Dan stuur ik je zeker een mailtje 🙂 En je hebt gelijk, ik zou me ook meer op mijn gemak voelen als ik weet wat het precies omvat. En dan nog een portie dapperheid!

  6. Echt super dat je de stap hebt durven zetten! Ik zou ook heel graag zelfstandige worden, maar dan met een eigen winkel. Of samen met David een zaak opstarten, maar vooral het financiële houdt me tegen. Met een lening voor een huis is het niet simpel om een vaste job ineens op te zeggen vind ik.

    1. Dat zou mij ook enorm aanspreken ja, zo’n koffiebarretje ofzo. Maar inderdaad, wij kunnen dat niet riskeren financieel. (los van het feit dat ik maar een paar uurtjes kan werken nu, haha). Een hoofdberoep is ook nog iets helemaal anders dan een bijberoep hé, qua kosten. En inderdaad met een lening, dat maakt alles nog ingewikkelder.

  7. Wat ontzettend mooi en inspirerend dat je, ondanks alle twijfels en gedachten, toch voor je droom bent gegaan en de sprong in het diepe hebt gewaagd. Ik kan me voorstellen dat zeker je gezondheid iets is wat je tegenhield bij het opstarten van een onderneming. Het is en blijft een lastige stap om te zetten als je niet weet hoe het over een tijdje met je gezondheid gaat. Zelf ben ik groot voorstander van liever spijt hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Ik hoop dat je met deze onderneming stapje voor stapje een paar van je dromen kunt waarmaken! En voor nu, wat de anderen hierboven ook zeggen, wees heel trots op jezelf! <3

  8. Super dat je de stap naar een eigen zaak hebt gezet! Ikzelf twijfel ook nog gigantisch om dit te doen. Misschien kan jouw voorbeeld het duwtje in de rug zijn dat ik nodig heb 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.