Omdat ik het zelf fijn vind om te volgen bij anderen, maar ook als herinnering voor later, wil ik graag een wekelijks zwangerschapsdagboekje bijhouden. Inmiddels zit ik al midden in de 19de zwangerschapsweek, dus was het dringend tijd voor een verslag van week 17 en 18! Oh ja, mag ik ook nog iedereen een heel gelukkig nieuwjaar toewensen?

Week 17: het eerste schopje!

Heel af en toe lijkt er licht aan het einde van de misselijkheidstunnel te zijn. We slagen erin om de verf voor de kinderkamer te halen en ik kan zelfs af en toe weer achter de computer kruipen om een uurtje te werken. Mezelf kennende zal ik wel moeten opletten om niet ineens te enthousiast te worden. Er zitten nog genoeg slechte momenten en dagen tussen, en de drukke feestperiode komt er aan. Gezellig hoor, maar ik zal toch vooral weer opgelucht zijn als alles weer achter de rug is.

Mijn gewicht neemt nu duidelijk toe, en ik weeg eindelijk een halve kilo meer dan voor ik zwanger was. Desondanks zijn de pijnen in mijn knieën nu zo goed als weg: waarschijnlijk lag het toch aan mijn normale klachtenpatroon, en daar ben ik op zich wel blij om.

Op het einde van week 17 is het zover. Ik voel het eerste schopje van onze dochter. Terwijl ik nietsvermoedend een boekje lees in de zetel word ik plots verrast. Mijn gevoel zegt meteen dat dit ons kleintje is, al blijft het een beetje onzeker: was het echt zo, of beeldde ik het me in?

Week 18: Het mooiste kerstcadeau

Jense luistert nu elke dag met zijn oor op mijn buik en hoort en voelt duidelijk leven. Bij mij blijft het flink wat concentratie vragen, maar wanneer onze meid plots een duwtje geeft tegen de wang van haar papa, heb ik het ook duidelijk gevoeld. De dag daarna ligt ze blijkbaar zo dicht tegen de baarmoederwand dat Jense haar hartslag kan horen. Hij beschrijft het als een zacht maar duidelijk ritme dat dubbel zo snel gaat als het mijne. Fantastisch!

We brengen kerstavond door bij de familie van Jense. Hoewel enorm zwaar, hou ik de festiviteiten redelijk goed vol. Ik duik pas om 23:30 in bed en dat is een heel pak later dan de voorbije vier maanden. Mijn hart draait overuren van de drukte en de uitputting en de hele nacht lig ik wakker.

Ons meisje weet het nog niet, maar ze wordt nu al verwend met de eerste cadeautjes onder de boom. Wat vinden jullie bijvoorbeeld van het kleine kerstsokje dat haar oma zelf maakte? Zelf zorgen we ook nog voor een verrassing door de peter en meter die we gekozen hebben, bekend te maken. Zowel nonkel Bjorn als tante Natalie zijn heel enthousiast en zeggen volmondig ja op onze vraag.

Na het kerstdiner bij mijn ouders viert onze dochter haar eigen feestje. Terwijl ik rustig voor de televisie lig, voel ik duidelijk haar zachte bewegingen weerkaatsen tegen mijn hand. Jense voelt het ook: zijn adem stokt terwijl hij zijn dochter krachtig tegen zijn gezicht voelt buitelen. Magisch! We kijken elkaar aan en weten, dit moment, dat is het mooiste kerstcadeau van allemaal.

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

9 Comments

  1. Wat heb je dat mooi beschreven.. Het is inderdaad het mooiste kerstcadeau!. Ik hoop dat je wat minder misselijk bent in de rest van het tweede en het derde trimester. Geniet ervan!

    En nog een gelukkig 2018 gewenst!

  2. Dit moet alvast een heel bijzondere kerstperiode geweest zijn voor jullie. Fijn om te lezen. Doet me ook terugdenken aan het moment toen ik gevraagd werd meter te worden, vier jaar geleden nu ongeveer maar ik kan mijn geluksgevoel nog steeds zo voor de geest halen. Gelukkig nieuwjaar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.