Omdat ik het zelf fijn vind om te volgen bij anderen, maar ook als herinnering voor later, wil ik graag een wekelijks zwangerschapsdagboekje bijhouden. Intussen zit week 22 er bijna op, tijd dus voor een update!

Week 19: 30 jaar!

Na een paar dagen om uit te rusten (voor mij dan toch, Jense is druk met het schilderen van de kinderkamer) is het tijd voor het volgende feestje. Ik word 30, en Jense heeft voor mij een verrassing geregeld. In plaats van het typische taartje met grootouders, ouders, broer en zus belt de ene na de andere gast aan. Het is een supergezellige namiddag en ik geniet met volle teugen.

Als al de drukte achter de rug is, voel ik hoe gesloopt ik ben. Ons oudejaarsavondje valt dus wel een beetje in het water doordat ik al om tien uur in bed lig. Maar ik moet nu niet meer enkel aan mezelf denken, en aan een compleet uitgeputte mama heeft onze groeiende baby niks.

De pijnen in mijn benen zijn inmiddels compleet verdwenen, hoera! Hoewel ik nog dagelijks vecht tegen de misselijkheid, is het nu een week geleden dat ik het toilet van heel dichtbij heb mogen inspecteren. Dat maakt al een immens verschil, en ik hoop heel erg hard dat ik me binnenkort weer echt beter voel!

Helaas, in de helft van de week breekt er een verkoudheid door. Ik heb een pijnlijke, dikke keel, moet hoesten en mijn eetlust is weer een pak minder. Ik probeer zoveel mogelijk te rusten, want dit weekend staat de volgende nieuwjaarsbijeenkomst alweer op de planning.

Het gebeurt nu regelmatig dat onze dochter laat merken dat ze er is. Ik voel zachte schopjes op onverwachtse momenten, maar haar favoriete uurtje om even heel actief te zijn is toch wel zes uur ’s ochtends. Dat belooft voor later ;-).

Week 20: Geveld door de griep

De verkoudheid wordt niet beter en ik breng dus een bezoek aan de huisarts. Een flinke keelontsteking en de griep erbovenop is het verdict. Door het hoesten moet ik ook weer overgeven, en ook bandenpijn is het gevolg.

Ik kan niet anders dan wachten tot mijn lichaam de virussen aanpakt. De nieuwjaarsfeestjes die nog op de planning stonden dit weekend, worden afgezegd. Balen, maar het is niet anders.

Week 21: Goed nieuws bij de echo

Ik begin me iets beter te voelen, en terwijl Jense en zijn papa de babymeubels in elkaar steken, hou ik me bezig met het sorteren van kleertjes. We kregen van verschillende mensen kledij toegestopt – al dan niet te leen – en dat is echt zo tof, want: budgetvriendelijk én duurzaam. Ook vele andere tweedehands spulletjes vinden een plekje bij ons thuis. Het zoeken naar fijne koopjes is best een verslavende bezigheid, vind ik!

Intussen is het ook tijd voor een grondige check-up: een gespecialiseerd arts onderzoekt onze dochter van kop tot teen via een uitgebreide echo. Hoewel mevrouwtje geen zin heeft om mee te werken, slaagt de dokter er toch in om alles na te kijken. Alles is prima in orde, en daarmee hebben we weer een mijlpaal gehaald! Het is een klein beetje jammer van de 3D-beelden die niet heel veel meer tonen dan haar rugje en billen, en uiteindelijk een wazig gezicht, maar uiteindelijk is dat verre van belangrijk. Zo lang ons meisje het goed doet, zijn wij gelukkig.

Zwangerschap week 19 tot 22

Week 22: Energie voor enkele uitstapjes

De resultaten van de test op zwangerschapsdiabetes zijn aangekomen met de post en volgens mij ziet alles er goed uit. Ik heb verder ook geen tekorten in mijn bloed, dus ik kan weer op beide oren slapen. Uiteraard ben ik geen dokter, dus moet dit nog wel even bevestigd worden door de gynaecoloog binnenkort.

De laatste weken neemt de kracht van de baby duidelijk toe, want haar bewegingen en schopjes zijn steeds duidelijker te voelen. Ook haar papa is blij dat hij zijn kleine meid nog eens duidelijk opmerkt, want dat was al een tijdje geleden. Ik voel haar nu de hele dag (en nacht) door, en soms springt mijn buik opeens omhoog. Superleuk!

De misselijkheid is intussen nog wel aanwezig, maar verdwijnt deze week naar de achtergrond. Dat maakt dat ik er eindelijk nog eens op uit kan. Samen met mama koop ik een bescheiden voorraadje zwangerschapskledij: dat was echt dringend nodig. Ik geniet er enorm van om nog eens een stapje in de echte wereld te kunnen zetten en me weer een beetje mens te voelen. Hopelijk mag dit de nieuwe norm worden vanaf nu!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

13 Comments

      1. Hoe je beleving van misselijkheidheid verschillen kan als je zwanger bent of niet 😉 Ik ben ook zo vreeeeselijk misselijk geweest. Een dag misselijk, maar zonder al te veel kokhalzen was destijds een goede dag. Nou is een dag misselijk gewoon weer een slechte dag 😀
        Mooie dag xxx

        1. Oh ja inderdaad! Ik ben door de Lyme jaren aan een stuk élke dag misselijk geweest, maar zoals nu tijdens de zwangerschap met dat constante kokhalzen en overgeven nooit! En inderdaad, nu is zo’n dag zonder kokhalzen een goeie, haha. Pfff 😉 Liefs!

          1. Het is bij mij nu bijna 8 jaar geleden, maar ik vergeet het nooit meer hahaha! Ik mankeer ook van alles, maar de zwangerschap was niet mijn favoriete periode, zal ik maar zeggen ;-P Ik wens je nog veel kokhalsvrije dagen toe 😀 xxx

  1. Wat zie je er prachtig uit met je mooie buikje en wat fijn dat je jullie meisje ook steeds duidelijker gaat voelen. Ik kan me voorstellen dat dat een heel bijzonder gevoel is, zeker ook voor de papa in spe. Balen dat je ook flink ziek bent geweest! Hopelijk blijft het nu even weg en kun je zonder al te veel misselijkheid genieten van je zwangerschap! ♥

  2. Leuk om weer een update te lezen. Kleertjes uitzoeken voor jullie dochtertje en voor jezelf ook nieuwe kledij aanschaffen, fijne bezigheden! Hopelijk ebt de misselijkheid steeds meer weg zodat je er weer een beetje meer op uit kunt gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.