Omdat ik het zelf leuk vind om te volgen bij anderen, maar ook als herinnering voor later, wil ik graag een wekelijks zwangerschapsdagboek bijhouden. Intussen ben ik 24 weken zwanger, en ik vertel dus graag hoe week 23 verliep!

Eindelijk zon!

Nadat ik twee uurtjes aanwezig was op een familiefeest, weet ik dat ik ook niet moet overdrijven. Het heeft me al best vermoeid, en ik ben blij dat ik ervoor gekozen heb om mezelf niet tot het uiterste drijven en op tijd naar huis terug te keren. Wie weet zorgt het mama worden er eindelijk eens voor dat ik beter op mijn grenzen ga letten, om er voor mijn dochter te kunnen zijn.

De volgende dag houden we het rustig met een middagje op de bank. We bekijken alvast welke ecologische geboortelijst bij ons zou kunnen passen, en dat gaat natuurlijk het beste met een kop warme chocolademelk en een dekentje erbij.

Enkele dagen later voel ik me weer wat beter. De zon schijnt (Eindelijk! Ik voel me een beetje zoals de leeuw op de foto) en ik vind het mijn plicht om temidden van de werkuren die ik besteed aan Joppo, toch ook eens buiten te gaan. Ik fiets naar mijn ouders, maak een rondje in hun tuin en na de lunch neemt mama me mee naar de Action. Tof, zo’n uitje.

Klein dametje, nu al karakter

De afspraak bij de gynaecoloog verloopt opnieuw prima. Vanaf nu wordt er elke maand nagekeken of ik nog geen voortijdige ontsluiting heb en of er kans is op zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig ziet alles er perfect uit. Mijn bloeddruk en gewicht zijn helemaal in orde, er is geen teken van zwangerschapsdiabetes en ook mijn bloedwaarden zijn normaal (geen ijzertekorten, mooi!). Het blijft wel opletten voor toxoplasmose (alles goed doorbakken, opletten met rauwe groenten en fruit) en CMV (te intensief contact met kleine kindjes vermijden en altijd goed onze handen wassen) omdat ik daar geen immuniteit voor heb.

Ons meisje wordt nog eens van kop tot teen opgemeten. Ze weegt nu ongeveer 619 gram en hoewel ze in stuit ligt, kan dat op deze termijn nog helemaal geen kwaad.
Tijdens het onderzoek steekt mevrouwtje heel demonstratief haar tong uit naar de “camera”. We moeten met zijn allen heel hard lachen. Wat is het fijn, die ontspannen sfeer bij alle controles.

In de namiddag schijnt de zon en ondanks het drukke weekend op de planning, heb ik zin in quality time met mijn lief. Het moeten niet altijd alleen maar de praktische babyzaken zijn, waar we ons mee bezighouden vanaf nu. We rijden naar dierenpark Planckendael, lenen een rolstoel en ik wissel wandelen af met geduwd worden en zorgeloos rondkijken. Gewapend met een Klean Kanteen vol hete thee genieten we van de rust en twee spelende baby-olifantjes. Tijdens de wandeling roepen we op onze imaginaire dochter in de speeltuin en heel wat babynamen worden zo aan een realiteitscheck onderworpen. En wie weet… Misschien zijn we weer wat dichter bij een beslissing gekomen.

Prenatale oefeningen?

Dit is het moment waarop veel zwangere dames beginnen met een reeks sessies bij de kinesist om zich voor te bereiden op de bevalling. Er zijn echter ook mama’s die ervoor kiezen om zulke prenatale oefeningen aan zich voorbij te laten gaan. Zelf kijk ik er ook best tegenop, omdat ik weet dat alleen al de inspanning van klaarmaken – verplaatsen – afspraak bijwonen en mezelf op een gesprek concentreren, heel wat van mij zal vragen. En dan ben ik nog niet begonnen aan de oefeningen op zich. Dat het voor mij niet gewoon een kwestie is van doodgewoon een afspraakje inplannen, heeft niets te maken met de zwangerschap, maar met mijn algemene gezondheidstoestand.

Ik bespreek mijn twijfels met de gynaecoloog en vraag haar eerlijke mening: zijn prenatale sessies écht nodig voor een goede bevalling? Ze bevestigt dat in mijn geval de nadelen van extra lichamelijke uitputting misschien eerder zullen opwegen tegen de voordelen, en stelt me gerust. Het is niet dat ik niet vlot zou kunnen bevallen als ik geen prenatale sessies volg, en ze gaan mij in het ziekenhuis ook niet terug naar huis sturen wegens gebrek aan ervaring of voorbereiding ;-). Wat ze me wel stellig aanraadt, zijn de postnatale oefeningen voor de bekkenbodemspieren. Als ik dan ergens investeer, dan beter daarin.

Van een vriendin krijg ik nog een tip: misschien kan ik, als ik besluit om me te laten begeleiden door een vroedvrouw na de bevalling, haar op voorhand vragen om mij thuis wat voor te bereiden en ademhalingstechnieken aan te leren. Het overwegen waard, denk ik!

Ik ben benieuwd: wat denken de meelezende mama’s van dit alles? Zijn prenatale oefeningen volgens jullie onmisbaar?

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

25 Comments

  1. Zelf heb ik me niets aangetrokken aan die oefeningen. Dit gaf in mijn ogen enkel wat meer rompslomp… verbouwingen, 2 huizen onderhouden, voorbereidingen voor het kleintje… enz. Als je onzekerheid over de bevalling de overhand neemt zou ik dit wel aanraden. Die oefeningen bereiden je voor op wat je te wachten staat. De tip van de vroedvrouw is wel een heel goede vind ik. Die komen gratis aan huis. De mutualiteit betaald een aantal sessies voor de bevalling helemaal terug. Dus als je eens wilt weten wat je te wachten staat zou ik zo iemand inschakelen. Er is zelfs een website waar je ze kan terug vinden (vindeenvroedvrouw.be denk ik) en kan je uw regio invullen en dan kan je binnen een straal van je woning alle namen en gegevens terugvinden. En dan heb je de rompslomp van afspraken maken en zo niet.

    1. Bedankt voor je ervaring Kim! Fijn om weten dat ook niet iedereeeeen het per se een must vindt! Qua onzekerheid valt het wel mee, ik ben nogal nuchter daarin denk ik, maar je weet het op voorhand natuurlijk nooit zeker (ik heb nog geen ervaring haha ;-)). Ik ga inderdaad alvast eens kijken wat de opties qua vroedvrouwen zijn!

  2. Joh, die oefeningen en voorbereidingen zijn naar mijn mening helemaal niet nodig hoor! Ademhaling kan fijn zijn om eens te doen, maar heb ik voor beide bevalling niet gedaan. Ik heb me vooral bezig gehouden met wat ik wel en niet wilde en dat op papier gezet. De ademhaling e.d ging vooral bij de tweede bevalling helemaal vanzelf en bij de eerste kreeg ik ter plekke hulp om op de goede manier te ademhalen. Vooral als het je veel inspanning kost om er naartoe te gaan zou ik lekker thuis blijven evt. Als je dat fijn vindt inderdaad een vroedvrouw vragen, maar zonder kun je het ook hoor!

    Leuk, dat jullie dochter de tong uitstak. Leuke momenten zijn dat! Lekker van genieten!

    1. Dankjewel voor de bemoedigende ervaring :-)! Wat fijn om weten dat het dus ook perfect zo kan, met de natuur en de mensen die sowieso bij de bevalling zijn als raadgevers.

  3. Ik heb ook wegens energiegebrek enz enz enz geen gewone zwangerschaps ‘cursus’ gevold. Wel heb ik een aantal speciale zwangerschapssessies bij een haptonome gehad, dat was een voorbereiding op de bevalling, maar ook op het contact met het kindje en hoe jij zelf in je lichaam zit. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daar ongelofelijk veel aan heb gehad. Het gaat er bij deze sessies om dat jij je goed voelt en jij je lichaam voelt. Alles wordt aangepast op jouw kunnen en energieniveau. Dat was indertijd bij mij hard nodig. Ik heb geloof ik iets van 5 ontmoetingen gehad, weet het niet meer precies. Het is individueel, echt 1 op 1 en niks geen gedoe. Heerlijk.
    Maar pufcursussen en zo ben ik ook nooit heen geweest.
    Hilarisch, die tong. Daar ga je nog wat mee beleven 😀
    Rustig aan en ik hoop dat je je wat beter blijft voelen. Liefs x

    1. Daarvan had ik nog nooit gehoord, ik zoek het eens op! Fijn dat het zoveel voor je betekend heeft.
      Haha ja, en ook het feit dat de gynaecoloog droogjes zei dat ze nu perfect lag voor een 3D-echo bij die collega van vorige keer (ze voegde er grappend aan toe dat de dochter zich alleen aan haar wilde tonen, dat was duidelijk ;-)).
      Dankjewel Marije! x

  4. Eerlijk gezegd heb ik meer gehad aan mijn jarenlange ervaring met meditatie dan aan de prenatale sessies. De infosessies over bevallen vond ik dan wel weer interessant voor mezelf, omdat ik zooo onzeker was. Ik heb de prenatale wel gedaan en dat was fijn, maar als je zoveel moeite ervoor moet doen, denk ik niet dat het een groot voordeel heeft. Inderdaad eens met een vroedvrouw bespreken die aan huis komt en dat gaat alweer een pak beter.
    Btw, als je erover denkt om borstvoeding te geven dan zou ik je aanraden om een vroedvrouw te contacteren die ook lactatiekundige (IBCLC) is. Dat is bij mij echt een ongelofelijke hulp geweest!

    1. Oh ja, de infosessie ga ik sowieso wel doen, dat wordt hier gecombineerd met een rondleiding in het ziekenhuis volgens mij. Dus op dat vlak zal ik dan wel ongeveer weten wat te verwachten (de theorie dan toch ;-)).
      Ik zal zeker eens checken of de vroedvrouwenpraktijk die ik op het oog heb ook lactatiedeskundigen heeft! Thanks!

  5. Ik was nog aan het twijfelen -om dezelfde redenen als jij – en toen kwam zwangerschapsvergiftiging opzetten en mocht ik niet meer van de zetel af. 2w later had ik na een een zware, ingeleide bevalling, ons dametje in mijn armen, dik drie weken voor ik uitgerekend was en zonder prenatale oefeningen, want daar was ik gewoon niet toegekomen. Toen ik dat laatste vertelde aan de vroedvrouw in het ziekehuis zei die doodleuk: “ah, geen probleem he, dan gaan wij dat gewoon nu aan jou leren”. As simpel as that. Komt allemaal goed.
    Mijn ervaring is ook wel dat een goede vroedvrouw, zowel vooraf als achteraf, goud waard is. En ook: je moet je goed voelen bij het ziekenhuis/persoon waar(bij) je gaat bevallen. Je moet, als het zover is, kunnen vertekken met een gevoel van vertrouwen, vertrouwen in degenen die je gaan bijstaan.
    Vergeet ook je eigen expertise niet: jij kent je lichaam het beste. Informeer je, vraag raad, overleg met wie je belangrijk vindt, maar uiteindelijk is het jouw lichaam en voel jij wat het beste is voor jouw lichaam. Vaak wordt voornamelijk naar de baby gekeken, maar ik ben ervan overtuigd dat mama even belangrijk is, want die baby is niks zonder zijn of haar mama 😉

    1. Dat is ook waar, en vandaar is nu goed op mijn eigen grenzen letten misschien ook wel het belangrijkste. Goed om weten dat jij het ook gered hebt zonder voorafgaande oefeningen, ondanks de zware voorafgaande weken en zware bevalling.
      Bij mijn gynaecoloog voel ik me zeker goed, dus dat is al een meevaller! Dankjewel!

  6. Die prenatale oefeningen wou ik heel graag doen, en dan vooral ademhalingsoefeningen voor tijdens de bevalling. Maar door het onverwacht moeten plat liggen, heb ik die helemaal niet meer kunnen doen. Tijdens de bevalling zelf waren er genoeg vroedvrouwen aanwezig (in ons geval, een vroedman), en die leiden je doorheen het hele proces. En vergeet je eigen kracht en gevoel niet.
    Postnatale oefeningen, dat is dan wel weer aan te raden. Ik ben nu, anderhalf jaar na mijn bevalling, nog altijd vaste klant bij onze kinesist (bekkenproblemen, rugklachten door het peuterheffen, …).
    Veel succes met alles, je doet dat heel erg goed!

  7. Ik heb geen prenatale oefeningen gedaan. Mijn gevoel zei me dat ik op het moment suprême toch niet aan die oefeningen zou denken maar zou doen wat mijn instinct me ingaf. Ik denk nog steeds dat dit zo is. Bovendien ben je tijdens de bevalling niet alleen, dus kunnen anderen je op dat moment ook bijstaan 🙂
    Worden in België trouwens standaard zo veel dingen onderzocht? Of is dit bij jou vanwege je ziekte? Gewoon nieuwsgierig 🙂

    1. Dat is inderdaad ook wel een beetje mijn gevoel. Op dat moment kunnen ze mij ook nog begeleiden.
      Het is hier volgens mij wel standaard ja, bij de gynaecoloog lopen is in elk geval de meest vanzelfsprekende manier van begeleiding bij ons. Vroedvrouwen enzo zijn minder ingeburgerd. Het wordt wel besproken welke onderzoeken optioneel zijn hoor, maar veel dingen worden toch automatisch gedaan. Bevallen is hier ook standaard in het ziekenhuis, tenzij je zelf een thuisbevalling regelt.

  8. Ik weet niet hoe die prenatale sessies in België er uit zien maar de oefeningen die ik bij de eerste leerde heb ik weinig aan gehad. Bij de tweede heb ik zwangerschapsyoga gedaan en daar had ik wel profijt van. Ook is het fijn als je partner weet hoe hij je moet begeleiden met de ademhalingen, dat vooral trouwens want wat verder tijdens de bevalling was ik het soms wel even helemaal kwijt.
    Fijn te lezen dat je ook weer leuke dingen kunt doen.

  9. Hallo Sofie,

    Ik heb voor de eerste prenatale kine gedaan en zeker geen spijt van. Ik leerde ontspanningsoefeningen en ik heb daar veel aan gehad bijbedoelingen bevalling.

    Een gouden tip (vond ik) van de kine: als je bvb je hand stoot, trek je je hand weg. Bij weeën moet je net het tegenovergestelde doen, je moet de wee zijn werk laten doen. Bij een wee, moet je je proberen ontspannen, niet opspannen wat je natuurlijke reflex is.

    Twee keer ging ik de materniteit in met de mededeling dat ik een epidurale moest hebben, twee keer ging de bevalling te snel voor een epidurale. (Eerste was opgewekte bevalling, van naald in de arm tot baby in de arm 1u40 min. Tweede was natuurlijke bevalling, van eerste wee tot baby in de arm 1u50 min). Bij elke wee heb ik geprobeerd die zijn werk te laten doen, mij niet op te spannen en me te ontspannen. Volgens mij hielp dat.

    Sterkte en ik wens je een bevalling zoals de mijne!

    Groetjes,

    Nancy

    1. Het zal wel geen toeval zijn dat dat ook exact de gouden tip van mijn eigen mama is. Haar bevallingen zijn ook allemaal vlot gegaan en ze wijt dat aan het feit dat ze precies deed wat je zegt: ontspannen en de wee haar werk laten doen… Dat hadden ze ooit geleerd in de verplegingsopleiding: als je je opspant en verzet zal alles veel trager gaan. Benieuwd of het me lukt op het moment suprême ;-).
      Trouwens, een bevalling van nog geen twee uur: ik teken er voor, wauw!
      Bedankt voor de tips!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.