Omdat ik het zelf leuk vind om te volgen bij anderen, maar ook als herinnering voor later, wil ik graag een wekelijks zwangerschapsdagboek bijhouden. Vandaag deel ik wat er allemaal door mijn hoofd ging tijdens week 26!
Geboortekaartjesdoolhof
Bij de start van de zesentwintigste week hebben Jense en ik het weekend uitgetrokken om een geboortekaartje uit te zoeken. We willen graag iets duurzaam, maar budget, stijl en praktische overwegingen maken dat we uiteindelijk toch tot een meer standaard keuze komen. Sowieso zullen we nog steeds letten op FSC-papier, dat is wel het absolute minimum. Wat betreft de geboortebedankjes zullen we de balans van haalbaarheid en ecologie ook kritisch bekijken.
Na wat een heel weekend opzoekwerk, overwegen en vergelijken lijkt, hebben we uiteindelijk een duidelijke favoriet. Superfijn om weer een knoop door te hakken! Voor de traktaties hebben we ook al wat ideetjes. Nog veel uit te werken, maar het begin is er. Ik glimlach om mijn mopperende man, die dacht al deze zaken wel op een uurtje rond te hebben. Maar het helemaal aan mij overlaten wil hij ook weer niet (want het moet ook zijn goesting zijn, ah ja hé). En daar ben ik eigenlijk blij om, want zo is ook dit echt iets van ons samen.
Daar zijn de gouden buren weer!
Eigenlijk was ik te moe, maar we besluiten om toch een halfuurtje langs te gaan op een nieuwjaarsdrink die voor het eerst georganiseerd wordt in onze straat. We hebben al van in het begin een nauw en heel fijn contact met onze directe buren, maar verder in de straat kennen we eigenlijk niemand. Behalve dan mijn kleuter- en lagereschoolliefje, die nu een honderdtal meter verder blijkt te wonen ;-). Ik ben absoluut voor het idee om als samenleving verder te kijken dan onze eigen voordeur en een goeie buur is goud waard. Zo tof dat er nog mensen zijn in onze buurt die daar hetzelfde over denken!
Uiteindelijk wordt het half uurtje uitgebreid naar twee uur lang gezellig babbelen. Het is koud ondanks de vuurtjes en ik voel mijn rug verkrampen van het lange staan, maar ik ben superblij dat we dit toch niet aan ons voorbij lieten gaan. Bij de volgende editie in de zomer kunnen we ons meisje al meenemen, dat is een heel gek idee!
Project baby
De eerste helft van de werkweek slaap ik bijzonder goed en -wauw- voor het eerst in al die jaren ziek zijn zonder oordoppen. Overdag kan ik daardoor weer wat bezig zijn met blog- en freelance werk. Helaas krijg ik plots allerlei wilde plannen en ideeën (wat is dat toch met mij en projecten?) en de inspiratie vloeit ook ‘s nachts nog rijkelijk. Ik lig elke nacht uren wakker en ok, daar zit de immer beweeglijke dochter ook wel voor iets tussen :-). En ook het to-do lijstje in mijn hoofd, dat alsmaar langer lijkt te worden de laatste tijd.
Ondanks de slechte slaap ga ik op donderdag met mama eens rondkijken voor knutselspullen om de geboortetraktaties mee op te leuken. Kwestie van toch vooral te blijven focussen op project baby. Mijn buik is duidelijk weer gegroeid, nu hij blijkbaar ook opvalt onder mijn lange winterjas. De mevrouw aan de kassa vraagt spontaan en enthousiast hoe lang ik nog moet. Grappig, dat mensen zo aangetrokken worden door zwangere buikjes. Of zou het aan mijn toch wat meer waggelende pas liggen die ik nu al af en toe ontwikkel?
Dat vervloekte onderste schap!
Lang stappen zorgt voor pijn in mijn liezen, bukken in de winkel geeft een harde buik (verdorie, ik kan opeens niet meer deftig bekijken wat er op het onderste schap ligt!) en omdraaien in bed en uit de zetel komen voelen alsof ik steeds meer transformeer in een logge walrus: het derde trimester is duidelijk aan komen waaien.
Het aftellen gaat nu echt van start. We zijn enorm benieuwd om onze baby te ontmoeten, maar voorlopig mag ze nog een tijdje veilig blijven zitten, lekker warm bij mama.
Zo te lezen gaat het goed met je Sofie, echt superfijn voor je!
Dankjewel, deze week was inderdaad weer wat beter dan de vorige!
Wat een prachtige buik. Mooi stralende foto.