De laatste blogtag die ik invulde, ging over geluk en schreef ik alweer een hele tijd geleden. Onlangs kreeg ik er eentje doorgespeeld van Saar van de hele leuke blog Galabria. De Liebster Blog Award was iets dat ik vroeger veel voorbij zag komen, en is eigenlijk ontstaan om bepaalde blogs in het zonnetje te zetten. Tesamen met de nominatie kreeg ik van Saar een prachtig complimentje, dat is natuurlijk altijd fijn! Bij de Liebster Award horen enkele vragen om in te vullen. Dit is wat Saar van mij wilde weten:
Wat is jouw grootste inspiratiebron? Waar haal jij kracht uit?
Oei, het begint al met een moeilijke vraag, vind ik. Ik weet niet of ik echt een inspiratiebron heb in de vorm van één persoon of een duidelijk te definiëren ding. Ik denk dat ik eerder inspiratie haal uit kleine, dagelijkse dingen die op mijn pad komen. Een mooi en waardevol tv-programma, een persoon die ik bewonder (maar dat hoeft niet altijd dezelfde te zijn), muziek die me raakt, een zonnige dag of een herkenbaar blogartikel,… Het kan vanalles zijn.
De meeste kracht om van moeilijke, pijnlijke dagen toch het beste te maken haal ik uit de mensen die mij lief zijn.
Hoe blijf jij trouw aan jezelf zonder je omgeving tegen de borst te stoten?
Ik moet toegeven dat ik toch vaak een people-pleaser ben. Ik wil graag goed doen voor iedereen en anderen blij maken. Om dat te bereiken ga ik nog te vaak over mijn eigen grenzen, die meestal fysiek van aard zijn. Mijn zwangerschap zorgt er wel voor dat ik al wat sneller nee zal zeggen als ik iets niet zie zitten, maar eigenlijk doe ik dat ook weer voor iemand anders, namelijk voor dat kleine mensje in mijn buik, dat volledig afhankelijk is van haar mama. Ik moet goed voor mezelf zorgen om voor haar te kunnen zorgen. Maar eens ze er is, ga ik juist voor haar waarschijnlijk weer vaker over mijn grenzen. Het blijft een werkpunt!
Hoe zie jij jezelf over vijf jaar?
Momenteel komt de grootste droom die ik had voor de toekomst uit: ik word mama. Over vijf jaar zie ik mezelf dus nog steeds als gelukkig getrouwde mama, met hopelijk tegen dan twee gezonde kinderen. Verder maak ik liever niet te veel plannen. Ik zie wel hoe het allemaal loopt. Ik kan alleen hopen dat mijn gezondheid in stijgende lijn blijft gaan, en dat ook de mensen van wie ik hou gezond en gelukkig mogen blijven of worden.
Wat is jouw ultieme guilty pleasure?
Van mezelf onderdompelen in nostalgie kan ik enorm blij worden. Luisteren naar kinderliedjes van vroeger (ik ken nog steeds alle teksten van Samson en Gert vanbuiten), of naar foute muziek uit de jaren negentig: heerlijk!
Een andere kanshebber is om in pyjama voor de tv te ploffen met frieten van de frituur of een vettige pizza… Maar zijn dit eigenlijk guilty pleasures? Moet kunnen, toch? 😉
Hoe ga jij om met een serieuze tegenslag?
Eigenlijk ben ik iemand die niet te veel blijft stilstaan bij tegenslagen. Shit happens, denk ik dan. Ik heb mijn portie tegenslag op gezondheidsvlak wel gehad, maar echt ongelukkig ben ik er nooit van geworden. Ik slaag er tot nu toe in om gewoon het beste van mijn leven te maken en te aanvaarden dat het niet echt makkelijk loopt, of zoals gedroomd.
Dat heeft volgens mij onder andere te maken met het feit dat ik me niet te vaak probeer af te vragen: waarom? Waarom moet dit mij overkomen, wat als het niet was gebeurd? Teveel over zulke vragen piekeren heeft volgens mij niet veel zin, het maakt alleen dat je je meer bewust wordt van hoe rot de situatie eigenlijk wel is. Het zit dan ook niet in mij om me vragen te stellen over de zin van het leven, of allerlei gebeurtenissen uitgebreid te gaan analyseren. Het leven is wat het is, en ik probeer er op mijn manier iets moois van te maken.
Welk advies zou jij meegeven aan iemand die aan een groen leven wil beginnen?
Begin klein. Je moet niet in één keer de hele wereld veranderen en het klimaat in je eentje redden. Als je zo denkt, dan zal je het toch al snel opgeven, omdat die opdracht onmogelijk is. Het is in mijn ogen veel belangrijker om kleine stapjes te nemen, dingen gaandeweg te veranderen, zodat het echte groene gewoontes worden. Als iedereen al wat van die stapjes zou nemen, in plaats van de kop in het zand te steken, dan stonden we er al een stuk beter voor met zijn allen.
Zelf heb ik het ook zo aangepakt: jaren geleden begon ik met het vermijden van synthetische stoffen in mijn verzorgingsproducten, en stapten we thuis over op ecologische schoonmaakmiddelen. We bekeken de additieven in onze voeding kritisch en schakelden na een tijd zelfs bijna volledig over op biologische producten. Gaandeweg werd naast het natuurlijker leven qua ingrediënten, ook duurzaamheid in zijn geheel belangrijker. In het begin was ik nog niet zo bezig met het proberen verminderen van afval of het stilstaan bij waar mijn kleding vandaan komt. Het is doorheen de jaren gegroeid, en ik blijf nog steeds evolueren en kleine dingen aanpassen. En dat wil zeker niet zeggen dat ik het op al die vlakken perfect doe: ik doe ook maar mijn best met de mogelijkheden die ik heb. Zo blijft het haalbaar, uitdagend en leuk!
Bedankt Saar voor de mooie tag!
Dank je Sofie voor de mooie antwoorden 🙂 Ik vind het heerlijk om te lezen!
leuke tag!