Omdat ik het leuk vind om bij anderen te lezen en als herinnering voor later, hou ik een wekelijks dagboekje bij van mijn zwangerschap. Vandaag ben ik 37 weken zwanger, en is onze dochter in principe voldragen. Tijd voor een update van de voorbije week dus! De vorige dagboekjes kan je hier lezen.
Luierconsult: wij gaan voor wasbaar!
Bij de start van week 36 is het eindelijk tijd voor het luierconsult waar ik al een tijdje naar uitkeek. Een consulente van Klein Spook (van dezelfde eigenaars als Tante Rosa) komt langs bij ons thuis en leert ons de wondere wereld van de wasbare luiers kennen. We waren al goed voorbereid door heel veel lezen en de eerste kennismaking bij deze winkel, maar het is toch fijn om nog eens alle info en systemen op een rij te krijgen. En vooral ook: het kunnen kijken naar en voelen aan zoveel soorten luiers.
Toch blijft het een beetje gokken, want welk systeem zal straks het fijnst werken? Na het consult wordt onze eerste keuze voor een tweedelig systeem bevestigd, alleen is het nu nog uittesten welke merken ons zullen bevallen. Ik geef jullie graag binnenkort een update over de start van ons wasbaar luieravontuur!
Drukte en uitputting
Na het doorhakken van enkele knopen wat betreft de luiers, volgt nog een druk verlengd weekend. We gaan op duoafspraak bij de kapper (haha, fijn toch?), vieren de verjaardag van mijn papa en gaan op bezoek bij de grootmoeder van Jense. Tussen de drukte door krijgen we het nieuws dat mijn nicht bevallen is van een prachtig zoontje, Emil. Er staat echter ook nog een controle bij de gynaecoloog gepland, en een bezoek aan mijn schoonouders.
Ik voel dat ik door alle afspraken en slecht slapen, heel erg uitgeput geraak. Tijd om eerst aan mezelf en onze dochter te denken dus. Met pijn in het hart moet het babybezoekje nog even wachten: ik moet eerst even bekomen. Het is niet de bedoeling dat ik continu over mijn grenzen blijf gaan, terwijl ik binnenkort dé prestatie van mijn leven moet leveren. Maar gelukkig kan dat schattige baby’tje nog niet weglopen, en zullen de kersverse ouders ook wel wat rust kunnen gebruiken.
Controle bij de gynaecoloog: spannend!
Op maandag staan we weer paraat voor de nu tweewekelijkse controle bij de gynaecoloog. Nadat de banden voor de monitorcontrole zijn vastgemaakt, komt er meteen protest vanuit mijn buik. Onze meid start een uur lang gevecht tegen de sensoren die ze hoogstwaarschijnlijk voelt zitten. Ze schopt en duwt ertegen alsof het een lieve lust is, en de sensoren wippen centimeters omhoog. Soms stopt de registratie even en lijkt ze het gevecht te winnen, maar uiteindelijk hebben we toch een succesvolle opname ;-). Ik denk dat we een dochter met een sterk karaktertje mogen verwachten!
De meting en de rest van de resultaten brengen ons alleen maar goed nieuws. Ik blijk negatief voor het kweekje van streptokokken, wat betekent dat ik geen antibiotica zal moeten krijgen voor de bevalling. Ons kindje is weer goed gegroeid en weegt nu naar schatting 2,8 kilo. De gynaecoloog denkt echter, aan de omvang van mijn buik te zien, dat het ook al wel eens 3 kilo zou kunnen zijn. Het wordt dus misschien wel een stevige brok…
Ik blijk ook al een centimeter ontsluiting te hebben en mijn baarmoederhals is bijna verstreken, maar hoewel je het meteen zou denken, wil dat blijkbaar niets zeggen over een eventueel vroeger naderende geboorte. Het wil wél zeggen dat ik al met wat voorsprong aan de start kom, en dat is natuurlijk ook wel leuk. De baby is nu ook ingedaald, en dat verklaart waarschijnlijk wel de enorme druk die ik vaak voel. Ons sterrenkijkertje is nog niet naar de juiste kant gedraaid, maar dat kan nog steeds wijzigen, dus we duimen verder!
Hoe ik me intussen voel
De laatste loodjes wegen het zwaarst, al gaat dat niet hélemaal op in mijn geval. Voor mijn gevoel waren de eerste vijf maanden veel zwaarder, door het vele overgeven en niet kunnen eten, maar de zwangerschap is nu wel zwaar op een andere manier. Het extra gewicht stelt mijn spieren op de proef, ik waggel meer dan dat ik normaal kan stappen en voel me vaak erg benauwd. Mijn hart draait overuren en ik kan vaak niet zo goed slapen doordat het pijn doet om me om te draaien. Af en toe ben ik duizelig en bukken en langer dan vijf minuten rondlopen is pijnlijk.
Maar voor een keer voelen al deze klachten heel normaal, omdat ze bij zowat alle hoogzwangere vrouwen voorkomen. Voor een keer hebben ze niets te maken met chronisch ziek zijn, Lyme of andere nare gezondheidstoestanden. Het is zoveel makkelijker om deze kwaaltjes – die voor mij best te relativeren zijn, ik ben wel wat gewend – te dragen, omdat er een prachtige reden voor is. Ik ben alvast benieuwd wanneer de beloning zich zal aankondigen!
Succes met de laatste dagen/weken! Ik hoop dat het bij mij nog even duurt want ik wil nog zoveel doen, ik herken dus ook jou gevoel uit week 35 🙂
Hihi ja, ik herken het! Nu denk ik soms “ik wil nog zoveel doen” en soms “ze mag komen” 😉
Wat fijn voor je dat je al een centimeter en een verstreken baarmoederhals hebt! Ik was al een hele nacht en heel veel weeën verder voordat dat bij mij bij de eerste zover was!
Dat zei de gynaecoloog ook, “die krijg je al gratis cadeau” 😉