Hoe ik mijn ernstige acne aanpakte (medisch en natuurlijk)

Een tijdje geleden deelde ik een van de meest kwetsbare dingen ooit. Toen ik enkele jaren geleden te kampen kreeg met zeer ernstige acne, werd ik naar een dieptepunt geslingerd. Vorige keer deelde ik vooral hoe ik me er mentaal bij voelde. In dit artikel vertel ik meer over de mogelijke oorzaken en wat ik deed om mijn acne aan te pakken. Weet wel dat ik geen arts ben, ik schrijf dit alleen maar vanuit mijn eigen persoonlijke ervaring. Voor medisch advies of tips op maat van jouw huid ga je best op zoek naar een dermatoloog of huidspecialist. 

Wat was de oorzaak van mijn ernstige acne? 

Hoewel er nooit één duidelijke oorzaak aangewezen is, waren er een aantal opties die een mogelijke verklaring voor mijn acne vormden. 

• De ziekte van Lyme, en vooral ook de co-infectie Bartonella die daar vaak gepaard mee gaat, kunnen je huid in deze mate aantasten. Het gebeurt niet vaak, maar het gebeurt. 
• Op het moment dat mijn huid oncontroleerbaar verslechterde, was ik een jaar bezig met het nemen van antibiotica om de Lyme aan te pakken. Mijn huisarts vermoed dat een van de soorten antibiotica die ik nam deze vreselijke reactie op mijn huid kan hebben uitgelokt. 
• Wanneer je jaren later behandeld wordt voor een Lyme-infectie, krijg je meestal te maken met een hoog volume aan afvalstoffen in je lichaam. De bacterie, die zich in alle plekjes van je lichaam heeft weten nestelen, gaat door de behandeling plots afsterven, en daarbij komen die afvalstoffen dus vrij. Wanneer je toxische load zo hoog is dat je lichaam niet meer kan volgen met het afbreken en afvoeren via de normale kanalen zoals lever en nieren, kan het zijn dat dit via de huid gebeurt. 
• Het zou ook kunnen dat mijn immuunsysteem gewoon zo onder druk stond dat mijn natuurlijke huidbarrière tegen bacteriën niet meer werkte. Er werd in mijn bloed ook een infectie aangetroffen, al was die volgens de dermatoloog niet relevant, maar volgens de huisarts wel. 
• Ik heb verschillende ernstige acne periodes meegemaakt, als tiener en als prille twintiger. Hoewel ze nooit in deze mate zijn geëvolueerd, kreeg ik er wel antibiotica en zalfjes van de apotheek voor. Een van die zalven, op basis van benzoylperoxide, smeerde ik letterlijk jaren lang. Dit moest ik ook blijven doen ter preventie. Ik wilde op een gegeven moment echter komaf maken met alle chemische troep en daar hoorde voor mij ook deze crème bij. Op het moment dat mijn acne opnieuw begon uit te breken en steeds erger werd, was ik net enkele maanden gestopt met het gebruik ervan.

Was het één van deze dingen die alles in gang heeft gezet? Of misschien een combinatie daarvan? We zullen het wellicht nooit zeker weten. 

Ernstige acne als gevolg van Lyme? 

Wat ik wel frappant vind, is dat zonder de Lyme, de kans klein was geweest dat ik deze vreselijke periode had moeten doormaken. Op de laatste optie na, zijn alle mogelijke oorzaken direct of indirect gelinkt aan het chronisch ziek zijn en de infectie. Het heeft me toen wel erg aan het denken gezet. Hoewel het heel frustrerend kan zijn om een onzichtbare ziekte te hebben, is een ziekte die zich vastzet op hoe je eruit ziet, ook allesbehalve een pretje. Ik heb meermaals gewenst dat ik gewoon terug kon gaan naar de onzichtbare zieke versie van mezelf. Dan had ik tenminste dat nog. 

Hoe ik mijn acne aanpakte 

Na een hele lange tijd slaagde ik erin om eerst de acne onder controle te krijgen, en later ook te herleiden tot een minimum. Hoewel ik nu nog steeds last heb van acne (vooral op mijn kaaklijn), is de boel nu tenminste leefbaar. Ik ging van een vervormd, verschrikkelijk pijnlijk, opgeblazen horrorgezicht naar een normale volwassen vrouw – althans, wel nog met littekentjes, rode pigmentvlekken en enkele actieve ontstekingen. Nog steeds droom ik van een gave, gladde, prachtige huid, maar dat zit er helaas niet meer in. Dit is waar ik het mee moet doen, vrees ik. 

Maar goed, toen ik de acne met horrorproporties terug kon brengen naar een steeds meer genezende huid, was ik natuurlijk heel erg blij. Dit zijn de stappen die ik ondernam: 

1 Naar de dermatoloog voor de medische aanpak

Door de geschrokken huisarts werd ik doorgestuurd naar de dermatoloog. Zoals verwacht wilde die dat ik een behandeling zou volgen met Roaccutane. Dat is een geneesmiddel dat zo zwaar is, dat ik het echt niet wilde nemen. Het feit dat je bij gebruik ervan regelmatig bloedcontroles moet ondergaan, dat je absoluut niet zwanger mag worden en dat er enorm veel mensen ernstige bijwerkingen van melden was voor mij reden genoeg om er niet mee te beginnen. De dermatoloog vond dat maar aanstellerig volgens mij, maar mijn lichaam, mijn beslissing. Ik had al genoeg kwalen om mee om te gaan dankzij mijn chronische ziekte en de behandeling daarvoor, ik wilde mijn lichaam niet nog meer belasten. 

De tweede optie die ik kreeg was, je raadt het al… antibiotica. Nadat ik na een jaar lang behandelen, net was mogen stoppen, stond ik ook voor deze remedie niet te springen. Maar er moest iets gebeuren, en dus besliste ik al snel om het toch te proberen. Lokaal moest ik mijn huid behandelen met cortisonenzalf en opnieuw de benzoylperoxide. De cortisonen heb ik al snel weer laten vallen, maar de benzoylperoxide gebruik ik tot op de dag van vandaag nog steeds, in mindere mate. 

2 Mijn natuurlijke routine voor acne 

Ik voelde al snel dat het enkel houden bij deze agressieve en chemische aanpak niet voldoende was voor mij. Ik had niet het gevoel dat ik mijn lichaam hielp met het bestrijden van wat het ook was dat de acne had doen ontstaan: ik pakte alleen maar gevolgen aan. Dus besloot ik om te doen wat ik kon op vlak van natuurlijke ondersteuning. Ik kreeg van diverse mensen tips en besloot om de volgende dingen toe te passen: 

• Helende bentoniet klei (Redmond)

Bentoniet klei staat erom bekend om te werken als een magneet. Het zou schadelijke stoffen en bacteriën kunnen aantrekken en afvoeren. De klei kan zowel uitwendig als inwendig gebruikt worden en ik heb beide geprobeerd. Elke avond loste ik een theelepel van de grijze klei op in een glas water, om het de volgende ochtend leeg te drinken. Ik zette ook een schoteltje klaar met een bodempje water, waarin ik opnieuw een theelepel klei roerde. Dat gebruikte ik dan als gezichtsmasker. 

Bij het opstaan dronk ik mijn glas kleiwater. Dat klinkt supervreemd, maar eigenlijk smaakte het niet echt vies, alleen erg kalkachtig. Na het opdrinken moest ik een half uur tot een uur wachten voor ik mocht ontbijten, zodat de klei zijn ontgiftende werk kon doen. 

Na het douchen bracht ik het masker van klei aan op mijn gezicht. Dat bleef slechts een vijftal minuten zitten: blijkbaar is het juist niet goed voor je huid om klei helemaal te laten uitdrogen alvorens het af te wassen. Bij de eerste tekenen dat de klei begon op te drogen, spoelde ik hem af. Bentoniet klei zou, naast dat het onzuiverheden uit of van de huid zou trekken, ook zorgen dat huid sneller geneest. En dat kon ik ook wel gebruiken. 

• Aleppo zeep 

Aleppo zeep is een volledig natuurlijke, vaste zeep, gemaakt van olijfolie. Die wordt aangevuld met laurierolie. Hoe hoger de concentratie laurierolie, hoe beter de zeep onzuiverheden zal genezen. Ik kocht omwille van de toestand van mijn huid meteen de zeep met het hoogste aandeel laurierolie dat ik kon vinden, namelijk 50%. Momenteel gebruik ik deze. 

Waar ik ’s ochtends zowel deze zeep (voor het douchen) als het kleimasker gebruikte (na het douchen), reinigde ik mijn gezicht voor het slapen gaan alleen met de Aleppo zeep. 

• Aloe vera gel 

Mijn huid kreeg flink wat te verduren en om uitdrogen te vermijden, raadde iemand me aloe vera aan. Bijkomend voordeel was dat dit plantje me zou kunnen helpen om het herstelproces van mijn huid nog te bespoedigen en littekens te verminderen. Ik vond deze pure, biologische, koudgeperste gel bij de biowinkel en besloot om deze aan te brengen in een dun laagje na mijn dagelijkse kleimasker. Voor het slapengaan kwakte ik een dikkere laag op de ontstekingen die extra genezing nodig leken te hebben. 

3 Gewoontes die ik (tijdelijk) aanpaste 

• Geen make-up als het niet hoeft 

Als ik het huis niet hoefde te verlaten, en door het chronisch ziek zijn was dat zowat elke dag, bracht ik geen enkele vorm van make-up aan. Hoe meer extra irritatie ik kon voorkomen, hoe beter. Door het vermijden van extra stoffen die gesmeerd en weer verwijderd werden, gunde ik mijn huid weer iets meer rust. Op dagen dat ik toch make-up droeg, gebruikte ik alleen natuurlijke producten, en verwijderde ik alles weer van zodra ik thuis kwam. 

• Het vermijden van melkproducten

Van ontelbare mensen hoorde of las ik dat melkproducten een trigger voor hun acne waren geweest. Wanhopig als ik was gaf ik zelfs mijn geliefde stukje kaas op. Glutenvrij en suikervrij at ik al, en bewerkte producten kwamen er ook bijna nooit in. 

• Dagelijks wisselen van kussensloop 

Omdat de acne en de ontstekingen in mijn geval zo erg waren, en erg bloedden, was het sowieso een goed idee. Maar ook in minder dringende situaties wordt vaak aangeraden om regelmatig van kussensloop te wisselen om bacterieopbouw te vermijden. 

• Blijf van je gezicht af! 

Om te vermijden dat er allerlei bacteriën worden overgebracht van je vingers naar je gezicht (en de ontstekingen die reeds aanwezig zijn), blijf je maar beter van je gezicht. De infectie en ontsteking zal er alleen maar erger van worden. Ik liet mijn gezicht dus zoveel mogelijk met rust, en wanneer ik mijn huid moest verzorgen of toch make-up aanbracht, waste ik eerst mijn handen. 

Wat heeft er uiteindelijk geholpen? 

Het is moeilijk om één ding aan te wijzen waardoor mijn huid zich weer beter is gaan gedragen. Ik ben ervan overtuigd dat de antibiotica (minocycline) wel geholpen zal hebben, maar ik betwijfel of dat voldoende was geweest. Ik had namelijk de maanden voordien al antibiotica genomen die normaal gezien ook werkzaam is tegen acne (doxycycline). Toch werd de toestand alleen maar erger. 

Pas toen ik ook de klei, de Aleppo zeep en de aloe vera begon toe te voegen aan mijn routine, kon ik zien dat de zaken letterlijk begonnen op te klaren. Ik ging wel eerst door een periode waarin het erger leek te worden. Dat wijt ik aan de klei, en het ontgiftende effect daarvan. De maskers trokken de onzuiverheden naar de oppervlakte en mijn huid moest de tijd krijgen om de afvalstoffen af te voeren. 

Wat is er intussen nog overgebleven van mijn natuurlijke routine tegen acne? 

Zoals ik al zei, smeer ik – op aanraden van de dermatoloog – nog steeds één chemische crème, namelijk de benzoylperoxide. Wel gebruik ik nu een minder sterke concentratie en durf ik al eens enkele dagen overslaan zonder gigantische gevolgen. Hoewel ik het liever niet zou gebruiken, geef ik toe dat ik gewoon niet meer zonder durf. 

Verder is het enige overblijfsel van mijn natuurlijke routine, de Aleppo zeep. Nog steeds gebruik ik deze om twee keer per dag mijn gezicht te reinigen. Daarna hydrateer ik met Weleda amandelcrème voor gevoelige huid. Qua make-up ben ik blijven hangen bij de foundation van 100% Pure, een volledig natuurlijk product dat ook aloe vera bevat. Ik heb het eerlijk gezegd nooit meer aangedurfd om terug over te stappen naar synthetische make-up. Maar eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. 

Wat is jouw gouden tip tegen acne? 

BewarenBewaren