De laatste maanden draait mijn leven maar om één ding, en dat wordt natuurlijk ook weerspiegeld op mijn blog. Hint: haar naam begint met een E. De vooraf ingeplande artikels zijn inmiddels ongeveer op en er komen vooral updates over het moederschap online (daar is ook wel veel vraag naar ;-)). Ooit begon ik echter als blogger die hoofdzakelijk schreef over chronisch ziek zijn. En de lezers die mij om die reden zijn gaan volgen, die hebben het misschien wel moeilijk met deze wending. Ik ben nog altijd chronisch ziek, maar het gaat een stukje beter en ik schrijf daarom over veel meer uiteenlopende zaken. Tijd om toch nog eens in de archieven te duiken, vind ik. Dit zijn enkele schrijfsels over chronisch ziek zijn, die veel bij jullie losmaakten en erg herkenbaar waren.  

1. Chronisch ziek en pijnlijke opmerkingen 

Wellicht heeft iedereen met een onzichtbare aandoening er al wel eens mee te maken gehad: commentaren van mensen waaruit blijkt dat ze je totaal niet (willen) begrijpen. Dit lijstje van pijnlijke opmerkingen die ik te horen kreeg als chronisch zieke kreeg een recordaantal reacties van herkenning. 

2. Je schuldig voelen als chronisch zieke

Ook heel herkenbaar blijkbaar, dat eeuwige schuldgevoel als je dingen niet kan, of afspraken moet afzeggen. Je leest er hier meer over. 

3. Wat is het nut van chronisch ziek zijn? 

Sommige mensen zoeken in moeilijke situaties een verklaring, een waarom. Ze kunnen beter met tegenslag omgaan als ze er een hoger goed aan kunnen koppelen. Als er een reden is voor hun lijden, dan is het niet voor niets geweest. Als er toch op één of andere manier een positief gevolg aan vast hangt, dan is hun leven toch nog verrijkt. Voor mij werkt het anders: als ik kon kiezen, had die rotziekte me echt nooit moeten overkomen. Chronisch ziek zijn heeft geen enkel nuttig doel, wat mij betreft. 

4. Waarom is “hoe gaat het” soms zo’n moeilijke vraag? 

Een vluchtige begroeting gaat vaak gepaard met de zin “Hoe gaat het?”, of “Alles goed?”. Voor mij – en voor andere chronisch zieken – voelt deze vraag soms erg dubbel, en vooral het antwoord daarop. Want echt goed gaat het nooit, maar zeuren wil ik ook niet. Hoe ik met deze vraag omga, lees je hier. 

5. Wat als ik niet ziek was geworden? 

Soms vraag ik me af, wie ik zou zijn. Zou zijn geweest. Als ik gezond was, en de mogelijkheden eindeloos waren. Ik werd ziek in mijn tienerjaren, en nu ben ik bijna 31. Wat als ik niet ziek zou zijn geworden? Hoe zou mijn leven er dan uitzien? 

Ook al ben ik een stuk beter en ziet mijn leven er anders uit dan toen ik al deze stukjes schreef, toch blijven de onderwerpen voor mezelf brandend actueel, moet ik toegeven. En voor jullie? 

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

6 Comments

  1. Ik las vooral bij je vanwege de herkenning van het chronisch ziekzijn. Met stukjes over pril moederschap en wat daarbij komt kijken heb ik wat minder. 😊Omdat de babytijd ver achter mij ligt inmiddels.
    Maar ik begrijp heel goed dat het thema je opslokt en je er daarom graag over schrijft. Ik reageer alleen dus wat minder daardoor.

    1. Dat begrijp ik! Dat is het gevolg van een soms best diverse lezersgroep door verschillende onderwerpen die erbij kwamen door de jaren heen 🙂 Het houdt aan de andere kant voor mij het bloggen ook wel leuk, omdat het blijft aansluiten bij mezelf!

  2. Gelukkig zijn ondanks je ziekte, dat is jezelf blijven en heel moedig. Ik ervaar het ook zo. Het is een hele opdracht, maar loont wel de moeite.
    Mijn ervaring is zeker niet dankzij de ziekte, want ik heb het niét zelf veroorzaakt !
    Je schrijft overigens heel fijn, leest vlot. Je bereikt er zeker wat mee bij lotgenoten, ook al is hun chronische ziekte een andere ziekte dan de jouwe.
    Van harte 🙂

  3. Ik ben Diabeet en zit in een autismeprogramma. Herken de opmerkingen over je ziet niets aan jou, of juist heel veel te zien en te horen. Door prikkels druk zijn en een harde stem(krijg hier voor regelmatig een standje van mijn leidinggevende). Of doellood rondlopen door het gebouw als is even tot rust moet komen. ziet er raar uit hoorde ik van die zelfde leidinggevende.

    Tineke de Wilde

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.