Temidden van de babyverzorging die mij helemaal opslorpt, mis ik het bloggen. Elke dag een paar zinnetjes neerpennen, dat is voorlopig al een eerste doel. Dit was onze week, met een nog kleiner baby’tje en toch wel wat energietekorten. Hoe het de afgelopen week ging, lees je hier.

Maandag

Gisterenavond stonden we op het punt om te gaan slapen toen we telefoon kregen. Nu klinkt het alsof dat keilaat was, maar het was eigenlijk een uur of half negen. Ja, tegenwoordig zijn we er vroeg bij. Maar goed, het telefoontje dus. Alleen maar geweldig nieuws: we hebben er een nieuw neefje bij! Nils is het tweede kindje van de broer van Jense. Dat brengt het totaal aan zijn kant van de familie al op 4 kleinkinderen! Ella is dus nu al niet meer de kleinste. 

Dinsdag 

Terwijl Jense zijn werkdag afrond, maak ik Ella en mezelf klaar. We gaan op kraambezoek! Altijd spannend met de Antwerpse files, maar we zijn ruim op tijd in het ziekenhuis om kleine Nils te bewonderen. Wat schattig weer. Ik verbaas me erover hoe snel ik vergeten ben hoe klein zo’n pasgeboren baby is. Het bezoek hakt er wel in bij mij, na een volle dag (en nacht en dag en…) voor Ella zorgen. Zo’n extra’s drukken me altijd met de neus op het feit dat ik op mijn reserves teer.  

Woensdag 

Geen poetshulp vandaag, die heeft een dagje vrij. We blijven dus thuis, en dat kan ik gebruiken. 

Donderdag 

Er wacht een pakje in een afhaalpunt en het lukt me niet om het af te halen. Ik heb de energie niet om me klaar te maken en de wandeling te doen. Achja, misschien morgen?

Vrijdag 

Wandelen zit er weer niet in en ik baal wel een beetje. Het frustreert me dat ik overal huishoudelijke taakjes zie liggen en dat ik er nooit toe kom. Enerzijds omdat ik met Ella bezig ben, anderzijds omdat ik de kracht niet heb. Gelukkig besluit Ella om extra lang te slapen en zo word ik verplicht om in de zetel te blijven zitten met haar in mijn armen. Er zijn ergere manieren om wat te proberen rusten. Maar ook meer efficiënte, geef ik toe. 

Zaterdag 

Eindelijk hebben we een wat betere nacht. Tussen het voeden door maakt Ella blokjes van twee uur en dus kan ik een klein beetje slaap inhalen. Als ze wakker wordt, roep ik Jense erbij. Dit vind ik één van de mooiste momenten die er zijn. Met zijn drietjes nog even samen in bed, wakker worden, soezen, en genieten van babygebrabbel. 

In de namiddag gaan we op pad want Ella heeft een slaapzak nodig. Eigenlijk wil ik het liefst tweedehands kopen, maar voor nu is de winkel achter de hoek even gemakkelijker. Ter plekke ben ik de kunst van het winkelen verleerd, lijkt het. Ik denk niet goed na over wat we in onze winkelkar gooien en achteraf gezien heb ik er dik spijt van, want het blijkt ook nog eens een verkeerde maat te zijn. We praten naast elkaar en ik doe er nog een schepje bovenop door mijn teleurstelling in de aankoop, waardoor de sfeer een beetje verpest wordt. Ik steek de mislukte middag dan maar op het slaaptekort. Gelukkig wordt de lucht weer helemaal geklaard na een goed gesprek, en we eindigen de dag toch nog gezellig met een lekkere maaltijd met ovenkroketjes. 

Zondag 

Vandaag staat er een bezoekje aan mijn schoonouders op de planning. Ella heeft nog niet veel geslapen dus we houden ons hart een beetje vast, maar gelukkig is ze toch haar vrolijke zelf. Moetie en bompa genieten van hun kleindochter en wij genieten ervan hen samen bezig te zien. Na een paar bekers thee en een stukje aardbeientaart (of twee, hmmm) keren we weer huiswaarts. Ella klinkt een beetje verkouden, hopelijk zet dat niet door!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

3 Comments

  1. Klinkt behoorlijk vermoeiend, maar alles dat je gedaan hebt, is op zo’n momenten een overwinning denk ik dan!
    En ovenkroketjes? Dat kan gewoon ook in de oven? Een nieuwe wereld gaat voor me open!

  2. Die mislukte zaterdagmiddag, te herkenbaar. Ik kampte ook nog zo met slaaptekort in die periode. Dan ben je extra prikkelbaar, zeker als dingen dan ook nog eens tegenvallen. Maar een goed gesprek lost veel op. Wij merken dat het allemaal beter wordt als kleine kindjes groter worden.
    Ik wens je vooral eens een extra lange nacht toe (om te slapen dan hè)!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.