Temidden van de babyverzorging die mij helemaal opslorpt, mis ik het bloggen. Elke dag een paar zinnetjes neerpennen, dat is voorlopig al een eerste doel. Hierbij dus een nieuw overzicht! Die verkoudheid werd deze week alleen maar erger. En ook ik moest er aan geloven…
Maandag
Oh nee, dat verkouden klinken van vorige week? Dat heeft dus dubbel en dik doorgezet. Ons meisje heeft een lelijke hoest en haar neusje zit vol slijmen. Ik bel de dokter en oma gaat voor ons naar de apotheek. Arm dutsje, ik had haar met haar bijna zes maanden nog geen verkoudheidsmiserie toegewenst. Aan de andere kant was onze huisarts vorige keer wel onder de indruk dat Ella tot nu toe nog niet ziek was geweest, dus misschien is het ook weer pàs op zes maanden. Gelukkig is ze nog wel levendig en vrolijk af en toe. Op andere momenten hangt het allemaal dik haar voeten uit, maar hoe zou je zelf zijn?
Dinsdag
Hoera, vannacht heeft Ella twee blokjes van drie uur geslapen! Helaas klinkt ze wel nog extra slijmerig als we opstaan. Zelf voel ik ook wat keelpijn, als dat maar goed blijft gaan. Ik ben in elk geval dankbaar voor dat beetje meer slaap.
Woensdag
Ella sliep best weer ok, maar ze moet regelmatig hoesten en daarvan werd ik natuurlijk wakker. Gelukkig komt oma ons ophalen, met de wandelwagen door dit gure weer met een ziek kind lijkt niet optimaal. En ik voel me ook zieker met de dag, dus mij komt het ook goed uit. Ik moet weer vechten voor Ella’s slaapjes vandaag, en als het dan eindelijk lukt hoest ik haar weer wakker. Balen! ‘s Avonds ben ik echt op en ik ben blij dat Jense haar even kan overnemen.
Donderdag
In de ochtend lig ik wakker, naast Ella, en typ ik op mijn telefoon een blog over het feit dat ons meisje geen tutjes of flesjes neemt en alleen dicht bij mama slaapt. Niet iedereen begrijpt dat ik daaraan “toegeef”, en daar komt dus vaak commentaar op die soms wel wat als kritiek voelt. Terwijl ik maar gewoon mijn best doe, en het zelf ook wel makkelijk zou vinden om mijn dochter een paar uur per dag in een bedje te kunnen leggen. Maar het werkt gewoon niet. Ik voel dus de behoefte om het even van me af te schrijven, en die is blijkbaar sterker dan nog een uurtje slaap pakken.
Omdat Ella vandaag sneller en zwaarder ademt, begin ik toch maar met rondbellen voor een afspraak met een kinderarts. Morgen is er een plekje.
Vrijdag
Hoe belabberd ik me zelf ook voel, de kinderarts wordt niet afgezegd. Gelukkig helpt mijn mama met het aankleden van haar kleindochter. Zulke kleine dingen maken dat een slechte dag soms net weer haalbaar wordt. Na wat flinke huilbuien bij het onderzoek is het verdict voor een nog nasnikkende Ella dat ze een RSV-infectie zal hebben, en een beperkte bronchiolitis. Normaal gezien moet dit vanzelf overgaan. Volhouden is dus de boodschap.
Een leuke bijkomstigheid aan het doktersbezoek is dat we nu nog eens een update hebben over Ella’s gewicht en lengte. Met 8,6 kilogram en 68 centimeter volgt ze perfect haar curve, en ik krijg een complimentje van de arts. Hier zit dus een trotse mama, en het sterkt me weer een beetje tegen opmerkingen dat ik haar te vaak zou aanleggen. Tja, borstvoeding verteert nu eenmaal snel.
Als Jense thuiskomt stort ik een beetje in van de zware week. De thermometer vertelt meteen ook waarom: ik heb stevige koorts en ben dus ook echt wel hondsziek.
Zaterdag
Ella is vandaag zes maanden oud. Niet te geloven dat ze al een half jaar in ons leven is. En wel sneu dat we het hoestend en proestend moeten vieren. Bovenop de infectie komt er bij ons meisje nog een tandje door. Arme meid! Desondanks slaapt ze twee blokjes van drie uur. Wauw! Frustrerend genoeg lig ik zelf wakker van een verstropte neus en hoestbuien.
Ondanks dat ze ziek is, is Ella heel druk met oefenen om te kruipen. Ze duwt zich nu heel hoog op haar armpjes op en maakt dan een soort wippende beweging met haar hele lijfje. Het gaat gepaard met heel wat gezeur van haar kant omdat het nog niet lukt, maar het is stiekem wel enorm schattig en grappig om te zien.
Zondag
Normaal kregen we vandaag babybezoek van vrienden. Je leest het goed, onze kraambezoeken zijn na een half jaar nog steeds niet afgerond. Niet dat het er zo ontzettend veel zijn, maar we doen het écht op ons eigen tempo. Wegens de zieken in huis blazen we de afspraak af, helaas. Het wordt opnieuw een zeer rustige dag. Kleine mijlpaal: de box wordt verlaagd naar de laagste stand, want Ella gebruikt de spijlen steeds vaker als klimrek. Niet meer veilig dus, als ik even de kamer uit ben.
Hopelijk kunnen we vanaf morgen weer stilaan komaf maken met de berg zakdoeken!
Beste Sofie,
Mama zijn, het is een stukje van je eigen hart dat nu buiten je lichaam vertoeft. Het is een constante evenwichtsoefening van zoeken en aftasten, van vallen en opstaan. Maar het is het mooiste dat er bestaat!
Eerst en vooral van harte beterschap aan je kleine Ella en aan jou. Hopelijk zijn jullie snel van de beestjes verlost, en kan de papa ervan gespaard blijven!
Is het een bewuste keuze om na zes maanden volledig borstvoeding te blijven geven? Dat kan, hoor, en hoeveel je je dochter aanlegt, daar kan alleen jij als mama antwoord op geven. Maar kan het zijn dat je kleine meisje misschien aan het begin van een nieuwe fase staat? Het leren kruipen alleen al zal bergen energie van haar vragen. Misschien is borstvoeding niet meer helemaal toereikend voor haar en begint ze stukje bij beetje nood te hebben aan bijkomende vaste voeding? De kans bestaat dat dat de nachtrust mogelijk ook wel ten goede komt.
Van zodra kindjes met vaste voeding beginnen, is het soms ook gemakkelijker om een wat vastere structuur op te bouwen. Zo zijn wij vrij snel met ritueeltjes begonnen rond de drie grote eetmomenten, rond slapengaan,… (zoals ‘knuffelbeer is moe, die gaat nu slapen, we leggen hem in zijn bedje, pop is ook moe, sst, nu moeten we stil zijn. Kijk, buiten gaan de vogeltjes slapen, de zon gaat slapen,…we doen de gordijntjes toe. Voor ons is het nu ook bedtijd, iedereen is moe’.) Ook (heel) kleine verhaaltjes voor het slapengaan, waren zo’n feestmomentjes om naar uit te kijken. Wat maakt dat bedtijd niet als een straf gezien wordt, maar dat nu eenmaal iedereen moet slapen. In het begin is dat allemaal wat onwennig, maar kleine kindjes leren zo’n terugkerende dingen verrassend snel!
Het zijn maar enkele tips, wie weet kan je er iets mee doen…
We duimen alvast mee dat de nachtrust de goede kant mag opgaan!
Hartelijke groet,
Maria-Helena
Bedankt voor de tips! Het is niet de bedoeling om ons kleintje alleen op melk groot te brengen hoor, we starten binnenkort met vaste voeding 🙂
Dat Ella nu ziek wordt, ligt ook echt gewoon aan de periode van het jaar. Rond deze tijd is Amélie ook voor het eerst ziek geworden. De virussen doen weer ferm de ronde en kleine kindjes zijn er in het eerste levensjaar al vrij vatbaar voor. Maar hé, die borstvoeding helpt haar ook om haar immuunsysteem op te bouwen, dus ze heeft meer dan enkel maar voeding mee van mama 😉 (en ik blijf erbij dat dat echt een verschil maakt!)
Jouw blogje over borstvoeding was overigens zo herkenbaar, al komt de commentaar hier ondertussen op andere vlakken. Succes met alles wat je doet, Sofie. Ik bewonder je doorzettingsvermogen en de wil om je kind echt het beste te geven. Je doet het super!
Dankjewel lieve Saar!
Ik hoop dat jullie beiden inmiddels weer zijn hersteld en kunnen genieten van het Sinterklaasfeest.
Nog niet hersteld maar we houden vol 😉 Dankjewel!
Ik wil je graag bedanken voor de eerlijke voorstelling die je maakt van moederschap met een chronische ziekte. Het heeft mij veel geholpen bij het maken van een keuze over al dan niet zwanger worden.
Na een jarenlange kinderwens kregen wij eindelijk groen licht om ervoor te gaan. Maar nu sloeg het bij de dokters en mensen om ons heen over naar de andere richting. “We zien wel wat het geeft en waarschijnlijk zal je het wel aankunnen. Je gaat jouw kinderwens hier toch niet voor opgeven.”
Jouw blog geeft mij een realistischere voorstelling om de pro’s en contra’s af te wegen. Elk verhaal is natuurlijk uniek en verschillend maar toch zie ik veel gelijkenissen en heb ik er al enorm veel aangehad. Bedankt daarvoor!