Maandag
Nadat hij rond de feestdagen zo vaak thuis was, missen we Jense extra hard. Vanaf nu is het terug de dagelijkse routine volgen, voor een heel lange tijd. Stiekem een beetje balen, want met ons drietjes is het altijd zo gezellig. En voor deze mama ook wel heel wat makkelijker.
Koken is alvast niet moeilijk vanavond, want het is Verloren Maandag en dan eten we traditioneel worstenbrood en appelbollen. Lekker, heel lekker. Maar nu moet ik echt stoppen met brol eten. Echt. Ik zit sinds de zwangerschap zelfs weer aan de suiker. Na veertien jaar verdorie!
Dinsdag
We krijgen een levering voor de blog. Als Ella super enthousiast is met de houten speeltjes die ik uitpak, zwelt mijn hart. Het voelt alsof ik nu eens iets voor haar heb kunnen verdienen met mijn werk. Helemaal zelf. Toch een beetje trots en veel voldoening.
Woensdag
Poetsdag, dus wij maken ons uit de voeten om de hulp ruimte te geven. Het is lang geleden dat we nog gewandeld hebben. Dat is fijn. Wel ijzig koud. Ik verlang naar warme, gezellige wandelingen!
Donderdag
Door het kijken van verschillende series over ontspullen begint het te kriebelen. Hier en daar probeer ik een lade op te ruimen. Niet makkelijk met een baby aan je voeten die ligt te spartelen als een zeehond. Eéntje die ook nog eens heel gefrustreerd is omdat ze eigenlijk niet wil spartelen. Vooruit, mama, ik wil vooruit! Ik vraag me af of het makkelijker wordt als ze kan kruipen. Zoals met alles zal het op sommige vlakken makkelijk zijn, en op andere weer héél vermoeiend, I guess.
Vrijdag
Ella had weer een hele slechte nacht dus ik ben zoooo op. Ze is hangerig en huilerig, net als gisteren. Ik vrees dat ze weer een verkoudheid te pakken heeft. Gelukkig kunnen we tussen de buien door ook altijd hard lachen met elkaar. Het laatste nieuwe ding is grommen als een leeuw. Zo schattig als dat kleine minimensje alles nadoet wat we haar leren.
Zaterdag
Volgende week zijn we tien jaar samen. We gaan het vieren op de plek van onze huwelijksreis. Een middagje ertussenuit. Lekker eten, en spelen met onze dochter. Heerlijk!
De eerste pasfoto van Ella is ook een feit, trouwens. Ook voor kinderen gelden de regels. Lachen is verboden. Gelukkig is dat voor onze meid geen enkel probleem. Ze trekt haar typische gezicht dat ze trekt bij mensen die ze niet zo goed kent. Maar gaat het niet altijd zo, dat je op je identiteitskaart niet bepaald flatterend geportretteerd staat? Eerste Kids ID, here we come!
Zondag
Het uitstapje van gisteren maakt dat ik totaal nog nergens ben geraakt met alles dat ook nog gedaan moet worden. Of dat ik gedaan wil krijgen? Moeten, willen, soms is het een dunne lijn. Sommige dingen wil ik vooral, andere moeten nu eenmaal ook gebeuren. Maar met willen, of graag doen, is ook niets mis, toch? Ik besluit prioriteiten te stellen. Het is niet makkelijk om al die lijstjes in mijn hoofd te vergeten, maar ik kan niet alles tegelijk. Àl zou ik soms wel willen.