Minimalisme: is het iets voor mij?

Het uitladen van de badkamerkast zette mij aan het denken. Het is te zeggen, eerder het terug inladen deed een belletje rinkelen. De bakken waarin ik alle spullen had gelegd zodat de poetshulp de kastjes eens kon schoonmaken, bleven net zoals de wasmanden wat te lang staan. We haalden er enkel uit wat we echt gebruikten om ons klaar te maken. En dan zit je plots met lege kasten.

Dat deed mij denken aan minimalisme. Zou het iets voor mij zijn?

Wat is minimalisme? 

Netwerk Bewust Verbruiken schrijft over minimalisme: “Een algemene noemer is dat je minder op automatische piloot consumeert. Door stil te staan bij je aankopen, elimineer je onnodige kosten uit je leven. Bovendien moet je nadien geen zorg dragen voor het object (plekje geven in huis en onderhouden) wat ook tijd vrijmaakt.”

Het is de laatste tijd een trend om dingen de je niet gebruikt weg te doen en zo weinig mogelijk spullen over te houden, minimaliseren dus. Het brengt rust, en is duurzaam want je gaat inzien dat je eigenlijk niet veel nodig hebt en al helemaal geen huis vol prullaria.

Is minimalisme iets voor mij? 

Regelmatig vraag ik het me af. Of het iets voor mij is, dat minimaliseren. Aan de ene kant hou ik van opruimen, organiseren en orde scheppen en haat ik rondslingerende spullen. Ik ben dus zo’n weirdo die er naar uitkijkt om de grootste rommelschuif van het huis uit te mesten. Verborgen schatten terugvinden is tijdens dat proces altijd mooi meegenomen. 

Anderzijds heb ik ook moeite met het wegdoen van spullen. Iets met niet weten of je het ooit toch nog zal kunnen gebruiken. Wie weet komt het nog wel van pas. Tof om eens mee te knutselen, of voor dat ene zeldzame recept, of misschien kan ik er een origineel cadeautje van maken. Dat dus. En ook wel, herinneringen koesteren. Ik heb dozen vol brieven en foto’s en prulletjes die me doen denken aan dingen van vroeger. Nostalgie is mij niet vreemd. 

Is minimalisme ook duurzaam? 

Een voorbeeld van mijn bewaargedrag. Toen ik opeens een paar kilo’s steeg in gewicht, pasten veel van mijn kleren niet meer. Die moest ik dus vervangen. Minimalisten zouden dan de oude, te kleine kledij het huis uit werken. Maar ik bewaarde alles in een doos op zolder. Enkele jaren later viel ik terug af. Ik moest niet naar de winkel, maar haalde gewoon mijn oude broeken en truien weer boven. En dat had dus niet gekund als ik té hard had opgeruimd. 

De vraag die ik me dan stel is of minimalisme wel zo duurzaam is. Wie weet gooi ik iets weg dat ik later toch nodig blijk te hebben. Dan moet ik het opnieuw aanschaffen. Dat is niet erg ecologisch, toch? Tenzij ik het de volgende keer haal bij de kringloopwinkel, dat is nog wel een optie. Maar wel wat meer gedoe.

Ons huis raakt gevuld 

Toen we van ons appartement naar hier verhuisden, leek dit huis gigantisch. Wat zou het ruim voelen, en inderdaad, er bleven heel wat lades half leeg. Een paar jaar later stoor ik me immens aan uitpuilende kasten zonder systeem. En een nieuw gezinslid brengt ook weer een hele nieuwe lading benodigdheden met zich mee. Onlangs bekeek ik de serie Consumed op Netflix. Verdrinken in de spullen zoals die gezinnen, dat wil ik écht vermijden. Al zal het bij ons nooit zo extreem worden, toch valt het op hoe snel je veel bij elkaar krijgt.

Spullen zijn ook maar spullen

Misschien kan minimalisme mensen wel met de neus op de feiten drukken. Dat spullen ook maar spullen zijn. Dat je het meeste echt niet nodig hebt. En als je eenmaal je best hebt gedaan om flink te minimaliseren, dan loop je de volgende keer misschien met een grote boog om de zoveelste prijsvechter heen. 

Mijn voornemens: 

• Af en toe een kast proberen oprommelen en spullen niet alleen verplaatsen, maar ook durven wegdoen 
• Alleen investeren in waardevolle, duurzame stukken speelgoed voor Ella die veelzijdig zijn (spelen met fantasie) 
• De documentaire Minimalism kijken op Netflix. Mezelf verder laten inspireren, en ontdekken of het iets voor mij is, dat hele minimalisme. 

PS: Ik zag dat er net een nieuwe Netflix Original verscheen, over opruimen met de methode van Marie Kondo en ben al beginnen kijken. Het zweverige tintje is misschien minder mijn ding, maar de opruimtips des te meer.