Sinds Ella acht maanden oud is, doet ze plasjes op het potje. Twee weken later kwam daar ook een grote boodschap bij. Huh? Een baby op het potje? Is het niet veel te vroeg voor zindelijkheidstraining? Welnee. Er bestaat namelijk ook zoiets als babyzindelijkheidscommunicatie (of bzc). En daar komt geen training aan te pas.

Baby’s kunnen hun behoeften aangeven en doen dat ook

Baby’s die zich ontlasten in een luier, dat is voor ons heel gewoon. Maar dat hoeft het niet te zijn. In sommige kringen ben ik al een beetje een weirdo omdat ik wasbare luiers gebruik (maar ik krijg gelukkig ook veel positieve reacties ;-)). Ik hoor mijn omgeving bij dit artikel al denken: Baby’s op een potje zetten, waar komt ze nu weer mee af? Toch is het in sommige delen van de wereld echt niet zo abnormaal om luierloos te gaan.

Eigenlijk kunnen baby’s vanaf de geboorte prima laten zien dat ze pipi of kaka moeten doen. Net zoals ze perfect duidelijk kunnen maken wanneer ze gevoed moeten worden. Bij mijn dochter was het alleszins heel duidelijk. Ze trok een typisch gezicht waardoor we wisten: zo dadelijk moet haar luier verschoond worden. Achteraf bekeken had ik hier al op kunnen inspelen, maar daar had ik toen de puf niet voor.

Babyzindelijkheidscommunicatie is geen training

Wanneer je aan babyzindelijkheidscommunicatie doet, is het idee dat je het niet negeert als je ziet dat je kind zijn behoefte doet (of dat wil doen). Wanneer je de signalen oppikt, hou je je baby boven een potje of toilet. Op die manier leert hij de natuurlijke signalen die hij geeft niet af (doordat wij hem aanleren de luier te gebruiken). Zo verloopt het proces van zindelijk worden heel rustig en natuurlijk, zonder dat er plots op peuterleeftijd weer een nieuwe gewoonte getraind moet worden. Dat arsenaal beloningsstickers voor wanneer de schooltijd in zicht komt, kan dus in de kast blijven.

Starten met het potje kan op elk moment

Toen Ella zelf kon zitten, haalden we voor de lol het potje boven. Ik had eerder al gelezen over babyzindelijkheidscommunicatie en was benieuwd. Omdat het steeds vaker voorkwam dat ze de verzorgingstafel onderplaste net als we haar luier uitdeden, zetten we haar op goed geluk ‘s ochtends op het potje. En ze deed meteen een plasje! Toen ze dit enkele keren had gedaan, besloot ik om bij elke verschoning het potje aan te bieden. Regelmatig wordt dat gevuld, andere keren niet. En dat is helemaal niet erg. Het is niet de bedoeling om met veel toeters en bellen te gaan applaudisseren bij elk plasje, want dan zou het trainen worden in plaats van communiceren. Al geef ik toe dat ik mijn enthousiasme moeilijk kan verstoppen. Het is ook wel heel schattig, zo’n baby op een potje.

Kan een baby bewust op het potje gaan?

In het begin twijfelde ik of een baby zich wel bewust kan zijn van het potje, en wat de bedoeling daarvan is. De plasjes die we opvingen waren eerder gelukkig toeval, in mijn ogen. Maar na twee weken zijn er minder lege potjes dan volle. De eerste grote boodschap op het potje is een feit. En als Ella nu plast, kijkt ze naar beneden. Ze voelt en ziet wat ze doet en daar is ze zich nu duidelijk van bewust. Het is ook al een aantal keer voorgekomen dat haar luier bij een verschoonbeurt nog droog is. En dat ze dan meteen plast als ik haar neerzet. Alsof ze toch liever wachtte op een pipi op het potje. Dus ja, ik denk dat het echt wel bewust kan.

Hoe een stapje verder?

Tot nu toe zet ik Ella op het potje op min of meer vaste momenten. Maar als we evolueren naar een zindelijkheidscommunicatie, dan zou ik volgens mij vooral moeten inspelen op signalen van mijn baby dat ze naar het toilet moet. Niet makkelijk, zeker niet nu ze acht maanden lang geleerd heeft om haar luier te gebruiken, en dat signaleren dus geen zin heeft.

Dus doe ik het zo: als ik Ella op het potje zet, zeg ik dat in woorden. Ik maak er ook een gebaar bij en zeg “pssst”. Door dit consequent te doen, hoop ik dat ze uiteindelijk ook zelf kan vragen naar haar potje, zelfs al kan ze nog niet praten. Ik ben benieuwd naar het vervolg! En intussen is elke boodschap die we opvangen, mooi meegenomen.

PS: Zelf gebruik ik voorlopig alleen een potje, maar nog handige hulpmiddelen voor wanneer je aan babyzindelijkheidscommunicatie wil doen vind je hier.

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

8 Comments

  1. Ik had hier zelf ook al over gehoord en ik vind het niet raar, maar ik denk dat het in onze samenleving enkel mogelijk is voor mama’s die geen andere job hebben naast het moederen. Wie daarnaast ook gaat werken (fulltime of parttime) zal hier veel minder makkelijk mee aan de slag kunnen. Ik zie dit namelijk nog niet echt toepasbaar in een kinderopvang, bijvoorbeeld.
    En zoals je zelf al aangeeft, is er vast een stuk meer aandacht en oplettendheid nodig. Als ik kijk hoe veel mensen nu soms met peuters en baby’s omgaan dan denk ik dat onze samenleving nog niet te gauw zindelijkheidscommunicatie algemeen zal accepteren 😉

    Wel super om te lezen dat het inderdaad niet zomaar een verhaaltje is. Als je het leest in een tijdschrift ofzo dan frons ik nog eens mijn wenkbrauwen, maar zo’n persoonlijk verhaal klinkt toch geloofwaardiger 😉

    1. Dat is zeker waar, dat het zo veel minder evident is. Ik heb ook al wel ouders gehoord die het gewoon parttime doen, op de momenten dat ze thuis zijn. Dat is ook het leuke, er is geen druk bij ofzo. Ik ben niet bang als ze plast in haar luier dat ze de gewoonte weer afleert, dat is niet erg. Als ik even geen tijd heb of ergens naartoe ga neem ik geen potje mee, dan is het gewoon alleen met luiers. Zo blijft het ook plezant voor ons allemaal 🙂

      1. Het is wel een methode die ik stilaan wil introduceren bij mijn bijna 2-jarige. Ook rond de periode dat je met zindelijkheidstraining begint normaal kunnen we het minder bij trainen houden en meer bij communicatie hè 😉 Dus ik neem dit wel mee als we binnenkort aan het potjesverhaal beginnen.

  2. Ik wilde dit in eerste instantie ook doen bij mijn oudste dochter. Alleen zij ging standaard plassen als ik haar aan het voeden was, tijdens het drinken. Dat werkte dus niet zo goed. Bij mijn jongste ben ik er niet eens meer aan begonnen.
    Eigenlijk is het heel logisch om het wel te doen, want je reageert ook op andere signalen van je kind. Maar ik had toch de puf er niet voor naast een bijna full time baan, een zusje en een heel huishouden.
    Nou ja, met de wasbare luiers ben ik ook heel blij. Mijn oudste was met 2 jaar en 2 maanden zindelijk, en komende zomer is de jongste denk ik aan de beurt (1 jaar en 9 maanden dan). Ik laat haar dan gewoon in haar blote billen buiten lopen, dan is ze oud genoeg om het zelf aan te geven en leert ze het snel genoeg 🙂

    1. Op die manier lukt het gelukkig ook hè! Ik had in eerste instantie juist zoiets van nee, daar ga ik echt niet mee beginnen. En nu doe ik het blijkbaar toch haha. Maar ik weet nog niet hoe ons bzc-avontuur verder zal lopen, we zien wel of het leuk blijft 🙂

  3. Mijn moeder zij altijd dat ze haar kinderen op het potje zetten zo snel als ze konden zitten en dat de kinderen vroeger daarom veel jonger zindelijk waren. Die moeders van vroeger wilde dat ook wel want zij moesten de stoffen luiers zelf wassen en drogen enz. En dan hadden zij ook nog vaak twee kinderen in de luiers. Kinderdagverblijven in Spanje doen overigens hetzelfde, zo snel de kinderen kunnen zitten gaan ze volgens een vast schema op het potje en ook deze peuters zijn vaak voor ze twee jaar worden al zindelijk.
    Ik vind het erg leuk te lezen dat het bij Ella ook zo goed werkt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.