Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week!
Maandag
De nieuwe week starten we rustig. Beetje spelen, slapen en eten. Er zijn weer tandjes op komst vrees ik!
Dinsdag
Ik ga lunchen met mijn moeder en Ella in het winkelcentrum. Daar even rondlopen is weer eens een andere manier om mijn kleine slaapvechter te laten slapen. Maar ik vergeet altijd dat het verdomd vermoeiend is om weg te gaan met een baby. Mezelf klaarmaken, baby klaarmaken, verzorgingstas inladen. De buggy uit elkaar halen en in de auto steken. Baby nog snel een nieuwe luier geven. Spartelende baby kalmeren. Baby warm aankleden en nog een speeltje meegrabbelen. En dan mijn eigen sjaal vergeten.
Bij het winkelcentrum alles in omgekeerde volgorde doen. En opnieuw bij vertrek en aankomst thuis. Pfoe. Ik krijg al spijt van dit spontane uitje. Hoewel het ook altijd gezellig is.
Woensdag
Op naar het gemeentehuis, want Ella’s eerste identiteitskaart ligt klaar. Door verbouwingen worden de administratieve zaken tijdelijk afgehandeld op de eerste verdieping. Daar krijg ik instant een trip down memory lane. Ons huwelijk vond hier namelijk ook plaats. Wat lijkt dat al lang geleden!
Donderdag
We moeten op controle bij Kind en Gezin. Ella weegt nu 9,6 kilogram en meet 72 centimeter. Ze is duidelijk één van de grootsten van de klas, maar volgt nog steeds perfect haar curve. Ondanks het feit dat we geen vaccinaties gepland hadden staan, moet ze toch heel erg huilen. Uitkleden en op de weegschaal, ze vindt het echt niet leuk!
Na de afspraak rijden we door naar de biowinkel. Het slaapje in de auto deed deugd, want Ella wipt vrolijk op en neer in de kar en begint spontaan te brabbelen naar een lieve mevrouw met een rode jas.
Vrijdag
Vanavond komt ons nichtje logeren. Een hele belevenis, dus ik hoop dat Ella genoeg slaap krijgt overdag. Dat is buiten haar karaktertje gerekend. Ze is duidelijk moe maar slaagt erin om uren tegen de slaap te vechten tot het al middag is. Net wanneer ik me wanhopig begin te voelen stapt oma binnen. Ze neemt Ella mee voor een wandeling en mijn meisje valt uitgeput in slaap. Intussen krijg ik de kans om rustig te eten en nog wat aan mijn groene webshop overzicht te werken. Dat stond al lang op mijn verlanglijstje!
In de namiddag herhaalt het slaapspelletje zich. Ik ga dus ook wandelen en wanneer Ella eindelijk toegeeft aan de slaap is het al erg koud en donker.
Zaterdag
Wat hebben de nichtjes plezier met elkaar. Ze verschillen bijna tien jaar maar het is geweldig om hun klik te zien. Het hoogtepunt is een gezamenlijk bad, waarna Ella dankzij de afleiding van haar grote vriendin bijna niet protesteert bij het aankleden. Wauw!
Na nog wat spelletjes en een mini knutselproject is het tijd voor grote nicht om naar huis te gaan. Kleine nicht valt in slaap. En mama? Die is verschrikkelijk moe.
Zondag
In de voormiddag maak ik samen met Jense de map met facturen voor de boekhouder in orde. We hebben nog genoeg te doen, maar kiezen er toch voor om een wandeling in de buurt te maken. Die quality time doet me toch wel deugd. Even uitwaaien en ronduit babbelen met manlief.
‘s Avonds voel ik een scherp puntje in Ella’s mond. Yes, daar is tandje nummer drie! Nog even en dan is het ergste hopelijk weer voorbij.
Heb jij iets speciaals gedaan deze week?
