Het leven zoals het is #12 – Luiers en flesjes

Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week! 

Maandag 

De nieuwe week begint matig met het nieuws dat een collega van Jense ziek is. Dat betekent waarschijnlijk weer lange dagen voor papa, én voor mama. Kan gebeuren! Gelukkig hebben we volgende week een paar dagen vakantie in het vooruitzicht.

Wel fijn aan vandaag: ik slaag erin om de berging wat te organiseren. Yess, overzicht!

Dinsdag 

Vandaag staat er een belafspraak gepland met Elisabeth van Klein Spook. Ik heb mij namelijk kandidaat gesteld als consulent wasbare luiers. Oma komt Ella ophalen voor een wandeling zodat ik me even kan concentreren op het gesprek. Jullie weten het intussen al, maar ik ben vanaf nu dus ook de eerste online consulent bij Klein Spook. Hoera! 

Woensdag 

In de voormiddag wandelen we naar het postkantoor. Daar is een pakje aangekomen en ik kan niet wachten. Ik heb het ambitieuze plan om elk jaar een fotoalbum te maken. Een jaaroverzicht met hoogtepunten van de afgelopen twaalf maanden. Mijn eerste boek is af, en ik ben er echt superblij mee. Volgend jaar wil ik wel wat snoeien in het aantal pagina’s. De kosten liepen nu nogal op, maar wat wil je met die duizenden foto’s van een pasgeboren baby? 

Donderdag 

Zucht, vannacht lag ik wakker van 1 tot 6. Ella sliep supergoed maar mijn hoofd bleef maar malen. Hier baal ik zo van! Ik gok dat de drukke middag voor teveel prikkels heeft gezorgd. Ik bracht namelijk gisteren nog een bezoekje aan mijn tante. Die past op woensdag op de twee kindjes van mijn nicht. Het was gelukkig wel heel gezellig. Zo leuk om Ella te zien communiceren met Emil, haar achterneefje van precies één maand ouder. En haar achternichtje van twee, die stond te popelen om baby Ella te mogen vasthouden. Schattig!

Vrijdag 

Ondanks dat Ella terug onrustig sliep, heb ik wel wat meer uren kunnen kloppen dan gisteren. De slaapjes gaan vandaag ook wat vlotter en dankzij een videochat met mijn zus gaat de dag best goed vooruit. Er komt een gigantische doos binnen: de luierdoos met demonstratiemateriaal. Zoooo leuk! 

Zaterdag 

Om eens uit te testen of het klopt dat kindjes die kunstvoeding drinken langer slapen ’s nachts, geef ik Ella ’s avonds een flesje. Intussen lukt het af en toe, dat flesdrinken. De koemelk gaat vlotjes binnen, al blijkt toch echt dat ze een typisch borstgevoede baby is met een niet zo groot (maar perfect normaal) maagje. Voor mij voelt het eerder vreemd om de fles te geven, na acht maanden live borstvoeding. Op één of andere manier is het anders, ik hoef er niet zo bij te zijn met mijn gedachten. Het voelt minder intiem, minder intens. Maar ook niet per se slecht.

Van langer slapen is totaal geen sprake. Na twee uur is Ella er voor de volgende voeding, net zoals normaal. Tja, ik had ook geen wonderen verwacht. Ik vind het vooral wel goed om weten dat er nu een backup voorhanden is voor in noodgevallen of voor als ik er gewoon eens niet ben. Om te drinken dan toch. In slaap vallen, dat is nog een ander paar mouwen.

Zondag 

Terwijl ik dit blogje online zet, geniet ik van een kopje thee. Manlief is gaan wandelen met Ella voor haar slaapje. Zo heeft deze mama haar handen eens vrij. En de gelegenheid om het volume van de muziek nog eens flink open te draaien!

Vannacht heb ik in toenemende mate last gekregen van een opgezette keel. Oh help, laat het geen verkoudheid, of erger nog, de griep worden. Ik drink vandaag extra veel thee en hoop maar op het beste. We zullen zien wat de komende week brengt!