Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week!  

Maandag 

Zucht. De keelpijn evolueert naar een flinke verkoudheid met alles erop en eraan. Niet weer! 

Dinsdag

Wauw. Ella sliep vannacht van 21 uur tot 3 uur zonder drinken. Het had een slaapfeest kunnen zijn, maar helaas lag ik te piekeren en was dus wakker gedurende drie van de zes ongestoorde uren. Grrrrr! Maar zo zie je maar, dat ook borstgevoede kindjes langer kunnen slapen. Er is hoop ;-).

Woensdag 

Mijn schoonmama is jarig en dat gaan we vieren. We eten eclairs, drinken thee en lachen met Ella die bijna uit haar vel springt van enthousiasme. De oorzaak? Het hondje van mijn schoonzus dat vrolijk kwispelend voorbij loopt. 

Donderdag

Heerlijk weer. Eindelijk. Ik kleed Ella warm aan en ga met haar de tuin in. Voor het eerst mag ze aan het gras voelen. Ze klauwt meteen flink in de grond. Ze geniet al even hard als ik. En lacht breeduit haar vier tandjes bloot als ik een voorbijzoemende vlieg nadoe. 

Vrijdag 

Dat Ella gek is op dieren blijkt maar weer. Tijdens een wandeling zien we een schaap. Ella spot het van ver. Wanneer het schaap dichterbij komt, begint ze enthousiast met haar armpjes te slaan. Mèèè, zegt het schaap. Mèèè, roept mijn baby met haar lipjes getuit. Het schaap komt niet dichterbij. Ze is zichtbaar teleurgesteld. Mijn mamahart smelt en maakt sprongetjes tegelijk. 

Zaterdag 

Ons buurmeisje heeft gevraagd of ze Ella nog eens mocht komen bewonderen en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. We doen een gezellige babbel met haar en haar papa. Ik blijf het zeggen: goede buren zijn toch echt zooo fijn! 

Voor de rest is het een rustige zaterdag. Ella valt in slaap in de buggy en blijft ook slapen zonder heen en weer wandelen. Dat geeft mij de gelegenheid om nog eens lekker ouderwets tv te kijken in de armen van manlief. We kijken naar de ontknoping van De Dag. Aanrader! 

Zondag 

De verkoudheid is nog niet ten einde. Maar ik heb echt geen zin om binnen te blijven. We trekken er op uit en maken een wandeling in een park. Helaas heeft Ella haar dagje niet. Ze valt allesbehalve in slaap in de buggy en moet zelfs huilen. We steken het maar weer op de tandjes. Uiteindelijk draagt papa Ella op zijn arm weer naar de auto en gaan we naar huis, waar ze uitgeput bij mij in slaap valt. 

Ach ja, we hebben op zijn minst allemaal wat frisse lucht en zon gezien! Hebben jullie ook zo genoten van het mooie weer?

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.