Negen maanden mama

Afgelopen maandag verscheen er geen weekoverzicht. Stiekem omdat het vorige week niet gelukt is om dagelijks wat neer te pennen. Maar niet getreurd: zo heb ik de perfecte gelegenheid om stil te staan bij het ongelofelijke feit dat ik nu al negen maanden mama ben.

Normaal babygedrag

Ella heeft ‘nog steeds’ veel nood aan nabijheid. Ze slaapt op, tegen of naast mij, zolang er eerst een borst aan te pas komt. Ze slaapt nog lang niet door. Ze wordt niet graag alleen gelaten. Wiegend in onze armen naar de wereld kijken, zo komt ze tot rust. Tenzij ze wil spelen en gek doen, of eten en slapen bij mama. Dan kan ze niet rap genoeg ontsnappen.

Intussen weet ik dat dit allemaal perfect normaal babygedrag is. Maar wat had ik die info graag op voorhand gekregen. Er zullen vast baby’s zijn die prima in een eigen bedje gelegd kunnen worden en vervolgens blijven slapen als een roos. Maar niet allemaal, en al zeker niet standaard. Wat zou het leuk zijn als ook dat aanvaard werd in onze westerse samenleving, en met elkaar gedeeld. Het zou de dingen voor ons van bij het begin toch wat harmonieuzer hebben laten verlopen. Met minder getwijfel ook.

Tandjes bloot

Al hoort twijfelen aan jezelf er ook bij, als mama. En schuldgevoel. Zoals wanneer je je kleine baby loslaat, het zitten en kruipen ontdekkend. Om haar vervolgens keihard tegen de grond te zien knallen met dat lieve hoofdje waar de tranen zo hartverscheurend uit kunnen rollen. Stomme mama! Dat ben ik natuurlijk niet, maar zo voelt het op die momenten wel.

Gelukkig lukt het allemaal steeds beter. Ella gaat nu zelf rechtop zitten, alsof ze nooit iets anders heeft gedaan. De eerste aarzelende kruipjes vooruit ontwikkelen zich as we speak. Vorige week vond ik haar voor het eerst op een totaal andere plek dan waar ik haar een minuut eerder achterliet. Straks bepaalt mijn meisje helemaal zelf waar ze heen gaat. En dat voelt gek en prachtig tegelijk. Mijn buik maakt een sprongetje, als ik Ella zie stralen van trots, met haar vier tandjes bloot. Omdat ze weer iets nieuws ontdekt heeft.

Chronisch zieke mama met een extra motor

Ik zorg nog steeds bijna fulltime voor onze meid. Want ook als manlief thuis is, ben ik het die borstvoeding geef en voor bed speel. Gelukkig zorgt mijn gouden man voor ondersteuning en entertainment waar hij kan. Maar de nachten blijven slopend. Het eerste blokje slaap is er eentje van drie uur. Daarna komt Ella om de twee uur drinken, en tegen de ochtend elk uur. Of meer.

Hoe ik het doe, ik heb geen idee. Het moederschap geeft mij een extra motor, hoewel ik hem regelmatig voel sputteren. Met vallen en opstaan groeien we, als individu en als gezin.

Dit is Ella

Negen maanden. Ella is nu even lang uit mijn buik als dat ze erin heeft gezeten. Nog drie maanden en mijn dochter is al één jaar oud. Ik weet niet vanaf wanneer je officieel van een peuter mag spreken, maar mijn kleine baby wordt zo groot. Ik las onlangs ergens dat er zoiets is als baby’s met de mentaliteit van een peuter en tja, dat vond ik wel herkenbaar. Ella’s karakter dat vanaf haar geboorte al duidelijk was, wordt keer op keer bevestigd. Ze is zo sterk van wil, en tegelijk zo gevoelig. Zo lief, en zo wild in haar enthousiasme. Ze wil alles zelf kunnen, maar heeft haar veilige haven zo nodig.

Ella…

• Is gek op dieren en kinderen en zwaait hard met haar armen als ze die ziet

• Vecht eindeloos tegen haar slaap
• Krijgt haar eerste krulletjes. Al gelooft alleen mijn oma mij als ik dat zeg

• Wil altijd meer dan ze kan

• Observeert mensen met een heel serieuze blik

• Begrijpt steeds beter wat wij zeggen

• Stampt boos met haar beentjes als ze op de verschoontafel moet

• Is fan van Nijntje

• En van alles dat wieltjes heeft
• Begint zich te verzetten met heel haar lijf als we haar ergens properen neerzetten en ze wil dat niet

• Speelt nu zelf kiekeboe en denkt dat ze haar gezicht goed bedekt

• Maar eigenlijk zien wij steeds haar ondeugende pretoogjes vol verwachting naar ons kijken

• Is géén fan van vaste voeding, behalve als ze alles zelf mag doen. Dan is ze het een heel klein beetje meer.

• Vergeet in bad al haar zorgen

• Maar eruit komen en aankleden haat ze hartsgrondig

• Houdt van buiten zijn

• Net als van lawaai maken en dingen op de grond gooien

• Begint elke dag met een lach

• En maakt zo de mijne goed.