Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week!
Maandag
De zon schijnt eindelijk! We gaan wandelen, tijd voor een frisse neus! Ik heb wel wat onderschat hoe koud het toch nog is. Gelukkig zit Ella goed ingepakt in de wandelwagen. Ik lunch bij mijn ouders en daarna zetten we de wandeling voort. Ella doet een slaapje en ik rust even uit op een bankje. De dag is zo wat gebroken, en dat is welkom, want mijn klein groot baby’tje is de laatste dagen echt niet in haar nopjes.
Dinsdag
Nu Ella kan kruipen, houdt ze zich soms zelf wat langer bezig. Genoeg te ontdekken! Ik maak van de gelegenheid gebruik om de dressing wat op te ruimen. Sinds de geboorte van ons meisje is die een beetje ontploft en verwaarloosd. Ik heb zin om Marie Kondo gewijs te minimaliseren, maar hou me nog in. Zolang ik borstvoeding geef, kan ik veel kleding niet dragen. Niet het moment om te beslissen of ik bepaalde stukken nog graag draag, dus. Dat de boel terug wat overzichtelijk is, dat is al een mooi begin.
Woensdag
Geradbraakt na een nacht zonder slaap begin ik aan de dag. De poetshulp belt af. We blijven lang in pyjama maar ik ga uiteindelijk toch lunchen bij mijn ouders. Voor Ella betekent dat wat afleiding en voor mij gezelschap en broodbeleg. We zijn namelijk wat laat met de boodschappen deze week.
Donderdag
Mijn mama biedt zich spontaan aan voor een wandeling met haar kleindochter. Zo heb ik eventjes rust. In plaats van weer achter de laptop te kruipen om snel wat werk te verzetten, ga ik even een halfuurtje genieten. Het is lente en ik heb de wintereditie van mijn magazineabonnement nog niet eens uit. Zetel, chicorei (mijn koffievervanger), chocola en heerlijk ontspannen, check!
Vrijdag
Prachtig weer vandaag! Ella weigert de laatste tijd om in haar eetstoel te zitten. Ik sleur de boel de tuin in: wie weet lukt het met wat vernieuwing wel. Helaas, na vijf minuten gooit ze zich weer naar achter. Ze laat me geen keuze: de stoel gaat weer aan de kant. Het zijn echt hele lastige dagen en ik weet niet wat er scheelt. Tanden, een sprong, snelle ontwikkeling met het kruipen? Feit is dat ze zich heel vaak heel boos maakt en dat is doodvermoeiend. We gaan op wandel en dat geeft wat afleiding. Maar eigenlijk ben ik te moe.
Zaterdag
Vandaag staat een tweedehandsbeurs gepland: een heus uitje voor mezelf! De opbrengst is mager, maar toch scoor ik een paar leuke dingen. Voor Ella, of wat dacht je ;-). Ik ben dik twee uren weg, en haar breed lachend gezicht als ik weer thuiskom is goud waard.
Zondag
De voortuin wacht al een hele tijd op een onderhoudsbeurt. We planten een parasol en Ella neer op de oprit met wat speelgoed. Saai! Ons kruipertje vind takjes, blaadjes en kiezels veel interessanter. Vermoeiend, maar prachtig om haar te zien ontdekken.
Meer lezen? De vorige dagboekjes vind je hier.
De zon biedt fijne afwisseling hè? Fijn dat er even wat me-time voor jou tussen zat. Zo’n heftig boos meisje vraagt wel wat energie!
Ja, echt heerlijk!