Het feit dat ik een blog heb waar ik lief en leed online gooi, toont aan dat ik een open boek ben. Natuurlijk deel ik al te gevoelige kwesties niet, maar ik durf me wel kwetsbaar opstellen. Of een taboe doorbreken, af en toe. Over cijfers, bijvoorbeeld. Want waarom doet blogland zo geheim over bezoekersaantallen?

Wat staat er op jouw loonbriefje?

Geen idee of het typisch Belgisch is, maar hier wordt altijd heel geheimzinnig gedaan over ons loon. Wat er maandelijks binnenkomt, dat wordt met niemand gedeeld. Hoeveel er afbetaald wordt aan de lening van een huis of wat er overblijft op het spaarboekje: het is meestal een Groot Geheim. Ik vind dat altijd een beetje onnodig en gek.

Zelf denk ik dat we onszelf veel minder druk zouden opleggen als iedereen een beetje opener was. Zo zouden we merken dat sommige mensen meer verdienen, en sommigen minder. Dat de buurman die met een chique klassenbak rondrijdt, misschien niet rondkomt op het einde van de maand. En dat die mensen die alles tweedehands kopen, liever een mooie reis maken met hun centen. Of het juist doen uit noodzaak, omdat ze een financiële tegenslag kenden.

Ik ben ervan overtuigd dat het gras niet per se groener is aan de overzijde. En als we wat meer realistische beelden zouden neerzetten, zouden we dat misschien ook beginnen geloven.

Google Analytics, het loonbriefje van blogland

Statistieken zijn het equivalent van loonbriefjes bij bloggers, qua geheimdoenerij. Al wie open is over zijn maandelijkse aantal unieke bezoekers is op één hand te tellen. En dat heeft volgens mij veel te maken met de ondertoon van concurrentie die aanwezig is in blogland. Want velen dromen van méér dan een hobby. Een vergoeding krijgen in ruil voor een artikel, dat kan. Bedrijven werken samen met influencers. Maar dan moet jij als uitverkorene uit de bus komen. Jij, als één van de zovelen. En opdrachtgevers baseren hun keuze meestal op, je raadt het al: die cijfertjes. En zo worden die statistieken een graadmeter voor succes en potentieel.

Onlangs wilde ik reageren op het bericht van Sophie. Zij kaartte aan waarom geld verdienen als duurzame blogger moeilijk is. Ik merkte dat ik weer een vage reactie begon te typen over grote en kleinere blogs. Ik danste een beetje om de hete brij heen, om toch maar niet mijn cijfers te moeten noemen, zo open en bloot. Plots vond ik dat zo idioot. Wat maakt het uit? Of ik nu alleen gelezen wordt door mijn moeder, of door een miljoen onbekenden: ik mag trots zijn op mijn blog. En nu voor echt: ik mag trots zijn op de vijfduizend mensen die maandelijks tienduizend pagina’s komen lezen.

Over succes, cijfers en je waarde

Of het nu gaat om cijfers op een bankrekening, op de weegschaal of in je blogstatistieken: we hebben vaak de neiging om te vergelijken. Dat is heel menselijk. Maar je wordt er niet gelukkiger van. Zeker als je bedenkt dat diegenen die hun cijfers wel durven delen, dat zullen doen omdat ze voldoen aan bepaalde normen en daar trots op zijn. De cijfers die je dus te horen krijgt omdat een ander er – al dan niet terecht – mee wil uitpakken, die doen jouw aantal/bedrag/kilo’s als een mislukking voelen. Als niet goed genoeg. Je doet dus maar een beetje vaag over jouw cijfertjes, en kijkt vol bewondering of afgunst naar zij die het beter doen. Dat wil jij ook!

Zo blijven we met zijn allen geheimzinnig doen en onszelf minderwaardig voelen. Of we gaan zelfs cijfers vervalsen, doen alsof. Met dure aankopen die ons in de schulden steken. Of door het kopen van volgers, om terug te keren naar de blogwereld. En dat is nergens voor nodig. Want cijfers zijn niks meer dan dat. En ze zeggen niets over hoe succesvol of waardevol een persoon, of zijn blog, is.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik er achter sta. Waarom vaag doen? Het gaat toch om de inhoud? Om het plezier, de voldoening van het schrijven? Als we wat meer delen, kunnen we misschien nog iets van elkaar leren. Al is het maar dat we allemaal maar mensen zijn met dezelfde passie.

Durf jij open zijn over cijfers?

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

12 Comments

  1. Ik durf het wel, maar ik ben er niet zo trots op. Eerder een beetje gefrustreerd dat mijn blog per maand maar een goede 800 mensen bereikt. En als ik geluk heb dan zijn dat er 1800. Geen grote getallen, maar ik steek wel mijn hart en ziel in mijn blog. Ik denk dat dat telt en ik hoop dat de cijfertjes ooit die van jou mogen evenaren. Ik geloof namelijk niet dat dat een afspiegeling is van de kwaliteit van wat ik doe… Ik geloof dat ik hogere cijfertjes waard ben!

    1. Goh, als je het anders bekijkt: stel je voor dat je meerdere keren per week voor een zaal van 800 mensen zou spreken… dat is toch wel veel! Het zijn wel 800 echte personen die komen kijken naar wat jij te zeggen hebt. Jij mag zeker wél trots zijn hoor!

      1. Dat is wel ongeveer wat mijn man mij ook iedere keer zegt als ik er gefrustreerd over ben. Maar de oplossing is eenvoudig: ik kijk zo min mogelijk op google analytics naar de unieke bezoekers. Ik gebruik het wel om te zien waar het verkeer vandaan komt, omdat ik het leuk vind om dat op te volgen (dan zie ik ook of er bepaalde acties die ik doe een verschil maken). Ik blog ook helemaal niet om zoveel mogelijk bezoekers te krijgen, maar het is natuurlijk wel leuk om hogere cijfers te halen.
        Overigens vind ik ook dat jij een mooi aantal unieke bezoekers bereikt, maar dat jouw blog nog meer bezoekers waard is (als je de kwaliteit van een blog al in unieke bezoekers zou kunnen waarderen 😝). Je schrijft ontzettend helder, hebt een mooie boodschap te vertellen en ik geniet echt telkens weer van jouw ontdekkingen die mij ook weer een stapje verder helpen. Ik besef, als ik jouw blog lees, vaak hoeveel ik eigenlijk al doe en hoe ik met een kleine aanpassing nog groener kan leven. En dat is gewoon leuk. Laat ik zeggen dat je zeker een van mijn inspiratiebronnen bent als het op bloggen aankomt 😉

        1. Hihi, slimme man heb je zeg 😉😉. Nee ik begrijp het wel. Je steekt er ook veel passie en werk in! Maar dat komt volgens mij wel. Want ik vind wel dat je blog mooie sprongen heeft gemaakt de laatste tijd. Mooie lay-out ook. Zeg, je doet me blozen hoor. Maar dat bedoel ik ook: het is niet omdat mijn cijfers nu toevallig wat hoger zijn dat mijn werk daarom beter is. Want andersom zijn er dan weer onderwerpen waar jij of een ander veeeel meer over weet en ook beter over kan schrijven. Elke blog is uniek en dat is juist ook mooi!

          1. Ik bedoel niet dat jouw werk per se beter is dan het mijne, maar dat voor wat jij aflevert, je een veel groter publiek zou kunnen bereiken.
            Jij en ik schrijven soms over dezelfde dingen, maar we hebben toch elk onze expertise. Zo zou ik nooit over chronische ziekte kunnen schrijven zoals jij.

            Bedankt voor het compliment overigens 🙂 Ik doe mijn best om content neer te zetten waar anderen ook iets aan hebben. Mijn blog gaat niet meer over mij en dat vind ik eigenlijk de leukste ontwikkeling van de laatste maanden. Want ik wil vooral mensen inspireren om een te gek leven te hebben, eentje waar ze zelf ook gelukkig van worden.

  2. Goed artikel! En 5000 unieke bezoekers, daar mag je echt trots op zijn – dat zijn superveel mensen die jouw blog bezoeken! Ik ben er ook eerlijk over, op mijn about pagina staat standaard hoeveel bezoekers ik heb in de maand. Ook over mijn tarieven doe ik niet heel geheimzinnig, ik heb mijn mediakit al aan tientallen bloggers doorgestuurd via de mail. Als we daar ook open over zijn, dan durven we denk ik ook veel eerder om een vergoeding te vragen en worden we hopelijk straks allemaal netjes betaald voor ons werk 🙂

    1. Interessant, ik haalde dit gisteren ook aan in een topic hierover. Iemand vond dat niet iedereen hoefde te weten wat haar tarieven zijn. Ergens snap ik dat, maar ergens zei ik precies hetzelfde: wat als we ook allemaal onze tarieven zouden delen met elkaar? Dan zouden we misschien sterker in onze schoenen staan, ons niet laten doen en beter onderhandelen over prijzen. En allemaal iets gelijkaardigs vragen. Dankjewel!

      1. Dat zeg ik dus ook altijd. Ik vind het ook zo jammer dat mensen zo gesloten zijn, het bloggerswereldje is een wereldje van ‘elk voor zich’ heb ik vaak de indruk… Terwijl we elkaar zoveel zouden kunnen helpen. Ik heb er heel lang over gedaan om te weten wat een degelijk bedrag is om te vragen voor een opdracht. Heel spijtig.

  3. Oh, ik ben al lang blij als er een 100-tal mensen mijn blogposts lezen. En het is lang nog veeeel minder geweest. Ik schrijf vooral voor mezelf (en ondertussen ook wel voor mijn zoon later). Ik schrijf ook over vanalles en nogwat en heb geen duidelijk onderwerp. Dat trekt natuurlijk niet veel volk aan. Don’t care!

  4. Ik vind het niet meteen een probleem om ons inkomen te delen met vrienden, maar liever niet met vreemden, dat moet ik toegeven. Mijn bezoekersaantallen mag iedereen gerust kennen, ik deel die meestal ook aan het einde van het jaar in mijn jaaroverzicht. Op mijn puurderleven.be kwam er gek genoeg meer volk (zo’n 3000 bezoekers per maand), nu zijn het er nog 1500. Een heel deel is me dus niet gevolgd naar het nieuwe stekje 🙂 Het zijn er dus lang niet zoveel als bij jou, want ik ben niet zo’n specifieke blogger, ik blog maar wat over vanalles en nog wat weet je, en that’s fine, ik hoef geen geld te verdienen of reviewspullen toegestuurd te krijgen. Bloggen is mijn uitlaatklep, en dat is voldoende.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.