Het leven zoals het is #18 | Boseieren

Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week!

Maandag

Met iets meer slaap starten we de week. En warempel, Ella speelt gedurende de dag regelmatig wat alleen. Ik kan de vaatwasser in- en uitladen, de was doen en het eten voorbereiden zonder dat ze aan mijn benen hangt te zeuren. Niet alles gaat van een leien dakje, maar voor dit soort dagen wil ik wel tekenen.

Dinsdag

Tot half vijf lag ik wakker. Niet per se door Ella, maar gewoon. Insomnia! Ik voel me inmiddels een flinke zeur, die het alleen maar heeft over slecht slapen. Nu ja, iedereen die dat kent weet wat een invloed het heeft op, wel, alles. Ik zou hier een mooier of interessanter verhaal kunnen verzinnen, maar ik wil juist graag een eerlijk beeld neerzetten.

Woensdag

De zon schijnt. Ik ga naar de kapper en op bezoek bij mijn grootouders. Jense is laat en dus kook ik nog eens helemaal zelf. ‘s Avonds zet hij Ella in bad, en kan ik een half uurtje liggen. Heel erg nodig, maar wat een fijne dag.

Donderdag en vrijdag

Mijn meisje is duidelijk veel beter gehumeurd deze week. Ik kan echt regelmatig wat huishoudelijke taken doen terwijl zij zich in de buurt vermaakt. En zelfs de slaapjes lukken wat beter. Overdag dan toch.

Ik krijg zin om wat boeken te lezen en ben serieus aan het nadenken om een e-reader te kopen, trouwens. Wie heeft er tips?

Zaterdag

Een klein beetje voor datum, maar vandaag gaan we paaseieren zoeken in het bos. Daar wonen mijn schoonbroer en -zus. Ella kijkt haar ogen uit. Er zijn kinderen, een hond en veel grote mensen. Ze houdt zich flink, maar zoals steeds ontploft ze wanneer we nog maar de voordeur uitstappen. Onderweg naar de auto, wanneer we alleen zijn, moet ze hard huilen. Ons meisje heeft duidelijk weer heel wat spanning opgebouwd. Als we thuis zijn kan ze mamatanken en voelt ze zich al een stuk beter.

Zondag

De verwerking van zo’n spannende dag als gisteren gaat gewoon door in de nacht. Ik krijg geen seconde rust. Ella heeft mama nodig en wijkt geen millimeter van mijn lijf. Ik sta gebroken op.

Zo goed als het gaat pep ik mezelf op want ook vandaag is er iets leuks gepland. Mijn zus is jarig! Ella heeft duidelijk wél een deugddoende nacht gehad. Ze is het zonnetje in huis en lacht en speelt met iedereen.

Na dit drukke weekend doen we lui. We eten frietjes van de frituur. Meteen daarna nemen we ons alweer voor om ons leven terug te beteren. Er wijken de laatste tijd veel te vaak gezonde gerechten voor uithaalbrol. Benieuwd of we ons volgende week aan de menuplanning kunnen houden. Is dat bij jullie soms ook zo’n struggle?