Vorige week werd ik gecontacteerd door een journalist van De Morgen. Hij zocht een positieve ervaring over samen slapen met je baby en kwam bij mij terecht. Of ik wilde meewerken aan een interview? De uitdaging won het van de verlegenheid en dus zei ik ja. En zo kwam het dat ik dezelfde dag nog mijn verhaal deed, een fotograaf over de vloer kreeg en het paginagrote artikel goedkeurde voor publicatie.
Wellesnietes: Samen met je baby in bed slapen of niet?
Jullie weten dat ik niet bang ben om af en toe een taboe-onderwerp aan te snijden op mijn blog. Toch voelt dat net wat veiliger dan zo open en bloot in de krant. Op voorhand kreeg ik niet te lezen wat de “tegenpartij” te vertellen had. Er werd me alleen verteld dat de voor- en tegenstander van het onderwerp evenveel plaats zouden krijgen om hun verhaal te doen.
Mijn persoonlijke ervaring met samen slapen werd geplaatst naast de mening van een slaapexpert. Waarschijnlijk zullen er veel mensen vanwege het verschil in “titels” (een mama versus een professional) nog steeds hun mening klaar hebben. Maar ik heb enorm veel leuke en herkenbare reacties gekregen, allemaal van moeders die ook de stap naar samen slapen (moesten) zetten, gewoon omdat hun kind dat nodig had. En de enige echte expert wat betreft ons eigen kind, dat zijn we als mama toch nog altijd zelf. Ik sta dus nog steeds achter onze keuze, maar kan me evengoed voorstellen dat ik een ander pad op zou zijn gegaan, als dat voor mijn dochter had gewerkt.
Het artikel
Benieuwd naar het artikel? Je kan op de afbeelding klikken of lezen via deze link.
Mijn helft van het artikel, zoals verschenen in De Morgen
Een voor- en tegenstander gaan in duel over een hot issue. Kruisen deze week de degens: Sofie De Middelaer (31), mama van Ella (11 maanden), en Annelies Smolders (45), slaapexpert en klinisch psycholoog bij Huis Midori in Hasselt.
SOFIE DE MIDDELAER: ‘BIJ ONS IN BED SLAAPT DE BABY VEEL RUSTIGER’
“Je kind mee in bed nemen, daar dacht ik voor ik mama werd het mijne van. Dat zou bij ons niet gebeuren. Maar onze pasgeboren dochter bleek niet makkelijk in slaap te krijgen. Wakker wegleggen werkte niet en als we haar slapend in bed legden, werd ze snel weer wakker. Maar op onze arm sliep ze een paar uur aan een stuk. In het begin wisselden mijn man en ik elkaar af, ook ’s nachts. Na de borstvoeding nam hij de slapende Ella over en probeerde ik te slapen, terwijl hij wakker bleef met haar in zijn armen. Of hij probeerde Ella toch in haar bedje te leggen, waardoor ze wakker werd en we opnieuw konden beginnen. Na een tijdje was dat geen doen meer.”
“Tijdens de moeilijke eerste nachten had ik van een verpleegster of vroedvrouw al de tip gekregen om eens te proberen mijn dochter mee in bed te nemen. Ik had altijd gehoord dat samen slapen gevaarlijk is en dat ik mijn kind zo zou verwennen, maar ik zocht wat info op en las ervaringen van anderen, via borstvoedingsorganisatie La Leche League, publicaties van onderzoeker James McKenna en de Facebookgroep Veilig Samen Slapen. Gaandeweg voelde ik me veilig genoeg om echt naar de behoefte van mijn kind te luisteren.”
Sofie De Middelaer (links) en Annelies Smolders. Beeld Stefaan Temmerman
“Ella sliep meteen veel rustiger. Als ze wakker werd, sliep ze snel verder na een slokje of een handje dat voelde of mama nog naast haar lag. De eerste maanden had ze refluxklachten en doordat ik naast haar lag werd ik meteen wakker als ik hoorde dat er melk terugkwam. Ik kon haar dan direct rechtop helpen. En door het samen slapen vraagt borstvoeding veel minder inspanning: je merkt sneller dat je kind honger heeft, het moet niet eerst het hele huis wakker huilen, je legt het gewoon aan en slaapt verder.”
SAMEN WAKKER WORDEN
“Het is ook heel mooi om getuige te zijn van Ella’s nachtelijke schaterlachjes in haar dromen, en om samen wakker te worden: het eerste wat ze doet, is lachen naar ons, met half gesloten ogen. Die geborgenheid kunnen bieden en ons gevoel volgen, naar de behoeften van ons kind luisteren: dat sterkt ons als ouders.”
“Als ik het opnieuw zou doen, zou ik er zelfs sneller mee beginnen. Het had ons heel wat uurtjes rondlopen met een huilende baby bespaard. Ik vind het wel heel jammer dat ik er zo’n zoektocht voor heb moeten ondernemen, zeker op een moment dat ik doodop was. En dat de enige richtlijnen die Kind en Gezin geeft richtlijnen zijn om het níét te doen. Tja, de mensen doen het toch, en dan dus op een onveilige manier.”
“Bij samen slapen moet je vooral letten op het voorkomen van verstikking. Wij houden ons aan de richtlijnen van McKenna. Dat wil zeggen dat ik mijn dekbed heb vervangen door een ongevulde deken die ik schuin opmaak, zodat Ella er niet onder kan belanden. Mijn hoofdkussen scherm ik af met mijn arm. We liggen in de veilige maternale houding: m’n knieën opgetrokken onder mijn baby en mijn bovenarm boven haar hoofd. Ik geef borstvoeding en ben dankzij hormonen alerter tijdens mijn slaap. Ik gebruik geen alcohol of versuffende medicatie en mijn man en ik roken niet. En Ella ligt nooit tussen ons in.”
Sofie De Middelaers blog vindt u op tussendromenenleven.be.
Door Jan Devriese
Ik vind het hartstikke stoer van je dat je je verhaal in de krant hebt verteld. En los daarvan ben ik het ook nog eens met je eens, doe vooral waar jij je goed bij voelt!
Bedankt!
Prachtig dat jij eens de andere kant hebt kunnen laten zien in de krant. En wat die experts betreft: die zijn het er zelf niet eens allemaal eens over wat nu juist is. Dus hoe zou je als moeder dat dan perfect moeten weten.
Eigenlijk is de beste handleiding je eigen intuïtie! Wat dat betreft, doe je het dus super 😉
Dankje!
Wat je schrijft is heel herkenbaar. Zo is het bij ons zoontje ook gegaan. Ik geniet er nu van, als we wakker worden en het eerste wat we zien is een grote glimlach. Fijn om te lezen dat we niet de enige zijn, want het blijft een taboe.
Herkenbaar inderdaad 🙂