Gelezen: Opgeruimd van Marie Kondo

Sinds ik de e-reader van mijn broer te leen heb, staat de teller al op drie uitgelezen boeken. Wow. Dat is meer dan de afgelopen jaren bij elkaar. Een boek waar ik erg benieuwd naar was door het kijken van de serie op Netflix, was dat van Marie Kondo. In Opgeruimd laat zij haar aparte manier van opruimen zien, met spark joy en al. Een recensie!

Over Marie Kondo

Opruimgoeroe Marie Kondo is afkomstig uit Japan. Een buitengewone interesse voor organiseren als kind maakte plaats voor een carrière als opruimcoach en auteur. Inmiddels is Marie bekend over de hele wereld. Zelf moet ik toegeven dat ik pas van haar hoorde via de recent uitgebrachte Netflixserie.

Opruimen is minimaliseren

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik heb te veel spullen. Niet dat we plaatsgebrek hebben. Bij de renovatie kozen we voor extra veel plek in de keukenkasten en we hebben een ruime zolder. Toch zal iedereen het bevestigen: veel ruimte zorgt voor de perfecte gelegenheid om vooral veel rommel te stockeren. En vervolgens te vergeten.

Opruimen doe ik dagelijks. Ik bezie het als een normaal huishoudelijk klusje, maar is het dat ook? Eigenlijk verplaats ik gewoon continu dezelfde spullen. Ik organiseer ze wel, maar ze eindigen altijd opnieuw in chaos. Volgens Marie Kondo is opruimen meer dan de dingen netjes uit het zicht opbergen. Opruimen is wegdoen, loslaten van ballast, en zo ook rust krijgen in je hoofd. Een soort van minimalistische aanpak, eigenlijk.

Of juist bijhouden?

Toen ik een tijdje geleden begon na te denken over minimalisme, begon het te kriebelen. Hoewel de serie over Marie Kondo me wat te zweverig en oppervlakkig was, spreekt het idee om eens grondig met de opruimbezem door ons huis te gaan, me wel aan.

Maar wat met mijn recente bedenkingen? Is het wel duurzaam om dingen weg te gooien die je misschien ooit nog nodig hebt? Het lezen van Opgeruimd zorgde voor een aha-moment. In plaats van te focussen op zo veel mogelijk wegdoen, kijk je naar wat je wil bijhouden. Waar word je blij van? Bewaar dat, en koester het. Je hoeft je verzameling petten (ik knipoog nu in gedachten naar manlief) niet de deur uit te doen, zolang je er gelukkig van wordt.

Nog meer inzichten

Doorheen het boek had ik wel vaker van die momenten waarop een lampje ging branden. In willekeurige volgorde:

• Waarom dozen bewaren om iets tweedehands te kunnen verkopen, terwijl opbergplaats ook geld kost in de vorm van een groter huis?

• Papieren kunnen evengoed ongesorteerd in een map. Als je iets zoekt, ga je toch alles doorbladeren.

• Sommige dingen die ongebruikt stof vergaren, hebben hun doel misschien al vervuld. Een fout cadeau (dat ging om het gebaar) of een rok die je niet draagt (nu weet ik beter wat ik niet graag aandoe). Schuldgevoelens om ze weg te doen, hoeven dus niet.

• Plooien bespaart ruimte en strijkwerk.

• Waarom dure opbergoplossingen kopen? Een schoendoos werkt ook.

• Opruimen hoeft niet per kamer, het is efficiënter om per categorie te werken (kleding, boeken, papieren, enzovoort).

Respect voor onze spullen

Het gaat uiteraard te ver om alle tips hier te delen. Ik vond het boek erg interessant en beter dan de serie. Het zweverige tintje was niet helemaal afwezig maar het schrikte niet af. Ik betrapte mezelf er onlangs zelfs op dat ik een broek met een gat erin bedankte, voor ik ze wegdeed. Ja, echt.

Beetje vreemd misschien, maar eigenlijk ook weer niet. Want als we wat meer zouden stilstaan bij de spullen die we vergaren, ze waarderen en respecteren, dan zouden we misschien meer moeite hebben met de massaconsumptie van vandaag.

Door het lezen van Opgeruimd heb ik nóg meer zin gekregen om eens kritisch door al onze spullen te gaan.

Ook lezen? Het boek is hier te koop.