Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Dit was onze week!

Even pauze

Misschien heb je het gemerkt: mijn wekelijkse dagboekjes stonden even op pauze. Ik had er eerlijk gezegd even geen zin in, en dan is het simpel hè. Ik probeer mezelf er altijd aan te herinneren dat niks moet op mijn blog. Zo blijft het leuk, om te schrijven én om te lezen.

De zin voor het bloggen is er nog altijd even hard hoor. Ik wilde gewoon even wat meer variatie. Want met twee posts per week ben ik dus de helft van de tijd bezig met die dagboekjes. En ik heb voor veel meer dingen inspiratie! Of ze dus wekelijks terugkomen of gewoon af en toe, ik weet het niet. We zien wel!

Bijkletsen

Natuurlijk is er in de afgelopen weken heel wat gebeurd. Waar zal ik beginnen?

Ella…

– Dronk voor het eerst van een rietje

– Stapt heel vlot langs de meubels

– Daagt ons nu ook echt uit om mee te spelen, door bijvoorbeeld de bal naar ons te rollen

Ik…

– Haalde wat fijne blogopdrachten binnen

Stond in de krant

– Heb weer wat afgewandeld. Tegenwoordig ga ik elke dag wel eens op pad met de kinderwagen. Omdat Ella niet kan slapen, of het binnen wel gezien heeft. Gemiddeld doe ik nu bijna 3 kilometer per dag. Zotjes! Ik geniet er wel van, even buiten zijn. De echte uitstapjes heb ik voorlopig maar opgegeven. Ik ben altijd zo bekaf, en kan niet recupereren. Dus een ommetje in de buurt is as good as it gets these days.

Voor het eerst op date

Na bijna een jaar gingen Jense en ik nog eens weg zonder kind. Zijn neef trouwde en het leek geen goed idee om Ella aan die drukte bloot te stellen. Dus mijn zus kwam oppassen, voor het eerst! We zijn maar twee uur weg geweest, want Ella drinkt nog steeds zo goed als niet van flesjes en slaapt alleen met mij. Een kort uitje dus. Maar goed, het is een begin, en die echte dates, die komen wel eens terug!

Tweedehands speelhuisje

We haalden dankzij een oproep op Facebook een gratis speelhuisje op bij mensen in de buurt. Het bleek wel iets groter dan verwacht en geraakte niet in de auto. Gelukkig was de eigenaar zo lief om het mee te transporteren. Te voet! Mooi zicht, die twee mannen onderweg met hun armen vol speelgoedhuisonderdelen. Ella is er súperblij mee.

Lees hier hoe wij als ouders ook superblij waren met een tweedehands geboortelijst.

Feest!

Tenslotte vierden we natuurlijk de eerste verjaardag van onze dochter. Wat een mijlpaal! Ik had nooit gedacht dat ik na een jaar nog steeds zo weinig zou slapen. Of dat ik nog borstvoeding zou geven. De twee hebben overigens geen causale relatie, voor moest je dat denken. Ik heb eerder het gevoel dat de borstvoeding zorgt dat ik het allemaal nog volhou.

Lees ook: één jaar mama

Het was een zalig moment, om de hele familie te zien zingen voor ons meisje. Om een minimensje te zien zitten met mijn zelfversierde verjaardagskroon. Hallucinant. 1 jaar, we’ve made it this far 🙂

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

4 Comments

  1. Een hoop kleine en grote gelukjes samen! Dat slapen komt ooit wel weer. (Zegt de mama van een slechte slaper van 21 maanden die nog steeds minstens 3x per nacht wakker wordt) Ik heb ook de indruk dat samen slapen en borstvoeding geven ervoor zorgen dat het haalbaar blijft.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.