Onlangs gaf een moeder haar kind de borst in een zwembad. Genoeg aanleiding om alweer een discussie op te rakelen. In tijden van social media geeft iedereen die dat wil commentaar. Ik zie het soms met lede ogen aan. Waarom zijn we zo hard voor elkaar? Waarom lijkt het alsof kritiek zo makkelijk gegeven wordt, en schouderklopjes zo weinig?
Moddergooien
In Facebookgroepen, draadjes op Twitter of in de commentaarsectie onder krantenartikels: overal heeft iemand wel iets te zeggen. Onzichtbaar achter ons scherm durven we ons laten gaan en worden soms straffe uitspraken gedaan. Jammer genoeg ontstaan over veel onderwerpen allesbehalve constructieve gesprekken. Tegengestelde kampen beginnen al te vaak met een partijtje moddergooien. De kampioenen? Dat lijken vaak jonge mama’s te zijn, of mensen die dat zijn geweest.
Waarom is dat zo? Willen we onszelf beter voelen over onze eigen keuzes, en moeten we daarom anderen afkraken? Is het de eeuwige onzekerheid die je als jonge mama parten kan spelen? Voelen we ons zo snel aangevallen? Waarom steunen we elkaar niet gewoon?
Hot topics bij jonge moeders
Ik maak mijn eigen keuzes, door mijn kind en mijn eigen gevoel daarbij te volgen. Voor mij voelt dat juist. Dat wil niet zeggen dat ik nooit twijfel, of dat ik denk dat dit de enige “correcte” manier is om een kind groot te brengen. Dat wil wel zeggen dat het de juiste weg is voor mij en mijn kind. Doe jij het anders? Prima. Dat is net zo goed en waardevol.
Helaas zie ik het vaak gebeuren dat moeders elkaar bewust of onbewust aanvallen. Omdat ze zo hard geloven in hun eigen aanpak, willen ze ook anderen daarvan overtuigen.
Enkele veelvoorkomende onderwerpen van discussie en controverse onder mama’s:
- Borstvoeding versus kunstvoeding
- Langvoeden versus borstvoeding afbouwen na een paar maanden
- Samen slapen versus eigen bedje
- Laten huilen versus niet laten huilen
- Vaste voeding in stukjes of in papjes
- Dragen versus kinderwagen
- Ergonomisch dragen versus niet-ergonomisch dragen
- Straffen en belonen versus niet straffen en belonen
- Snoep en koekjes geven versus suikervrije snacks
Maar is dat overtuigen nodig? Kunnen we elkaar niet gewoon in onze waarde laten? Heb je een andere mening, denk er desnoods het jouwe van. Maar onderdruk de behoefte om jouw waarheid te gaan verkondigen, als je het niet respectvol kan. Je weet tenslotte ook niet waarom iemand het op zijn manier doet. Misschien was het zelfs geen keuze?
Een kind krijgen = commentaar incasseren
Als je een kind krijgt, bereid je je maar best voor op het aanhoren van (ongevraagde) adviezen en commentaren. Goedbedoeld of kritisch, van volslagen vreemden of je eigen moeder: iedereen heeft wel wat te zeggen over hoe jij omgaat met jouw baby. Zeker als iemand die wel eens van gangbare paden durft af te wijken kan ik dat beamen.
Ik begrijp het ook wel. Tegenwoordig is er zoveel informatie beschikbaar. Naast de ervaring van je omgeving is er info van vroedvrouw, kinderarts en Kind&Gezin. Via tijdschriften, social media, blogs of podcasts stromen er weer andere voorbeelden je huiskamer binnen. Officiële adviezen, theorieën en persoonlijke ervaringen veranderen door de jaren heen. We komen in aanraking met veel verschillende denkwijzen. Het ene spreekt het andere tegen. Aan jou als jonge ouder om je eigen weg te banen door de chaos.
Een keuze is geen oordeel
De dingen op jouw manier doen, betekent niet dat anderen het daarom slecht doen (of deden, bij vorige generaties). Wat werkt voor de ene familie hoeft niet precies zo te gaan bij de andere. Elk kind is anders, elke mama of papa ook.
De keuze voor het ene is geen veroordeling van het andere. Of dat hoeft het niet te zijn. Het is gewoon anders. Het is jouw kind, jouw mening, jouw opvoeding. Als mama willen we allemaal het beste voor ons kleintje.
Pleidooi voor schouderklopjes
Iedere mama weet dat het soms teveel wordt. We kennen allemaal die wanhopige traan die geluidloos over onze wang loopt in het donker. Zou het niet fijn zijn als iemand dan zou zeggen: “Goed bezig mama. Wat fijn dat je zo je best doet voor je kind.” Misschien kunnen we elkaar wat vaker een schouderklopje geven en de mediahetzes laten gaan. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn vermoeide schouders kunnen het af en toe gebruiken.
Goed bezig Sofie!
Nee alle gekheid op een stokje, ik vind het echt verschrikkelijk. Sowieso al die negatieve commentaar maar vooral commentaar naar mama’s. Alsof het leven met een kind nog niet zwaar genoeg is en alsof je nog niet genoeg onzekerheden hebt. En wat win je er mee? Niets. Ik word daar soms een beetje moedeloos van en ik heb nog niet eens een kind. Leef en laat leven denk ik dan.
❤️
Heel mooi geschreven en helemaal terecht! Ik heb zelf geen kindjes en vind het daarom ook ongepast mocht ik al commentaar hebben op hoe vriendinnen van me met hun kindjes omgaan. Wie ben ik om daar iets van te denken of me erover uit te spreken. Ik kan me niet voorstellen hoe ik zelf zou zijn als mama en hoe zwaar het soms kan zijn. Dus chapeau over de ganse lijn hoe jij in het mama-zijn staat en hoe jullie samen je dochtertje grootbrengen. Wees fier op je keuzes en laat die traan af en toe zeker toe want het is niet altijd makkelijk.
Dankjewel!
Ik schreef het volgens mij al eens eerder: doe gewoon lekker waar jij je als moeder het fijnst bij voelt en probeer je niets aan te trekken van anderen. Ik snap dat dat in een tijd dat iedereen op social media zo maar alles kan zeggen wij hij of zij wil een stuk moeilijker is dan in mijn tijd. Maar laat je niet gek maken Sofie, je doet het fantastisch!
Dankjewel. Gelukkig voel ik me inmiddels wel zeker van mijn stuk, omdat ik zie dat ik doe wat bij mijn kind past. Maar toch is het zo jammer, al dat moddergooien.
Ja, heel mooi stuk dit! Ik ben er zelf ook wat voorzichtiger in geworden. Soms is het lastig om te delen hoe jij het doet zonder iemand voor z’n hoofd te stoten, en ik merkte dat ik misschien wat te veel naar voren bracht waarom ik mijn kind niet laat huilen. Iedereen doet wat goed voelt voor hem of haar, voor hun kind, en soms doe je dingen die minder goed voelen omdat je er zo zwaar doorheen zit.
Ik begrijp je echt. Dankje, topmama!
Sofie, je bent een supermama!
Echt mooi geschreven ook. Daar komt het gewoon op aan. Iedere mama doet wat in haar situatie het beste is voor haar kind.
Zelf merk ik dat ik me soms al verdedig voor bepaalde keuzes die ik maak/gemaakt heb, zelfs al niemand commentaar heeft. Het voelt alsof je dat tegenwoordig ‘moet’ doen, omdat er overal zoveel met modder gegooid wordt.
Jonge mama’s zijn gewoon erg onzeker en verschillende media spelen daar op in en dan komt er nog commentaar (vaak wel goedbedoeld) van mensen die we al dan niet persoonlijk kennen.
We moeten elkaar idd veeeeel meer schouderklopjes geven!
Kus xxx
Ja, herkenbaar! Jij doet het ook super!
Sofie, aan jou is een knappe advocaat helaas verloren gegaan. Mooi pleidooi voor meer respect en meer verdraagzaamheid. Knap verwoord en neergepend. Veel steun krijg je van mij.
Dankje ❤️