Ik vond een verslag terug, geschreven toen Ella een paar maanden oud was. Grappig om eens te vergelijken met nu! Een kijkje in onze dagelijkse routine, toen en één jaar later!
Goeiemorgen!
2018
Na twee of drie nachtvoedingen en korte stukjes slaap tussendoor, gaat de wekker om zes uur. Jense staat op en neemt Ella mee terwijl hij zich klaar maakt voor het werk. Mijn meest ongestoorde uurtje slaap kan beginnen, al is het soms een uitdaging terwijl ook het omgevingslawaai toeneemt.
Om kwart na zeven geef ik Ella de volgende voeding en ze valt terug in slaap. Ik probeer mee te rusten, maar echt slapen lukt me niet meer. Rond negen uur komt er steeds meer beweging in het lijfje naast mij. Ik doe mijn kamerjas aan en we gaan naar beneden. Terwijl Ella in de wipper zit, maak ik snel ontbijt klaar. Ik lepel het snel naar binnen want er heeft er nog eentje honger.
Als Ella’s buikje weer gevuld is, geef ik haar een nieuwe luier (of eerder als het al nodig is) en plaats ik haar in de relax in de badkamer. Zo kan ik me even rustig douchen. Intussen is het al bijna middag. Ik kies kleertjes uit voor ons meisje en geef ook haar vitaminedruppels.
2019
Na minstens vier keer wakker worden in de nacht, maakt Ella duidelijk dat de dag mag beginnen. De periode dat ze actief werd om zes uur, ligt al ver achter ons. Ze maakt nu nachten van een elf- à twaalftal uur. Helaas voor mij dus niet aan één stuk. Na wat dollen op het bed en een slokje melk staan we op en ik kleed mij aan. Ella krijgt na veel geworstel een nieuwe luier en kleren aan. Afhankelijk van haar stemming, slaag ik erin om voorbeeldig samen aan tafel te ontbijten, of snel een kom havermout naar binnen te werken dankzij Nijntje op tv.
Onze dag
2018
Tijd om mijn lunch te maken, want zo dadelijk moet ik Ella’s eettafel weer boven halen. Meestal valt ze aan de borst in slaap, maar op dat vlak is er nog niet zoveel ritme. Als ze nog niet slaperig is, speelt ze wat op haar mat in rug- of buikligging. Wanneer zeuremieke bovenkomt, weet ik dat haar vermoeidheidslevels hoog zijn en probeer ik haar in slaap te wiegen. Maar het is een koppig vechtertje. Afhankelijk van mijn wiegsucces, slaapt ze zo in, of slaapt ze op mijn arm na de volgende voeding.
Zo kabbelt ons dagje een beetje verder. Wanneer ze tevreden speelt, probeer ik snel een wasje in te steken of op te hangen, of ruim ik wat op. Als ze al mijn aandacht nodig heeft, dan blijft de boel de boel. Af en toe maak ik een wandelingetje met de kinderwagen, maar dat lukt zeker niet dagelijks.
2019
Tja, het slapen is eigenlijk altijd een uitdaging gebleven. Sinds kort zitten we nog maar op één dutje en dat vind ik heerlijk. Ik steek veel minder tijd in mislukte pogingen. Is ze echt moe, dan slaapt ze meestal redelijk makkelijk in aan de borst. Lukt het niet, laat ik het los. Dat dutje komt later dan wel. Met wat geluk slaapt ze nu anderhalf tot twee uur op mijn schoot: tijd om even rustig te zitten. Ik typ blogjes op mijn telefoon, lees op de e-reader of kijk Netflix zonder geluid.
We hebben nog steeds niet echt een strak schema. Ik probeer meestal wat huishoudelijke klusjes te doen: opruimen, was insteken of afwassen kan prima met een “helpende” peuter erbij. Als ik er de energie niet voor heb, spelen we in de woonkamer of lezen we boekjes. En op hele erge dagen zet ik de tv op. Bijna elke dag komt Ella me haar schoenen brengen: ze wil echt naar buiten. We maken dan een wandeling met de buggy, gaan langs de speeltuin of ravotten in eigen tuin.
Is papa bijna thuis?
2018
In de loop van de middag begin ik stiekem steeds vaker op de klok te kijken. Ik tel af tot wanneer Jense thuis komt. Ik mis zijn gezelschap en ook het kunnen doorschuiven van wat Ella-aandacht. Mijn maag begint te knorren en hij zorgt al sinds de zwangerschap voor het avondeten. Het is dus telkens een beetje balen op lange werkdagen (ook voor hem), en juichen als hij vroeg thuis kan zijn. Als papa er is, trakteert Ella hem op haar grootste lach, en dat is zo fijn om te zien.
2019
Op dit vlak is er eigenlijk nog niets veranderd. Haha. Heel soms begin ik aan het eten en merk ik al snel dat dat gewoon te veel is na zo’n hele dag zorgen.
Slaapwel!
2018
Na het eten maken we onze dochter klaar voor de nacht. Om de dag gaat ze in bad, of krijgt ze rechtstreeks haar nachtluier, pyjama en slaapzak al aan. Het clusteren kan beginnen. Wij kijken tv en Ella drinkt en slaapt afwisselend op mijn schoot. Af en toe zitten er nog dagen met veel huilen tussen. Tegen tien uur slaapt ze vast genoeg en proberen we haar in bed te leggen.
Zo snel en stil mogelijk kruipen we zelf ook in bed. En twee uurtjes later hoor ik zachte geluidjes steeds luider worden: tijd om die borst alweer boven te halen ;-).
2019
Ella clustert zichzelf niet meer in slaap. Rond zeven uur doen we haar nachtluier en pyjama aan. Soms heb ik de tijd om even ongestoord te douchen. Dan gaan we terug naar beneden voor wat ontspanning. Ella drinkt en hangt wat bij mij of speelt met haar papa. Als ze moe is gaan we naar ons grote familiebed. De gebroken nachten eisen hun tol, dus ik ga ten laatste om negen uur mee slapen. Jense houdt ons gezelschap maar kijkt nog wat Netflix in bed. Slaapwel!
