Zeventien maanden was ze toen ik dit bericht schreef. Dat is dus een jaar en 5 maanden. Al meer dan anderhalf jaar zijn we dag en nacht bij elkaar, een uitzondering daargelaten. Onlangs had ik een slechte nacht en bijgevolg dus ook een rotdag. Ik vroeg mijn moeder om twee uurtjes op te passen, en ik kreeg een kleine flashback naar de tijd zonder kind. Toen ik alleen thuis was deed ik de volgende dingen!
Naar het toilet gaan met de deur dicht
Naar het toilet gaan is tegenwoordig een familiebijeenkomst. Dat zal elke ouder wel herkennen, denk ik?
Een boek vastpakken
Elke keer als mijn dochter eventjes helemaal zelfstandig begint te spelen, zie ik mijn kans. Ik neem snel een boek of tijdschrift vast. Vergeet het maar, moeder! Meteen staan twee grote blauwe ogen mij aan te staren. Dat boek moet aan de kant. En alleen spelen? Daar hebben we nog nooit van gehoord.
Een warme kop thee drinken
Ahh, die liters warme drank die ik koud liet worden omdat mijn kind me nodig had, of omdat ik ze simpelweg vergat door duizend-en-één dringender zaken. Snif. Als ik alleen ben, is dat dus het eerste dat ik doe. Thee zetten! En vervolgens mijn kop weer vergeten, omdat ik nu druk ben met duizend-en-één zaken die ik wil doen als ik alleen ben :-).
Volwassen muziek luisteren
Nijntje, Kaatje, K3. Ik sta ermee op en ga ermee slapen, en hoor ze ook nog in mijn dromen.
Heel veel chocolade eten
Ok, toegegeven. Deze doe ik ook mét kind in huis.
Met de fiets rijden
Omwille van mijn gezondheidsproblemen was de fiets nemen lange tijd een utopie. Ook nu nog is het soms best een uitdaging, zeker ook omdat ik vaak last heb van duizeligheid en concentratiestoornissen. Mijn kind op een fietsstoeltje meenemen heb ik nog niet aangedurfd daardoor. Maar toen ik even alleen was, heb ik de fiets nog eens genomen. Héééérlijk was dat!
Mezelf verplichten om te ontspannen
Het is een dilemma, als ik vijf minuten voor mezelf heb. Het kriebelt om snel allerlei praktische dingen in orde te brengen, die nu eenmaal sneller gaan in mijn eentje. Maar ontspannen in de zetel ploffen, dat is nòg moeilijker met een peuter in huis. Dus ik doe heel erg mijn best om vooral aan dat laatste prioriteit te geven, wanneer ik even alleen ben.
En toch… continu met mijn kind bezig zijn
Het boek dat ik las ging over kinderen, en ik keek ook wel enkele fotootjes van mijn dochter. En ze was altijd ergens in een hoekje van mijn hoofd. Helemaal zoals voor ik mama was zal het niet meer worden. Maar het was wel lekker, zo even vrij. En die knuffel toen ik haar weer terug zag, die was extra warm.
