Schermtijd voor kinderen, het is een onderwerp dat me al een tijdje bezig houdt. Ik geef toe dat ik steeds vaker de tv voor mijn peuter heb opstaan. En de tablet heeft ondanks mijn principes al lang zijn intrede gedaan. Maar ik voel mij daar dus altijd schuldig over. Een gesprekje op Instagram met Cindy en later ook met een vriendin aan de keukentafel gaf me een ander inzicht: kan ik de technologie ook gewoon omarmen?
Wanneer zet ik schermpjes op?
Sinds mijn dochter geen verschoningsbeurten meer accepteert (lees: het grootste deel van haar anderhalfjarig leventje), gebruiken wij de iPad of iPhone als afleiding. Niet educatief verantwoord, maar de enige manier om die luier om haar billen te krijgen. Ook bij protest in de autostoel of fysieke breakdowns van ondergetekende zet ik Netflix in als zoethoudertje. Dat heeft wel als gevolg dat mijn dochter al van jongs af aan gewend is aan schermpjes.
Een van de eerste woordjes
Het gevolg? Eén van haar eerste woordjes was “Nijntje”. Ik ben blij dat het nog zo’n onschuldig figuurtje is dat het tot favoriet schopte. Ik merk ook dat ze ontzettend veel leert van bepaalde programma’s. En de soundtrack van Nijntje heeft al voor ontelbare gezamenlijke balletsessies gezorgd in ons gezin, met een stralende Ella in het midden.
En toch voel ik me vaak schuldig, als er een driftbui volgt op het afzetten van “ninos” (Nijntje met Spaans accent) op de “paarse vriend” (de iPad met paarse kidscover) bijvoorbeeld. Ja, wij gebruiken codetaal om ons kind niet op ideeën te brengen. Natuurlijk heeft ze dat al lang door.
Ik blijf de schermtijd beperken en we spelen samen, gaan buiten wandelen en lezen boekjes. Maar we kijken ook veel tv. En ergens blijft er een stem in mij dus zeggen dat het niet hoort. Dat ik het fout doe, als mijn kind schermpjes kijkt.
Het mezelf niet te moeilijk maken?
Ik kan mezelf en mijn moedercapaciteiten nog zo lang de grond in boren als ik wil, telkens ik op de afspeelknop druk. Feit is dat video’s soms verrekte handig zijn. Om iets gedaan te krijgen in huis, om voor afleiding te zorgen indien nodig en voor mijn eigen mentale gezondheid op momenten dat ik even gek word van het hele 24/7 aandacht geven en al.
Verdorie, ik kan zo streng zijn voor mezelf, terwijl ik eigenlijk ook trots zou kunnen zijn. Dat ik met mijn brakke lichaam een klein mensje doe groeien en bloeien. Dat ik haar mijn kostbare energie schenk, elke dag en nacht opnieuw. Ze ontwikkelt geweldig, ze is zo lief, zo grappig en zo sociaal. Als ik even mild zou zijn voor mezelf als voor haar, dan zou ik zeggen: zet maar op, dat scherm. Laat het los. Maak het jezelf gemakkelijk. Omarm het, en haar. Jullie zijn goed bezig.
Eerlijk: hoe gaan jullie om met schermtijd?
Omarm de technologie 😍 want ouders hebben ook ff me-time nodig 😏
TV was lang iets voor bij opa en moeke. Het nichtje mag na het eten altijd TV kijken en Felix begon het ook interessant te vinden. En toen werd Felix ziek en moesten we aan de aerosol … Enter TV bij ons thuis. Ik probeer het te beperken tot een kwartiertje en ook niet elke dag maar als mijn mannen alleen thuis zijn duurt de schermtijd veel langer. Ze kijken wel samen en zingen dan mee met de liedjes. Dat vind ik nog wel ok.
Maar voel je er zeker niet schuldig voor dat Ella meer TV kijkt dan je voor ogen had voor ze er was. Die hit van Frozen is niet voor niks ‘Let it go’. Dat is een boodschap aan vermoeide ouders 🙂
De driftbui als het filmpje gedaan is counteren wij hier door goed op voorhand te laten weten dat het einde eraan zit te komen en Felix zelf op de uitknop te laten drukken. Dat is zo leuk dat hij vergeet te gillen :p
Ja, de dagen zijn soms ook lang zo altijd thuis met zijn twee: we gaan ook wel wandelen of een uitstapje doen, maar dat kan ik niet continu. Ik merk wel dat als Ella nog moe is in de ochtend bijvoorbeeld dat ze dan wat wil “hangen” in de zetel. Eens ze goed wakker is dan gaat ze vaak vanzelf spelen (of gaat ze vanzelf in op mijn uitnodiging om samen te spelen.)
Ik heb geen kindje(s) maar ik denk dat het net verstandig is om je kind op een gezonde manier met schermpjes te laten omgaan. Tv, telefoons, tablets, … het hoort nu eenmaal bij de huidige tijd. Als je hen er altijd voor afschermt gaat dat later meer “problemen” opleveren denk ik (als in dat ze geen maat kunnen houden ofzo).
Het is gewoon handig en als het voor meer rust zorgt zou ik me er niet te druk in maken 🙂
Ja da’s waar. Iets van de verboden vrucht enzo 🙂
Hiji, zooo herkenbaar! Het lijkt al bijna of ik het geschreven heb 😉.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die daarmee worstelt.
Maar ik denk dat het zeker ok is als je kind ook nog ‘gewoon’ wilt spelen en buiten komt. Dus je bent goed bezig !
Ik denk vaak aan je en dan zeg ik bij mezelf : wat doet Sofie dat goed!
X
Ha Vicky! Ja wij hebben zowat vergelijkbare uitdagingen hè. Doet me deugd te zien dat ik niet alleen ben 😘
Het heeft ook te maken met de wintermaanden. Als het zomer is, zal ze zich vast vanzelf meer vermaken in de tuin. Dan kun je er rustig bij gaan zitten en is het scherm niet zo vaak nodig. Maak je er vooral niet te druk om, zo gaat het soms eenmaal, heel herkenbaar. Heb drie jongens en die spelen graag buiten, maar om uit te rusten kijken ze graag even tv. Dat moet ook kunnen toch. Ze gaan er heus niet aan onderdoor ;).
Ik lees je blogs heel graag, ga zo door!
Oh ja, dat is waar. En dan is er ook wat meer afwisseling als ze ook heel de dag de optie heeft om buiten te spelen.
Leuk om horen, bedankt!
Ja hier staat het soms ook zeker wel aan. Heel soms zet ik netflix op voor Noa maar vaak kijkt hij onbewust mee vanuit de box als wij tv kijken… Het is hoe het is denk ik dan, zolang ik maar wel bewust ermee omga en ook genoeg andere dingen voor hem doe ipv alleen schermtijd 🙂