Onlangs werd ik benaderd door een journaliste. Of ik zin had om mee te werken aan een artikel in de krant over ons gezinsinkomen? Het was een kans om zowel de chronische vorm van Lyme, als groener en bewuster leven (en wasbare luiers) onder de aandacht te brengen. Dus ik zei ja, en zo kwam het dat ik aan tafel zat om mijn verhaal te doen voor Het Laatste Nieuws. Dit weekend werd het resultaat gepubliceerd. Het maakt deel uit van een reeks waarin diverse profielen hun gezinsinkomen uit de doeken doen door te verklappen in welke categorie ze vallen. Bij ons gaat het om de tweede van vier inkomenscategorieën, en dat wil zeggen dat er een bedrag tussen 2000 en 3500 euro binnenkomt. Het exacte cijfer houden we voor onszelf, maar het ligt een stuk onder die maximumgrens, doordat we alleen het loon van mijn man hebben. Waar we onze centen aan uitgeven, daar maken we geen geheim van. Bij deze mogen jullie ook mee lezen! Dit verscheen er in de krant: 

“Vandaag: Sofie en haar man Jense en dochter Ella leven maar van één loon en kunnen dus niet zomaar doen wat ze willen. “Een huis kopen is bijvoorbeeld niet mogelijk in een maatschappij die zo gericht is op tweeverdieners.” Toch zijn ze best tevreden met hun budget. “Je hoéft geen drie keer per jaar op citytrip om gelukkig te zijn.”

Sofie: “Mijn man doet de orderadministratie export voor een oliebedrijf, wat concreet betekent dat hij niet alleen orders aanneemt van internationale klanten, maar ook het olietransport regelt en klachten afhandelt. Zijn loon is onze enige bron van inkomsten, want ik ben zelf nooit in staat geweest om te werken. Al op mijn zestiende werd ik ernstig ziek, maar het duurde tien jaar voor de ziekte van Lyme werd vastgesteld. Een chronische vorm, die niet wordt erkend. Ik kon nooit sociale rechten opbouwen en heb dus geen recht op een ziekte-uitkering. Voor een tegemoetkoming via de overheid wordt gekeken naar het gezinsinkomen. In mijn geval zou de ondersteuning trouwens zo klein zijn dat het de stress niet waard is om telkens opnieuw te bewijzen dat ik echt ziek ben.”

Ik heb een chronische vorm van de ziekte van Lyme, die niet wordt erkend. Ik kon nooit sociale rechten opbouwen en heb dus geen recht op een ziekte-uitkering.

Sofie

“Het lukt ons ook om met één loon rond te komen, op voorwaarde dat we bewust met ons geld omgaan. We kunnen niet zomaar doen wat we willen. Een huis kopen is voor ons bijvoorbeeld onmogelijk. Daarom huren we: voor 850 euro per maand. Voor de toekomst is dat een nadeel, maar we hebben ook niet de zorgen van een eigen huis. Het is dus oké zo.”

“Omdat we een beperkt inkomen hebben, houden we goed bij wat we uitgeven. Vroeger deden we dat met een Excel-bestand, maar nu gebruiken we de app MoneyWiz. Die is ook handig om te zien op welke dingen je eventueel kan besparen. Zo hebben we bijvoorbeeld net ons dure Proximus-abonnement opgezegd. Nu hebben we alleen nog een internetaansluiting van 40 euro per maand. Tv-kijken doen we door te streamen, want bijna alle programma’s zijn nu gratis online te vinden.”

Wasbare luiers

“Naar onze vaste lasten gaat maandelijks al 1.400 euro, huur inbegrepen. Voor eten hebben we een budget van 450 euro. We proberen daar onder te blijven, maar dat lukt niet altijd. Aan cosmetica en huishoudelijke producten geven we ongeveer 50 euro per maand uit, evenveel als aan de occasionele take-awaymaaltijd. En Jense houdt van goede wijn, af en toe bestelt hij dus wel eens een mooi pakketje. We kopen ook bio-voeding, daar willen we niet op besparen. Ik ben erg bezig met duurzaam leven.”

“Door mijn gezondheidsproblemen geven we nauwelijks geld aan restaurants of uitstappen omdat zulke dingen fysiek lastig zijn voor mij. We hebben wel een zoo-abonnement. Dat is handig, want dan hoef ik me niet schuldig te voelen als ik maar een uur of twee ga. Als je een ticket koopt, voel je je toch altijd verplicht om zo lang mogelijk te blijven, want je wilt je geld er toch uithalen.”

“Ook aan babyspullen proberen we niet te veel uit te geven. Ella’s uitzet hebben we bijna helemaal tweedehands gekocht. Haar wasbare luiers stonden op de geboortelijst. Die hebben we niet moeten betalen en leveren ons nu veel geld op omdat we geen dure pampers hoeven te kopen. En omdat ik altijd thuis ben, hebben we geen opvangkosten. Ik geef bovendien borstvoeding. Ook gratis.” (lacht)

“Kleren zijn geen grote kost: gemiddeld gaat daar voor ons beiden 50 euro per maand naartoe. De kleren van Ella krijgen we door van vrienden en familie. Of van oma, die we soms moeten intomen. Mijn man gaat twee keer per jaar winkelen en dan geeft hij een paar honderd euro uit. Ik koop alleen iets als ik echt iets nodig heb. Shoppen om te shoppen is er hier niet bij. Als wij eens een ‘folieke’ doen, merken wij dat immers meteen aan het budget.”

“Ik heb lange tijd ook veel geld uitgegeven aan medicatie, zoals antibiotica, voedingssupplementen en immuniteitsbehandelingen, maar die kosten hebben mijn ouders altijd op zich genomen. Ondertussen ben ik zo stabiel dat ik voorlopig geen therapie nodig heb. Ella vraagt veel van mij, maar ik voel me redelijk goed. Ik heb wel vier uur per week een poetshulp. Dat is een grote kost, maar het is het waard om ons leven wat te vergemakkelijken. Ik kan niet poetsen en als Jense dat na zijn werk moet doen, heeft hij geen vrije tijd meer. Hij moet me nu al zoveel helpen met het huishouden.”

100 euro sparen

“De meeste spullen kopen wij tweedehands, zoals onze smartphones en onze auto. We hebben maar één wagen, want ik heb geen rijbewijs. Maar het is nu ook weer niet zo dat we elke euro omdraaien. We kunnen bijvoorbeeld elke maand nog 100 euro sparen. Ook voor Ella proberen we af en toe iets opzij te zetten.”

“Met mijn blog verdien ik bovendien een klein centje extra door samenwerkingen met bedrijven aan te gaan, maar meer dan 1.000 à 1.500 euro per jaar is dat niet. Als de kosten van de website eraf zijn, hou ik bijna niks over. Dat is vooral mijn grote hobby, want iets anders kan ik door mijn ziekte niet doen.”

“We gaan ook niet elk jaar op reis. Af en toe trekken we er wel eens met de auto op uit, maar dan blijven we altijd binnen Europa.”

“Aan vakantie willen we liefst niet meer dan 1.000 euro uitgeven. Tot hiertoe is dat altijd gelukt. We huren dan een stacaravan en dat kost niet zoveel. Nu, dat zal wel duurder worden als Ella ouder is en we tijdens de schoolvakanties moeten gaan.”

Veel gezinnen zouden vast een stuk gelukkiger zijn als ze zich niks zouden aantrekken van de financiële druk die de maatschappij oplegt. Het kan ook met minder.

Sofie

“Jense en ik hebben één rekening en cru gesteld ben ik afhankelijk van hem, maar we hebben zijn loon altijd gezien als ons gezinsinkomen. Dat ik niet kan werken, is voor mijn man ook nooit een issue geweest.”

“Ik hoef ook helemaal geen toestemming te vragen als ik een nieuwe jurk wil. Alleen als we voor een grote uitgave staan, zullen we altijd overleggen.”

“Ik denk dat veel gezinnen een stuk gelukkiger zouden zijn als ze zich niks zouden aantrekken van de financiële druk die de maatschappij oplegt. Het kan ook met minder. Je hoéft geen drie keer per jaar op citytrip, je hoéft geen dure lening aan te gaan om gelukkig te zijn. Ik denk dat wij daar het beste bewijs van zijn.”

Beste koop

Sofie: “De wasbare luiers en mijn MacBook, een nieuwe. Dat moet de grootste uitgave zijn geweest die ik ooit voor mezelf heb gedaan.”

Jense: “Onze auto, een Volkswagen Golf, die we tweedehands voor 8.000 euro hebben kunnen kopen.”

Grootste miskoop

Sofie: “De babykamer. We wilden kwaliteit, dus we hebben daar 1.500 euro aan gegeven, maar uiteindelijk bleken we een kindje te krijgen dat niet in haar eigen bed wil slapen. Ze slaapt bij ons en haar kamer staat leeg.”

Jense: “Een fototoestel van 500 euro, terwijl we alle foto’s met onze smartphone maken. Die beelden zijn tegenwoordig zelfs beter dan die van een camera.”

Duurste aankoop

Allebei: “Onze auto.”

Wat als je de lotto wint?

Sofie: “Een eigen huis kopen en een verpakkingsvrije winkel openen. En me inzetten voor andere patiënten met de ziekte van Lyme.”

Jense: “Stoppen met werken en meer tijd met mijn gezin doorbrengen. En verstandig investeren.”

Maakt geld gelukkig?

Sofie: “Nee, op voorwaarde dat je wel aan je basisbehoeftes kan voldoen. Wij zijn niet rijk, maar we hebben wel een comfortabel leven. Het is niet zo dat wij op het einde van de maand in de miserie zitten.”

Jense: “Ik zie vaak dat meer geld er alleen maar voor zorgt dat je meer gaat uitgeven, zonder dat je daar per se gelukkiger van wordt.”

Bron: Inge Stiers voor Het Laatste Nieuws, 29/02/2020
Link naar het artikel online

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

5 Comments

  1. Beste Sofie,

    Ik heb het artikel met veel aandacht gelezen. Je doorzettingsvermogen en optimisme trof mij op een positieve manier. Het deed me ook wat om te beseffen dat er nog mensen zijn in het leven die geen ‘eigenaar’ zijn, want op den duur zou je denken dat het abnormaals is dat je niet over een eigen huis beschikt. Ik ben er nu 63 (gepensioneerd), en ons gezin heeft ook door het leven moeten gaan met 1 wedde. Gelukkig heeft mijn echtgenote zowel moreel als financieel onze levensloop in goede banen kunnen leiden. Onze dochters zijn nu 35 en 33 jaar jong, en zijn beiden ondertussen ook mama geworden. Wij hadden niets te veel maar kwamen ook niets te kort. Bedankt om je verhaal te delen. Er zullen ongetwijfeld nog mensen zijn die niet kunnen deelnamen aan de huidige ratrace, en door dit te lezen positief in het leven blijven staan. Wij wensen jullie nog alle succes toe.

    Vriendelijke groeten,

    José & Sonia Clauw- Boudt – Veurne

  2. Jammer van de negatieve reacties, ik vind het een interessant artikel en blij dat jullie blij zijn met de keuzes die jullie maakten. Dat is toch het belangrijkste. Wie weet kan je mensen wel inspireren tot duurzamere keuzes.

  3. Ik snap nog steeds niet waar ze (op Facebook) het exacte bedrag vandaan haalden! Ze waren zo overtuigd en overtuigend! Echt zot hoe zoiets (negatief) kan verdraaid worden. Anyways, ik vind je verhaal delen altijd straf om te doen, en hopelijk helpt het andere mensen overtuigen dat je, zoals je zegt, inderdaad bijvoorbeeld geen drie citytrips op een jaar nodig hebt om gelukkig te zijn.

    1. Haha inderdaad. En als jij wel gelukkig wordt van veel trips kan dat natuurlijk ook. Het moét alleen niet vind ik. Soms lijken mensen het raar te vinden als je gewoon veel thuis zijt. Allee nu in deze tijden niet meer, haha.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.