Ik kan nog niet helemaal geloven dat het waar is, maar Ella was nog voor de tweede verjaardag uit de luiers. Dag en nacht werd ze zindelijk zonder training. In welke stappen ze zindelijk is geworden en hoe wij dat hebben aangepakt zonder potjestraining lees je hieronder.

Baby zindelijkheidscommunicatie

Eerder vertelde ik al over baby zindelijkheidscommunicatie. Dat houdt in dat je in meer of mindere mate in de gaten houdt wanneer je kleine baby signalen geeft dat hij zijn behoefte moet doen. En dan zet je hem op een potje. Sommigen laten hun baby helemaal nooit luiers dragen, anderen doen het deeltijds. Wij hebben in heel beperkte mate aan baby zindelijkheidscommunicatie gedaan, vanaf de leeftijd van acht maanden. Na het opstaan ‘s ochtends, en bij elke luierwissel boden we Ella het potje aan. Heel vaak volgde dan een plasje. Tot ze haar luiers droger en droger hield, en de nachtluiers zelfs helemaal droog bleven tot ‘s ochtends. Dit ging best goed!

Even geen potje meer

Tot onze meid besloot dat ze geen zin meer had in dat potje. Ze protesteerde vaak als we haar erop wilden zetten. We hebben haar daarin gevolgd, want het potje was voor ons altijd iets van “leuk en gewoon”, en zeker niet van moeten. Toen we nog een tijdje later op vakantie waren geweest, zonder potje, weigerde Ella het bij thuiskomst volledig. Ze was toen iets meer dan een jaar oud.

Gaandeweg kwam de interesse af en toe terug, maar het was meer om te spelen en alleen uit eigen beweging. Als wij het initiatief namen en aanstalten maakten om onze dochter op het potje te zetten, protesteerde ze luidkeels. Ze leek soms zelfs bang voor het potje en wat er in kon belanden. Druk creëren rondom dit onderwerp was voor ons echt uit den boze. We besteedden er geen aandacht meer aan en lieten het potje gewoon onaangeroerd in de woonkamer staan. En toen besloot Ella ook haar luiers te weigeren.

Bloot lopen

Na een periode waarin ik haar meestal nog wel in deze wasbare optrekluiers kon wurmen, volgde de lockdown omwille van Corona. We moesten toch nergens naartoe, dus liet ik haar bloot lopen wanneer ze dat wilde. Elke dag dus. Ze heeft altijd heel goed geweten waar het potje voor dient, ook dankzij dit boekje, maar was er niet (meer) klaar voor om het zelf te gebruiken. Bij het bloot lopen hield ze haar plas wel heel lang op, tot ze niet meer kon, en dan liep het natuurlijk op de grond. We maakten er geen drama van. Ik zei telkens iets als “kijk, je doet pipi. Dat is niet erg, ik zal een doekje nemen om het te drogen. Je kan ook altijd naar je potje gaan.” En dat was dat.

Zindelijk zonder training: er klaar voor zijn

En op een dag, helemaal uit het niets, zei Ella “pipi doen”. Ze liep naar haar potje, ging zitten en deed pipi. Ik was oprecht blij, zei stralend “Kijk! Je doet pipi!”, en we gingen het potje samen leeggieten en het plasje doorspoelen. Ik gaf er bewust geen lading aan als “flink gedaan!”. Sinds die dag, op de leeftijd van 23 maanden, gaat Ella zelf naar haar potje als ze moet plassen. Voor mij was het duidelijk dat ze zelf voelde dat ze er klaar voor was. Zonder dat wij met veel toeters en bellen, beloningen of stickers moesten zwaaien.

Af en toe herinner ik haar aan haar potje, of vraag ik of ze nog moet, maar nee is nee. (En haar dan vertrouwen dat ze echt niet moet, vond ik nog het moeilijkste van al!)

De eerste week werd duidelijk dat het met een onderbroekje aan nog lastig was en gebeurde er nog wel eens een accidentje op die manier. Na week twee vroeg ze zelf telkens om een onderbroekje en lukt het ook daarmee. Ze kan haar kleren nog niet zelf uit doen, dus ik hou wel goed in de gaten wanneer ze aanstalten maakt om te gaan plassen en dan help ik haar. Soms vraagt ze het ook: “onderbroekje uit!”.

Droge nachten

Al een paar dagen na dat eerste zelfstandige plasje, viel het op dat Ella’s nachtluier droog was in de ochtend. Nadat dat bijna een week het geval was, hebben we die uitgelaten. Met wat schrik, dat geef ik toe. We slapen immers samen in een bed. Maar tot nu toe zijn er nog geen natte lakens geweest. En dus zijn wij volledig uit de luiers. Ik kan bijna niet geloven dat dat gewoon gebeurde, zonder zindelijkheidstraining, en twijfel soms nog of er geen terugval zou komen. Maar ik denk dat we onze luiertafel toch maar gaan opbergen. Weer een hoofdstuk afgesloten.

Of de wasbare luiers ermee te maken hadden dat het zo vlot ging? Ik heb geen idee. Ze zeggen wel dat kindjes met wasbare luiers snel zindelijk zijn, omdat ze goed voelen dat ze geplast hebben. Het voelt namelijk gewoon nat. Ik denk dat het er zeker mee te maken kan hebben, maar volgens mij moet het kindje er gewoon ook klaar voor zijn. Wij hebben geluk dat dit ruim voor de schoolleeftijd van 2,5 gebeurde. Ik kan me voorstellen, als je die leeftijd nadert, en met de druk vanuit de scholen dat je kindje tegen dan zindelijk moet zijn, het niet altijd makkelijk is om zonder training aan de slag te gaan!

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.