Als er iets is dat we in deze tijden van perfecte plaatjes kunnen gebruiken, is het een flinke portie zelfrelativering. We doen allemaal zo ons best, maar lopen ook stiekem de kantjes er wel eens vanaf. Niet alle momenten met kinderen zijn plezant of fotowaardig. En wat we proberen, mislukt gewoon af en toe grandioos. Tijd voor wat helende imperfectie.

Zitten we met muizen?

Echt, wáárom is karton zo lekker?

Post-zwangerschapsdementie

Tijd voor ontbijt. Waarom smaakt die thee nu zo slap? Mama is mooooeeee!

Pas op voor de tocht

Toch wel een stevig windje hè liefje? Zou ze het niet fris hebben? Wacht, we pakken een extra dekentje tegen de tocht.

Die verdomde kousenvoetjes

Ofwel zijn ze net te klein, ofwel zijn de benen nog veel te lang waardoor de voeten naar buiten floepen…

Leg jij de baby in het wasrek… ik bedoel, de box?

Tja, soms moet de was op de eerste de beste plek gedumpt worden. Het waren gelukkig wel propere luiertjes hoor!

Nog lachen? Klik hier voor deel 1 en deel 2 van mijn bloopers.

Sofie

Hoi! Ik ben Sofie en schrijf hier met veel goesting over mijn groene lifestyle, eerlijk en bewust ouderschap en hoe het is om chronisch ziek te zijn. Vragen of opmerkingen? Laat hieronder iets van je horen, vind ik leuk!

6 Comments

  1. Haha tof om te lezen dit! 😀 Zie voetenpakjes vind ik ook mega schattig. Ik heb er ook best veel gekocht maar ik weet ook dat die voetjes bijna nooit goed daar in zitten :p

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.