Als chronisch zieke mama is mijn leven allesbehalve spannend en glamoureus, maar er zijn wél gouden randjes. In deze reeks bied ik een kijkje op hoe de dingen gaan zoals ze gaan, zonder filters of verbloemingen. Ik zoek mijn weg, met vallen en opstaan. Een verslagje van de afgelopen week!
Maandag
Ik begon de week met een flinke opruim- en afwasronde beneden. Het is bij ons na een weekend precies altijd rommeliger dan anders. Omdat ik toch bezig was, nam ik de inhoud van mijn bureautje ook eens onder handen. Daar was precies een bom ontploft. Ik maakte een schap leeg en sorteerde daarop de tekenspullen van dochterlief. Inclusief een doos voor kladpapier: alle post die maar aan één kant bedrukt is komt daarin om op te kribbelen. Hergebruik is soms zo simpel!
Er kwam een nieuwe blogpost met mamabloopers online. Tijdens Ella’s dutje stuurde ik wat mails en deed ik research voor een blog. En dat terwijl mevrouw óp mij lag te slapen, letterlijk!
Dinsdag
Ella ging even met oma spelen en dus had ik het kot (of ja, de benedenverdieping, want manlief werkt nog steeds thuis – in de ongebruikte kinderkamer) voor mij alleen. Snel aan het werk dus! Ik begon met het openen van een concept en dacht dat eventjes snel af te werken, maar dat was verkeerd gedacht. Want als ik een flow kom, jongens, dan vergeet ik de wereld om mij heen en vliegt de tijd voorbij. En zo ontstond dit artikel.
Woensdag
Woensdag poetshulpdag! Dat betekent ook, alles opruimen en daarna naar oma en opa wandelen. We raapten nog wat walnoten in de tuin, ze blijven maar komen.
Donderdag
Op donderdag kwamen twee leuke pakketjes binnen: een tester van Ecopods, voor schoonmaken met minder afval. En onze bestelling met boodschappen en heel veel vleesvervangers. De kosten voor ons eten liggen al een tijdje (te) hoog voor ons budget. Dus toen ik las van een 1+1 actie op veggie en vegan producten, heb ik niet getwijfeld en een voorraadje ingeslagen.
Over testen gesproken: de hervulbare koffiepad voor Senseo die ik een tijdje geleden kocht, is intussen uitgeprobeerd. En de Coffeeduck review staat dus online.
Vrijdag
We zitten te lang binnen dus na het werk is het tijd voor een blokje om op de fiets. Als we terug thuis zijn, zie ik een mail die mijn aandacht trekt. Wat blijkt? De Vlaamse Beroepsorganisatie voor vroedvrouwen vraagt of ik een lezing wil komen geven op hun jaarlijkse congres over borstvoeding. Wauw, daar moet ik even over nadenken.
Zaterdag
Last-minute beslissen we om naar de speeltuin verderop te gaan. Alleen heeft onze dochter het daar niet altijd makkelijk mee. Het aankleden vraagt bij haar altijd al heel wat trucjes en gedoe, en als we onverwachts ergens heen gaan, is het helemaal moeilijk schakelen voor haar. Na ettelijke rondjes weglopen en andere kleren kiezen is het eindelijk gelukt. Op zo’n moment ben ik al uitgeput van het proces om te vertrekken en dan moet de activiteit nog beginnen. Gelukkig was het dit keer een heel fijne, rustige plek en hadden we een heerlijke tijd.
Zondag
Zondag wasdag, bakdag, speeldag en ook niksdag. Tijdens Ella’s dutje begin ik in een cursus over Liefdevol Zelfstandig Slapen (van Happybabycoach). Even kijken of we toch niks kunnen beginnen doen aan die nog steeds onderbroken nachten.
Nadat ik er hard over nadacht, sla ik helaas ook de lezing af. Ik voel me vereerd en trots dat ik gevraagd ben. Maar ik weet dat de kans groot is dat ik ook op zo’n dag last ga hebben van allerlei klachten. Ik weet dat ik mijn fysieke ballast meesleur, ook op zulke belangrijke momenten. Ik voel dat het risico te groot is dat ze straks niet op me kunnen rekenen. Jammer maar helaas. Ik kan het toevoegen aan mijn lijstje met “Wat als?”.
Lees hier Wat als ik niet ziek was geworden?
Heb jij ook wel eens kansen aan je voorbij moeten laten gaan?
