Al toen onze dochter nog een ieniemienie baby was, bleek dat bij ons de opstelling van een aparte babykamer zoals dat momenteel in het Westen ingeburgerd is, niet zou werken. We deden geen van allen genoeg ogen dicht en het veroorzaakte veel verdriet en stress hier in huis. Samen slapen bleek veel beter bij ons meisje, en daardoor ook bij ons als gezin, te passen. We hebben intussen verschillende vormen van samen slapen uitgetest en momenteel liggen we met zijn drieën samen in een gigantisch grondbed. Ik beantwoord alle vragen die ik kreeg over ons familiebed en start met de eerste stap: Hoe maak je een grondbed?
Waarom een grondbed?
Veel samenslapers beginnen met een cosleeper. Dat is een wiegje met één open zijde dat naast het ouderlijke bed staat – en volgens de regels van veilig samen slapen ook vastgemaakt wordt op dezelfde hoogte. Zo’n cosleeper is makkelijk bij de borstvoeding of gewoon om je baby ‘s nachts te sussen. Wanneer je kindje groter wordt en kan rollen of zich gaat optrekken zijn cosleepers in wiegformaat niet meer veilig. Het is dan een optie om te gaan bedsharen (ook daar zijn veiligheidsrichtlijnen voor), of om een grotere cosleeper te voorzien. Hoe wij zelf een cosleeper maakten van een tweedehands Ikea ledikant, beschreef ik al.
Omdat je kindje bij een cosleeper niet vast ligt, mag je hem niet alleen laten in het grote bed. Een val van die hoogte kan gevaarlijk zijn. Telkens ik naar het toilet ging, maakte ik mijn man dus wakker om op te letten. Hij werd daar grumpy van, en lag soms ook al terug te slapen als ik terug kwam.
Ook tijdens dutjes, of als ik ‘s ochtends vroeger wilde opstaan was het niet handig dat ik mijn dochter niet alleen kon laten in ons hoge bed. Een grondbed is hiervoor de oplossing.
Hoe maak je een grondbed?
Eigenlijk is een grondbed gewoon een bed dat op de grond ligt in plaats van dat het op poten staat. Om vocht en schimmels geen kans te geven, start je met een lattenbodem. Die zorgt ervoor dat je matras niet rechtstreeks op de grond ligt. Ventilatie is belangrijk! Werk je met verschillende lattenbodems, is het handig en veilig als je ze aan elkaar vastmaakt om spleten te voorkomen. Zorg er ook voor dat de matrassen op dezelfde hoogte komen. Wanneer baby’s en kleine kinderen met hun gezicht tegen een zacht oppervlak komen te liggen, kan er rebreathing optreden (ze ademen dan hun zuurstofarme lucht opnieuw in). Daarom zijn kussens en gevulde dekbedden ook niet veilig onder de twee jaar. Slaap je samen met een kleintje, kies dan voor een deken. Meer over veilig samen slapen lees je hier.
Opstelling van ons grondbed
Omdat we allemaal graag veel ruimte hebben en we de bedden en plaats hadden, legden wij alles naast elkaar: een bed van 140 cm, eentje van 160 cm, en de zelfgemaakte cosleeper. Die laatste wordt vooral gebruikt voor… niks. Papa ligt in zijn eentje op de 140 cm. En dochterlief en ik delen zo’n 50 cm van de 160 die we ter beschikking hebben. Hallo plakpeuter!
Extra tips
Babyfoon met camera
Op de geboortelijst hebben we destijds bewust een simpele babyfoon zonder camera gezet. Hier heb ik nu spijt van. Een grondbed maakt het veilig(er) om een slapende baby of peuter alleen te laten. Als het zou gebeuren dat mijn kleintje uit bed valt, is die val laag en ongevaarlijk. Maar het is wel zo dat ze uit bed kan als ze zou willen. En daarom vind ik het toch nodig om haar in de gaten te houden als ze alleen in ons grondbed ligt.
Ik kijk via onze babyfoon met camera – die we achteraf bijkochten – regelmatig of mijn dochter nog op haar plekje ligt. Dreigt ze te dicht bij de rand van het bed te komen, dan kan ik ingrijpen. We kochten een heel simpel model van Luvion. (Je vindt hem hier op bol.com). Niet duur en heel basic. Het scherm is klein en niet superduidelijk. Maar ik hoef mijn kind niet te zien ademen, ik wil gewoon weten of ze nog steeds in bed ligt. Update: nu we twee kinderen hebben, zou ik eerder opteren voor een camera met iets meer mogelijkheden, om hen beide in de gaten te kunnen houden. Na al die jaren werkt onze Luvion nog goed, dus ik zou opnieuw voor dit merk kiezen!
Nachtlampje
Er zijn samenslapende gezinnen die in het pikdonker liggen. Zelf slaap ik ook het liefst zonder een streepje licht. Maar bij het samen slapen voel ik me dan toch niet zeker genoeg. Mijn dochter rolt heel erg en als ik wakker word kijk ik altijd even hoe ze ligt en corrigeer ik indien nodig. En ook als ze mij roept vind ik het handig dat ik niet eerst in het hele bed moet rondvoelen maar dat ik gewoon zie waar ze zich bevindt. Min of meer dan, want ik heb mijn contactlenzen dan niet in :-).
Toen ze kleiner was sliepen we in de veilige maternale houding, dus kon ze in principe alleen tussen mijn arm en opgetrokken knieën liggen. Toch was wat licht toen ook handig voor de borstvoeding. Ik kon dat happende mondje zo meteen naar de juiste plek begeleiden.
Omdat mijn man en ik dat extra licht storend vinden bij het slapen, hebben we lang een slaapmasker gedragen. Toen ik dat beu was, kocht ik een klein, rood stopcontact lampje. Rood licht stoort minder bij het slapen en het is subtiel genoeg zodat we de slaapmaskers nu achterwege kunnen laten.
Af en toe lijkt het me handig om ons kind gewoon in bed te kunnen leggen op haar kamer en niet gestoord te worden in mijn eigen slaap. Maar dat laatste is als ouder wellicht een utopie. Veel vaker geniet ik van het samen wakker worden. Dat kleine stemmetje en die knipperende oogjes als eerste beeld van de dag: geluksmomentje!
Meer lezen over waarom en hoe wij samen slapen?
- Taboe: samen slapen met je kind
- In de krant: is het verstandig om samen te slapen?
- Tips voor samen slapen op vakantie
Pin voor later:
